Εν καιρώ κορωνοϊού με τις ακυρώσεις καρναβαλιών, την απαγόρευση μεγάλων συναθροίσεων σε ευρωπαϊκές πόλεις και τις ματαιώσεις μεγάλων εκδηλώσεων, το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ελλάδα παραμένει άλλο: το Προσφυγικό.
Τη στιγμή που “τρέμουμε” για τον ιό, οι νησιώτες ξεσηκώνονται για την εκρηκτική κατάσταση και ολόκληρα “καραβάνια” συνωστίστηκαν στα σύνορα. Ποιοι ψεκασμοί, ποιες προβλέψεις, ποια δυσοίωνα στοιχεία για την επιδημία; Εδώ βλέπεις ανθρώπους να δίνουν μάχη για να περάσουν στη “γη της Επαγγελίας” όπως τη βλέπουν, εδώ η εξαθλίωση κάνει “πάρτι”, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια “πάει περίπατο” και σώματα ασφαλείας προσπαθούν με κάθε τρόπο να απωθήσουν αναρίθμητους απεγνωσμένους ανθρώπους να περάσουν τα σύνορα, καθώς δε γίνεται διαφορετικά. Επεισόδια σε ζωντανή σύνδεση και πόνος σε όλο του το μεγαλείο σε απευθείας μετάδοση.
Εικόνες θλιβερές έρχονται από τον Έβρο, που δεν τιμούν κανέναν γιατί, σύμφωνα με τους κυβερνητικούς παράγοντες, οι πρόσφυγες χρησιμοποιήθηκαν σε ένα παιχνίδι προπαγάνδας της Τουρκίας και πίστεψαν ότι θα βρουν διέξοδο στην απελπισία τους, αλλά τελικά οι υποσχέσεις αποδείχτηκαν κενές και ψεύτικες. Κανένα καλύτερο μέλλον, καμία ελπίδα... Μάλλον είναι τα μεγάλα θύματα της υπόθεσης, αφού κάποιος τους οδήγησε εκεί, κάποιος τους έκανε να πιστέψουν ότι θα βρουν διέξοδο. Αλλά μόνο απόγνωση βρήκαν μπροστά τους. Και πρέπει να αντέχει πολύ το στομάχι σου για να βλέπεις στα σύνορα ένα μωρό να παγώνει τη νύχτα από το κρύο και ένα κοριτσάκι ξυπόλυτο στην αγκαλιά της μητέρας του και να σε αφήνει ανεπηρέαστο η εικόνα...
Ίδιες εικόνες, ίδιο αδιέξοδο. Και πριν από μέρες είδαμε τους νησιώτες να συγκρούονται με τους αστυνομικούς στα νησιά που δέχονται τις ορδές προσφύγων και μεταναστών. Στην ουσία αυτό που λένε οι κάτοικοι των νησιών είναι ότι δεν μπορούν να δεχτούν νέες “φαβέλες”, όχι άλλες παραγκουπόλεις στα νησιά όπου άνθρωποι και ποντίκια ζουν μέσα σε λάσπες και άθλιες συνθήκες. Και ποιος μπορεί να τους αδικήσει; Απέναντί τους οι αστυνομικοί ταγμένοι στο καθήκον να αποτρέψουν τα χειρότερα. Η σύγκρουση της... παράνοιας, αφού Έλληνες αστυνομικοί στέκονται απέναντι σε Έλληνες νησιώτες για ένα θέμα που κανείς μέχρι στιγμής δεν μπόρεσε να λύσει και ακόμη χειρότερα δεν έχει τέλος...
Γιατί οι ορδές προσφύγων και μεταναστών θα αυξάνονται, όπως και η ανησυχία. Και πρόκειται για θέμα της Ευρώπης και όχι μόνο της Ελλάδας. Θέμα βαθιά πολιτικό και με δεκάδες κοινωνικές προεκτάσεις.
Πώς αισθάνεται άραγε η Ευρώπη του πολιτισμού και της τεχνολογικής προόδου, που βλέπει σάπιες βάρκες να βουλιάζουν μαζί με ανθρώπινες ψυχές; Πώς νιώθει που οι αριθμοί “ευημερούν” και η εξαθλίωση είναι “ζωγραφισμένη” στα πρόσωπα των μικρών παιδιών; Πώς στέκονται οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι με περηφάνια μπροστά στα μικρόφωνα και μιλούν για το “μέλλον” της Ευρώπης, όταν η περιουσία κάποιων περιορίζεται σε δυο χαρτόκουτες κι ένα θλιβερό σακίδιο και ολόκληρα ανθρώπινα “ποτάμια” γίνονται έρμαιο στα χέρια της προπαγάνδας;
Ξέρω, απάντηση δε θα πάρω, αφού οι πρόσφυγες δεν είναι στη δική τους “πόρτα”. Όσο τα “καραβάνια” των απελπισμένων φτάνουν στα σύνορα άλλων χωρών και όχι της Κεντρικής Ευρώπης, τόσο κοιμούνται ήσυχοι, χωρίς εφιάλτες και χωρίς συνείδηση...
