"Αθλητικές Ιστορίες" και ΠΟΑ: 'Οταν το Ατσαλένιο είχε άρωμα και μουσικές από Βουρλά και Μικρασία...

Εκεί που βρίσκεται το σημερινό Ατσαλένιο (Ν.Κλαζομενές) εγκαταστάθηκαν το 1922 πρόσφυγες από τη Μικρασία. Κυρίως από τα Βουρλά. Μια περιοχή που δεν διακρινόταν μόνο για τον ανυπέρβλητο μικρασιατικό πολιτισμό (εκει γεννήθηκε ο Αναξαγόρας αλλά και ο νομπελίστας Γιώργος Σεφέρης)! Τα Βουρλά ήταν το μέρος που πριν την καταστροφή λογιζόταν ως... απόρθητο φρούριο για τους Τούρκους που δεν τολμούσαν ούτε να κοιτάξουν τους Έλληνες που κυριαρχούσαν.Κάθε άντρας Βουρλιώτης είχαν τη φήμη του σκληρού αλλά παράλληλα και του γλεντζέ. Τα ήθη και τα έθιμα ήταν σχεδόν τα μόνα "περιουσιακά στοιχεία" που μετέφεραν αυτοί οι άνθρωποι και στο Ηράκλειο. Και όταν το 1951 δημιούργησαν τη δική τους ποδοσφαιρική ομάδα, στο Ατσαλένιο, τουλάχιστον δυο φορές τον χρόνο, φρόντιζαν να το γιορτάζουν!

Με αφορμή την αποψινή ετήσια χοροεσπερίδα της ομάδας (θα έχει βραβεύσεις και εκπλήξεις) στην "Αριάδνη" εμείς στις "Αθλητικές Ιστορίες" γυρνάμε τον χρόνο πίσω. Η φωτογραφία που φιλοξενούμε σήμερα είναι σπάνια όσο και ιστορική! Γλέντι με τραγούδια που δεν άκουγες εύκολα στην υπόλοιπη Κρήτη. Στο Ηράκλειο όμως που είχε γεμίσει από Μικρασιάτες τις άκουγες συχνά. Ρεμπέτικα, αλλά και τραγούδια για τις χαμένες πατρίδες ή ακόμα και για πρόσωπα από πόλεις και χωριά της Ιωνίας. Μουσικές που συνοδεύονταν από μουσικά όργανα που έκαναν εντύπωση τότε στους Κρητικούς, όπως το κλαρίνο της κεντρικής φωτογραφίας. Το Γλέντι κρατούσε ως το πρωί. Και σε όλους άρεσαν οι στίχοι που μιλούσαν για τα Βουρλά. Δεν είναι τυχαίο που όταν εκείνη την εποχή οι Ηρακλειώτες μιλούσαν για τους Μικρασιάτες και δη της περιοχής του Ατσαλένιου, του Μασταμπά και του Κατσαμπά έλεγαν κατευθείαν "Οι Βουρλιώτες"... Διαβάστε τους στίχους που σιγοτραγουδούσαν όλοι μαζί στις παρέες, στα γλέντια του συνοικισμού όπως έλεγαν τότε τη γειτονιά τους οι Ατσαλενιώτες...                   "Βασιλικός μυρίζει εδώ, Βουρλιώτης κατεβαίνει...""Βασιλικός μυρίζει εδώ, Βουρλιώτης κατεβαίνει, αφήτε με να τον εηδώ γιατ” η ψυχή μου βγαίνει. Έλα να σε δω να γιάνω, να μην πέσω κι αποθάνω, να μην πέσω κι αποθάνω, έλα να σε δω να γιάνω! Αυτά τα μάτια τα γλυκά, που δεν τους μοιάζουν άλλα, είναι απ” όλα πι” όμορφα κι απ” όλα πιο μεγάλα. Ας μ” αφήνανε να στέκω, μέρα νύχτα να σε βλέπω, μέρα νύχτα να σε βλέπω, ας μ” αφήνανε να στέκω!".Αξίζει όμως να διαβάσετε και τους στίχους (ένα μέρος του τραγουδιού) που έβγαζαν το άλλο πρόσωπο του Βουρλιώτη, αυτό του σκληρού:"Είχα ένα μπάρμπα εγώ νταή, τον ξακουστό τον Παναγή Καμάρι κι ασικλίκι.Λάζο στη μέση του χωστό,μουστάκι μαύρο γυριστό, καφέ αμάν και αγαπητιλίκι. Μες τα Βουρλά κατιρματζής, αντάμης και κοντραμπατζής και της τουρκιάς ο τρόμος. Καβάλα σε λιγνό φαρί, το μάτι του θόλο βαρύ, πατούσε κι έτρεμε ο δρόμος." Στις πρωτες δεκαετίες του ΠΟΑ και στις πρώτες γιορτές της ομάδας με το αμπελόφυλλο τα τραγούδια αυτά ακούγονταν πάντα. Όσο για το αμπελόφυλλο; Το αμπέλι για τους Βουρλιώτες ήταν κάτι ιερό. Οι Μικρασιάτες και ειδικά από τα Βουρλά ήξεραν να το καλλιεργούν όσο κανείς στον κόσμο! Και το σήμα της ομάδας τους δε θα μπορούσε να ήταν άλλο...                            O Σαμψών και η παρέα του

Ο Παναθλητικός Όμιλος Ατσαλένιου (Π.Ο.Α), "η ΠΟΑ" όπως έλεγαν οι παλιοί Ατσαλενιώτες, ιδρύθηκε 68 χρόνια πριν το 1951. Ήταν μια ιδέα που έγινε πράξη από τον Καϊσαρλή Ευάγγελο (Βαγγελάκη), από τον Γκογκόση Νικόλαο, από τον Μασέλη Γεώργιο, από τον Δεμενόπουλο Εμμανουήλ, από τη ξεχωριστή μορφή που λεγόταν Βασίλειος Σαμψών και άλλους πολλούς. * Το 1964 ο ΠΟΑ έκανε το μεγαλύτερο βήμα του αγωνιζόμενος στη Β΄Εθνική. * Το γήπεδο στο Ατσαλένιο εγκαινιάστηκε το 1960. Η πρώτη προπόνηση έγινε ανήμερα του Αγίου Μηνά. Τα προηγούμενα χρόνια οι Ατσαλενιώτες που είχαν...άλογα τα είχαν επιστρατεύσει για τις σχετικές εργασίες, σε ένα οικόπεδο που στα χρόνια της κατοχής λειτούργησε σαν γερμανικό νεκροταφείο! "Σκάβαμε και βρισκαμε από οστά...μέχρι σπαθιά και κράνη" μας διηγήθηκε ο Νίκος Παπαδάκης, που ήταν 10 χρόνων παιδί στις εργασίες! Ο "θεμέλιος λίθος" τοποθετήθηκε από τον δήμαρχο Κρασαδάκη και τον αείμνηστο παράγοντα (διατέλεσε και πρόεδρος της ΕΠΣΗ) Γεώργιο Μαρσέλο.

Πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια και το 1989 μπήκε φυσικός χλοοτάπητας  (τρίτο γήπεδο στο Ηράκλειο που απέκτησε) ενώ τα επόμενα χρόνια πήρε τη μορφή που έχει σήμερα, με σκεπαστή εξέδρα καθήμενων 1500 θέσεων, ηλεκτροφωτισμό, γυμναστήριο, αίθουσα συνεδριάσεων  κ.λ.π.). Το 2004 μπήκε συνθετικός τάπητας ενώ πιο πρόσφατα έγινε και το ιατρείο (μη ξεχνάμε πως φιλοξενεί μια τεράστια ακαδημία). Ένα ιατρείο που είναι πλήρως εξοπλισμένο και με απινιδωτή! 

Aλλά ήδη είχε δημιουργηθεί μια ομάδα που στο φυσικό χόρτο θα έπαιζε καταπληκτικό ποδόσφαιρο. Αυτο ειχε φανεί και στο Κύπελλο της ΕΠΣΗ (φωτό που ακολουθεί) που η ομάδα του προσφυγικού προαστίου στους τελικούς που γίνονταν στο γήπεδο του ΟΦΗ ξεχώριζε...

Μια τεράστια μορφή, ο Βουρλιώτης (Μικρασιάτης) Βασίλειος Σαμψών που αν και σε μεγάλη ηλικία πολέμησε σε μάχες κατά των Γερμανών ήταν το σημείο αναφοράς στην ίδρυση του ΠΟΑ το 1951.  Αυτός και η παρέα του δημιούργησαν τον ΠΟΑ. Και η λέξη "παρέα" έμεινε από τότε ως αγαπημένη λέξη για τους Ατσαλενιώτες...