O Ντίνος Συγγενίδης ήταν μια επιβεβαίωση πως το Μαρτινέγκο δεν βγάζει μόνο ποδοσφαιριστές...

Ποδόσφαιρο
O Ντίνος Συγγενίδης ήταν μια επιβεβαίωση πως το Μαρτινέγκο δεν βγάζει μόνο ποδοσφαιριστές...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ήταν μεγάλη η απώλεια του Ντίνου του Συγγενίδη. Μεγάλη για το ηρακλειώτικο ποδόσφαιρο, τεράστια για τον Εργοτέλη. Κάποτε μιλούσα με έναν φίλο Εργοτελίτη ο οποίος ήθελε να παινέσει την ομάδα του. Και ξέρετε, μου έκαναν εντυπωση τα λόγια του γιατί στάθηκε στους παράγοντες του συλλόγου και όχι σε ποδοσφαιριστές...

Τον θυμάμαι-αξέχαστα-να μου λέει: "Ο Εργοτέλης ρε φίλε έχει σοβαρούς ανθρώπους. Έχει ανθρώπους με κύρος. Παράδειγμα τον Συγγενίδη τον Ντίνο"... Μου είχε μεινει αυτη η κουβέντα, μου έμεινε μέχρι σήμερα και απλά την έφερα στην επιφάνεια της μνήμης μου με αφορμή-δυστυχώς-το "αντίο" που λέμε σήμερα...

Θέλω να γράψω-αυθόρμητα όπως πάντα-ότι για τους περισσότερους ανθρώπους, και στον χώρο του αθλητισμού, ακους καλα λόγια από τους αντιπαλους μόνο...όταν φύγουν από τη ζωή! 

Έχω την αίσθηση ωστόσο ότι όταν μιλάμε για ανθρώπους που αγαπούν πολύ αυτό που κάνουν και αγαπούν αγνά, έστω και με πάθος, την ομάδα τους, τότε ναι, ερχεται η στιγμή που γίνονται αποδεκτοί ακόμα και από τους..."απέναντι"! Είχα αντιληφθεί ότι αυτό το είχε κερδίσει ο Ντίνος ο Συγγενίδης και ξέρω πως τα συλλυπητήρια από τους παλαίμαχους του ΟΦΗ αλλά και του ΠΟΑ-τις δύο ομαδες που σε διαφορετικές περιόδους ο Εργοτέλης είχε  μεγάλη αντιπαλότητα-ήταν πέρα για πέρα αληθινά!

Το δεύτερο που θελω να γράψω-και θα ολοκληρώσω γιατί όταν υπάρχει μια απώλεια δεν πρέπουν τα πολλά λόγια- είναι ό,τι ο Ντινος ο Συγγενίδης ήταν μια επιβεβαίωση του κανόνα που ήθελε από πολύ παλιά τον λόφο του Μαρτινέγκο να βγάζει παράγοντες και ακούραστους εργάτες! Παρά τους ομηρικούς καυγάδες, ο Εργοτέλης είχε  από πολύ παλιά ανθρώπους που τον αγαπησαν με πάθος, ειτε έπαιξαν ποδόσφαιρο και πήραν μετά άλλο πόστο είτε όχι. Ποιον να πρωτοαναφερω για να μην παρεξηγηθώ κιόλας...

Τη Δέσποινα τη Σκαλοχωρίτου (οι κυρίες προηγούνται), τον Χάρη τον Βιδάκη ("Μάρθα") που συνεχίζει στα 102 του χρόνια να με παίρνει κάθε τόσο τηλέφωνο για να μάθει νέα της ομάδας του(!) και ειχε ανακαλύψει τους αείμνηστους Παπαδόπουλο και Σταυρουλάκη, τον Γιώργο τον Καρρά που έφυγε στα 100 του χρόνια και κόντεψε να χάσει την περιουσία του για να κάνει ο Εργοτέλης γήπεδο, τον Φαρσάρη που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, τον Μιχάλη Μεσσαριτάκη (αξεχαστος), τον Ταμιωλάκη, τον Σκεπάρνη, και από τους νεότερους τον Τζώρτζογλου, τον Σουλτάτο, τον Παπουτσάκη αλλά και τους εν ενεργεία  Στειακάκη και Σεβαστάκη που είναι επίσης "παιδιά του ιστορικού λόφου, του λόφου του Καζαντζάκη"...

Για τον Συγγενίδη όλοι αυτοί που προαναφεραμε είχαν μια καλή κουβέντα να πουν μέσα στις δεκαετίες που πέρασαν. Και μην ξεχνάμε πως είχε μπολιαστεί με τον Εργοτέλη από τον πατέρα του Βασίλη και το πέρασε και στον γιο του (που έβγαλε Βασίλη). 

Καλό ταξίδι Ντινο Συγγενίδη, εύχομαι ο Εργοτελης το καλοκαίρι να έχει επιστρέψει στη μεγαλη κατηγορία και να το πανηγυρίσεις από ψηλά, έτσι, με τον χαρακτηριστικό τρόπο που πανηγύριζες...

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News