Αισθάνομαι το γόνατο να πιέζει το λαιμό μου, η αναπνοή μου κόβεται, η ανάσα μου καίγεται από τα δακρυγόνα, η οργή μου ξεχειλίζει…Έτσι αισθάνεται κάθε άνθρωπος (που σέβεται τον εαυτό του) μετά τη δολοφονία του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ. Η χώρα παραδόθηκε σε μια χαοτική κατάσταση όπου κυριαρχούν σφοδρές αντιδράσεις, επεισόδια, ανθρώπινες ψυχές «χάθηκαν» στην κόλαση των ταραχών και η αστυνομία επιχειρεί με την απαγόρευση κυκλοφορίας να εμποδίσει την οργή να εξαπλωθεί. Δυστυχώς όμως δεν είναι η πρώτη που ένας Αφροαμερικανός πεθαίνει από αστυνομική βία ή ρατσιστικές επιθέσεις. Η οργάνωση «We The Protesters» παρουσίασε στατιστικά στοιχεία της Αμερικανικής αστυνομικής βίας και των δολοφονιών που συνδέονται με την Αστυνομία μέσα στο έτος 2019. Σύμφωνα με αυτά 1.099 άνθρωποι δολοφονήθηκαν από τις Αρχές μόνο μέσα στο 2019! Είναι η ωμή αλήθεια λένε τα μέλη της οργάνωσης ότι μόλις 27 μέρες μέσα στο 2019 ΔΕΝ δολοφονήθηκε κάποιος από την αστυνομία στην Αμερική! Οι ΗΠΑ έπαψαν εδώ και καιρό να είναι η γη της Επαγγελίας, η χώρα των ονείρων… Το άγαλμα της Ελευθερίας έπαψε να αντιπροσωπεύει το σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν υποδέχεται πια φτωχούς μετανάστες που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον, δεν εμπνέει πια ανθρώπους που πιστεύουν ότι οποιοσδήποτε μπορεί να ζήσει το «αμερικανικό όνειρο». Το αμερικανικό όνειρο «πνίγηκε» στο αίμα, χάθηκε κάπου ανάμεσα ρατσισμό και την ξενοφοβία που κυριαρχεί εδώ και χρόνια.Το αποτέλεσμα είναι οργή, θυμός, αγανάκτηση για την αδικία. Οι αρχές είναι αδύνατον πλέον να ελέγξουν το μαινόμενο πλήθος σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ, ενώ η αλήθεια που δεν μπορεί να κρυφτεί, παίρνει τη μορφή χιονοστιβάδας αντιδράσεων και πρωτοσέλιδων και στο εξωτερικό. Η απάντηση της κυβέρνησης Τραμπ στις επικρίσεις; Περισσότερη βία, πιο ισχυρά όπλα, νέα θύματα. Με συνοπτικές διαδικασίες απαγόρευση κυκλοφορίας επιβλήθηκε σε: Μινεάπολις, Λος Άντζελες, Σαν Φρανσίσκο, Σικάγο, Ατλάντα, Ντένβερ, Φιλαδέλφεια, Πίτσμπεργκ, Σιάτλ, Μαϊάμι, Κλίβελαντ, Κολόμπους, Πόρτλαντ, Μιλγουόκι και στο Σολτ Λέικ Σίτι. Αποφάσεις που μοιάζουν με στρατιωτικό νόμο, με ένα απολυταρχικό και όχι δημοκρατικό καθεστώς. Άλλωστε ποιος μίλησε για δημοκρατία σε μια χώρα όπου ο ίδιος ο πρόεδρός της απαγορεύει την ελευθερία του λόγου, «φιμώνει» δημοσιογράφους για να μην μιλήσουν, εκφράζει μια ρητορική μίσους και ξενοφοβίας…Ίσως τελικά η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ να είναι μόνο η «κορυφή» του παγόβουνου των γεγονότων που απλώνουν τη μαύρη σκιά τους στην αμερικανική κοινωνία η οποία μοιάζει εδώ και χρόνια με χύτρα ταχύτητας έτοιμη να εκραγεί. Είναι οι ανισότητες, η δυσκολία επιβίωσης για τους λιγότερο προνομιούχους και οι αδικίες που πυροδοτούν την έκρηξη οργής. Και ο Τζόρτζ Φλόιντ με το τον άδικο θάνατό του, μόλις «άνοιξε» το δρόμο….
