Μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του Ηρακλείου τόσο στον αθλητικό όσο και στον καλλιτεχνικό-πολιτιστικό του κόσμο, ήταν ο Γιάννης Φρουδαράκης. Ο μαθητής του και νυν διευθυντής του Κλασσικού Ωδείου Ηρακλείου Ανδρέας Μαυρακάκης επιμελήθηκε και παρουσιάζει σήμερα Σάββατο 11 Μαίου (18.00) στο Πολύκεντρο Νεολαίας ένα βιβλίο για τον αείμνηστο δάσκαλο που βοήθησε γενιές και γενιές παιδιών να μπουν στον κόσμο της κλασικής μουσικής.
Να μου επιτρέψετε να πάω και σε κάτι πιο προσωπικό: Ένα από τα παιδιά αυτά βλέπετε ήμουν κι εγώ. Έτσι δε θα μπορούσα παρά να έχω συμμετοχή κυρίως στο "ποδοσφαιρικό κομμάτι" του βιβλίου-όταν μου ζητήθηκε-αλλά ασφαλώς να θυμηθώ και τον δάσκαλο μου στην κιθάρα που με βοήθησε την τριετία 1990-92 να παίξω μπροστά σε ένα εκλεκτό κοινό σε συναυλία κλασικής κιθάρας.
Ο Γιάννης Φρουδαράκης όμως δεν ήταν μόνο ένας μεγάλος καλλιτέχνης με την κιθάρα του. Ηταν και ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές στην ιστορία του ΟΦΗ. Ένας καλλιτέχνης και στα γήπεδα. Ήταν ισόχρονος του ΟΦΗ, έχοντας γεννηθεί το 1925 και σε ηλικία 89 ετών άφησε την τελευταία πνοή, αντιμετωπίζοντας προβλήματα υγείας. Έγραψε μεγάλη ιστορία στον ΟΦΗ τη δεκαετία του 1940 στα Χεντέκια (πρώτος από αριστερά στη φωτογραφία) και ήταν συμπαίκτες με άλλες μορφές της κρητικής ομάδας όπως τον Βάβουλα και τον Καρασάββα. Το 1946 πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό, ενώ στη συνέχεια τον έστειλαν εξόριστο στη Μακρόνησο για τις πολιτικές του πεποιθήσεις.
Επέστρεψε στον ΟΦΗ το 1948, αγωνιζόμενος ως το 1953 και στη συνέχεια έπαιξε για λίγα χρόνια στον Εργοτέλη. Μετά ακολούθησε καριέρα προπονητή ενώ το 1967 ήταν στο τεχνικό τιμ του ΟΦΗ μαζί με τον Μουρατίδη. Σαν προπονητής εργάστηκε και στην Ιεράπετρα όπου γνώρισε τη σύντροφο της ζωής του Γεωργία αλλά και στον ιστορικό Εθνικό Ηρακλείου (ομάδα της Αγίας Τριάδας) όπου μάλιστα είχε ποδοσφαιριστή τον πατέρα μου!
Ο Γιάννης Φρουδαράκης ήταν από τους κορυφαίους δασκάλους κλασικής κιθάρας και δίδαξε 100άδες παιδιά. Ανάμεσα τους κι εγώ αφού όταν οι γονείς μου το μακρινό 1986 θέλησαν να με βάλουν στον κόσμο της μουσικής και μετά από ένα χρόνο σε ωδείο επέλεξαν το μεγάλο όνομα του Ιωάννη Φρουδαράκη. Ο πατέρας μου εξάλλου τον θαύμαζε γιατί στο ποδόσφαιρο δεν είχε γνωρίσει άνθρωπο με την δική του ευγενική ψυχή. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ αγαπημένε μου δάσκαλε, δε θα ξεχάσω ποτέ τα χρόνια εκεί στα στενά κοντά στον Άγιο Μηνά, δεν θα ξεχάσω ποτέ και το διάλειμα που μου έδινες για να δοκιμάσω τα εκπληκτικά γλυκά της αγαπημένης σου συζύγου από την Καλαμαύκα της Ιεράπετρας. Θα σε θυμάμαι πάντα κύριε Γιάννη...
