Δεν πέρασαν το κατώφλι μεγάλων Πανεπιστημίων, δεν συνομίλησαν με επιστήμονες και ειδικούς με ύφος «χιλίων καρδιναλίων» και δεν τις ενδιέφερε ποτέ η κοινωνική προβολή. Κι όμως οι μητέρες- στις περισσότερες περιπτώσεις- έχουν μια σοφία που δεν διδάσκεται, σκέψεις και απόψεις που σε καθηλώνουν και κατανοούν τις δύσκολες στιγμές σου ακόμα κι αν δεν έχετε ανταλλάξει ούτε μια λέξη για το θέμα.
Μια μητρική μορφή είναι που θα καθίσει στην άκρη του κρεβατιού σου όταν υποφέρεις, ένα στοργικό χάδι θα «σβήσει» κάθε έγνοια και λύπη και το χαμόγελο της μάνας, η πιο τρυφερή ώθηση για να συνεχίσεις τη μέρα σου.
Νομίζω δεν της το’χω πει ποτέ αλλά είναι η δική μου ηρωίδα, ο άνθρωπος που σέβομαι όσο τίποτε άλλο γιατί μεγάλωσε με αξιοπρέπεια 3 παιδιά, δούλευε σε δύο δουλειές χωρίς παράπονα, μετακόμισε για μας σε μια άγνωστη χώρα χωρίς να ξέρει ούτε μια ξένη λέξη, μας δίδαξε πολλά και με διδάσκει από περισσότερα. Μου έμαθε ότι όλα τα πλούτη και οι τίτλοι του κόσμου δεν έχουν καμία αξία χωρίς την "ποιότητα" του ανθρώπου, τις αξίες και τις αρχές που "κουβαλάει"... Μου έμαθε ότι οι πράξεις καλοσύνης γίνονται "αθόρυβα" και "επιστρέφουν" πάντα με ανεξήγητο τρόπο σ'σένα...
Η μάνα μου είναι η καλύτερη μου φίλη κι ας μην της το’ χω πει ποτέ…
Με έκανε καλύτερο άνθρωπο κι ας μην το γνωρίζει…
Ίσως όμως να το κατάλαβε κι αυτό, χωρίς να ανταλλάξουμε ούτε μια κουβέντα, όπως «διαβάζει» πάντα την ψυχή μου…
