Η υπόθεση Σειραγάκη με την απελευθέρωση του παιδεραστή και τη «συρρίκνωση» της ποινής από τα 400 χρόνια στα…8 αποτέλεσε «γροθιά» στο στομάχι. Πρόκειται για το πρόσωπο που βρίσκεται πίσω από 36 υποθέσεις ασέλγειας στην Κρήτη το 2011 σύμφωνα με την καταδικαστική απόφαση και αφέθηκε ελεύθερο.
Όχι γιατί απέδρασε, όχι γιατί έγινε λάθος. Χάρη στο ποινικό μας σύστημα! Αν αυτό δεν μας σοκάρει, αν αυτό δεν εξαγριώνει, αν αυτό δεν μας αφήνει με αναρίθμητα «γιατί», τότε κάτι δεν πάει καλά με την κοινωνία μας.Αλήθεια πως είναι δυνατό μία ποινή 400 ετών να «εξαφανίζεται» χάρη στους νόμους που εφαρμόστηκαν πιστά και ευλαβικά; Στα αναρίθμητα ρεπορτάζ για το θέμα εξηγείται ότι τα 401 έτη φυλάκισης κατά συγχώνευση έγιναν 220 πρωτόδικα. Η τεράστια ποινή στην…. πράξη μεταφραζόταν σε 25 χρόνια φυλάκισης από τα οποία μόλις συμπλήρωσε τα προβλεπόμενα εκ του νόμου έτη έκτισης, κατέθεσε αίτηση αποφυλάκισης.
Υπόθεση Τοπαλούδη: «Σε 8 χρόνια θα είναι έξω…»
Τι σχέση μπορεί να έχει υπόθεση Σειραγάκη με αυτή της Ελένης Τοπαλούδη; Τον φόβο της ποινής…
Ισόβια και 15 έτη επιβλήθηκαν στους κατηγορούμενους για το βιασμό, βασανισμό και την άγρια δολοφονία της άτυχης φοιτήτριας στη Ρόδο. Αυτό που απαντάει η μητέρα της είναι ότι «η τιμωρία αυτή δεν είναι αμείλικτη ούτε παραδεγματική. Σε 8 χρόνια αυτοί οι στυγνοί εγκληματίες μπορεί να παίρνουν άδεια να πάνε στο νησί τους, την υπέροχη Ρόδο». Κι όμως ήταν η ανώτατη ποινή…
Σπάνια τοποθετούμαι σε θέματα που αφορούν στη Δικαιοσύνη καθώς υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πολύ περισσότερες γνώσεις, αλλά το παράλογο του συστήματος το αντιλαμβάνονται όλοι στις περιπτώσεις αυτές…
Κι ιδιαίτερα όταν πρόκειται για πρόσωπα που έχουν εμπλακεί σε υποθέσεις δολοφονίας, παιδεραστίας, βιασμών…Aπό την άλλη θα αντιτάξει κάποιος τα ανθρώπινα δικαιώματα, την Δικαιοσύνη, τις αρχές της ίσης μεταχείρισης, το δικαίωμα στην ελευθερία.
Ως πολίτης μπορεί να τις κατανοήσω. Ως μητέρα δεν μπορώ να τις αποδεχτώ. Ένας εσωτερικός πόλεμος ξεκινάει για το αν μπορείς να δεις έναν παιδεραστή ελεύθερο στα...8 χρόνια αντί τα 400 που του επιβλήθηκαν. Αν μπορείς να αντικρίσεις τον βιαστή και δολοφόνο του παιδιού σου ξανά ελεύθερο σε λίγα χρόνια…
Είναι εφικτό λοιπόν για παράδειγμα να εκτίσει ένας κατηγορούμενος τα 2/5 της ποινής και να αφεθεί ελεύθερος. Σε περίπτωση όμως που έχει διαπράξει κάτι φρικτό πως ξέρουμε ότι έχει μετανοήσει; Πως ξέρουμε ότι δικαιούται δεύτερη ευκαιρία όπως όλοι; Πως διασφαλίζουμε ότι δεν θα το επαναλάβει; Τι λένε ψυχίατροι για το θέμα; Θα ήθελα πολύ να τους συμβουλευτεί το υπουργείο σε τέτοιου είδους θέματα. Έως τότε οι κραυγές των συγγενών των θυμάτων θα αντηχούν τα αυτιά μας, κραυγές στις οποίες δεν πρέπει κανείς να κλείνει τα αυτιά του. Μπορεί κάποιος να κάνει ένα έγκλημα και σε 8 χρόνια να είναι «έξω»; Αν όχι, απαιτείται η αναδιαμόρφωση των ποινών και η παρέμβαση στο ποινικό μας σύστημα.
Τώρα. Όχι αύριο…
(Σημείωση: Στις 26 Μαΐου αναμένεται να αποφασίσει το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Γρεβενών για το αν θα επιστρέψει ή όχι στη φυλακή ο παιδεραστής Νίκος Σειραγάκης καθώς συνελήφθη για παραβίαση ενός εκ των περιοριστικών όρων, μετά την αποφυλάκισή του. Αν επιστρέψει στο κελί του θα είναι επειδή παραβίασε όρους, όχι επειδή έκριναν ότι ανήκει στη φυλακή... ).
