Συνηθίζουμε να ανταλλάζουμε ευχές, να ζητάμε «δώρα» για το νέο έτος και να ανταλλάσσουμε μηνύματα για μια λαμπερή χρονιά. Τσουγκρίζουμε ποτήρια σαμπάνιας και αισθανόμαστε ότι το 2020 σίγουρα κάτι καλύτερο επιφυλάσσει από το προηγούμενο έτος.
Στην περίπτωσή μου όποτε θέλω να ευχηθώ… σκέφτομαι απλά όσους βρίσκονται σε έναν θάλαμο νοσοκομείου και «παλεύουν» για τη ζωή τους. Δεν θέλουν κανένα πανάκριβο δώρο και τίποτε άλλο δεν θα τους κάνει πιο ευτυχισμένους από ένα μόνο αγαθό: η υγεία τους. Δεν αγοράζεται μα είναι τόσο μονάκριβη…
Όποτε αναρωτιέμαι τι θα ήθελα για τα παιδιά μου, σκέφτομαι την ημέρα που στο νηπιαγωγείο μας ζήτησαν να κρεμάσουμε τις ευχές μας στο ειδικό δεντράκι. Όλοι οι γονείς ευχηθήκαν τα παιδιά τους να ταξιδέψουν στον μαγικό κόσμο της γνώσης, να κάνουν φίλους και να ζήσουν πολλές ανέμελες στιγμές. Από την άλλη η ευχή μιας μάνας για τον γιο της ήταν απλά: να είναι ευτυχισμένος.
Τρεις λέξεις τόσο απλές και λιτές. Όμως όσο απλό κι αν φαίνεται ,πόσοι κατάφεραν στη ζωή τους να κατακτήσουν την ευτυχία; Αυτή είναι ίσως από τις πιο δύσκολες «αποστολές»…
Τέλος όταν τα πράγματα στην καθημερινότητα φαίνονται λίγο σκούρα, αρκεί να σκεφτώ τον Εμπενίζερ Σκρουτζ. Ναι ντε, αυτόν από το παραμύθι του Ντίκενς που έπρεπε να τον επισκεφτούν τα φαντάσματα των Χριστουγέννων του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος όλα μαζί σε μια υπερπαραγωγή, για να καταλάβει ότι η χαρά κρύβεται στις μικρές καθημερινές στιγμές. Ας μην φτάσουμε στο τέλος της ζωής μας πριν το καλάβουμε…
Αυτές είναι οι δικές μου ευχές για τη νέα χρονιά, απλά κρατήστε 3 λέξεις "να είμαστε ευτυχισμένοι"!
