Μαζί με εκατομμύρια ακόμα Έλληνες παρακολουθούσα την έκτακτη συνέντευξη τύπου κυβέρνησης, πυροσβεστικής και αστυνομίας για τις φονικές πυρκαγιές. Ούτε παρωδία, ούτε «εκτός τόπου» θα την χαρακτήριζα, μόνο θλιβερή… Τρομακτικά θλιβερή στη σκιά της στάχτης και του θανάτου που άφησε πίσω της η καταστροφή.
Πάνω από μια ώρα ασέβειας προς τους νεκρούς.
Άνθρωποι που δεν θα αντικρίσουν ποτέ ξανά τα αγαπημένα τους πρόσωπα και νιώθουν πόνο που δεν περιγράφεται με λόγια, άκουγαν μόνο επιχειρησιακές κινήσεις, περιγραφές και επιχειρήματα για ενδείξεις εμπρησμού.
Άκουσαν και το ακόμη πιο προκλητικό όπως το χαρακτήρισαν οι συγγενείς των θυμάτων: ότι δεν έγιναν λάθη. Kι αυτό ενώ κάθε ανάλογη επιχείρηση αντιμετώπισης φυσικής καταστροφής ήταν αδύνατο να εκτελεστεί στην εντέλεια και θρηνούμε σχεδόν 90 νεκρούς.
Ο Αρχηγός της Πυροσβεστικής υποστήριξε δεν θα έκανε τίποτε διαφορετικό αλλά παραδέχτηκε ότι είχε εισηγηθεί εκκένωση των περιοχών. Μια φράση που προκάλεσε ξαφνικό πανικό καθώς ο ένας μετά τον άλλο βιάζονταν να αποδείξουν ότι δεν γίνεται να εκκενωθεί μια τόσο μεγάλη περιοχή σε τόσο μικρό διάστημα.
Μόνο που κανείς δεν κατάλαβε τελικά αν υπήρξε καν σχέδιο εκκένωσης ή έστω και απέλπιδα προσπάθεια. Αν οι αρμόδιοι είχαν καταλάβει ότι δεκάδες άνθρωποι θα καούν ζωντανοί αν δεν φύγουν από τα σπίτια τους. Αν είχαν διαπιστώσει ότι κανείς δεν γνώριζε πώς να διαφύγει και αν είχαν έστω και αντιληφθεί ότι απελπισμένοι πολίτες έπεφταν στη θάλασσα για να σωθούν. Κι ευτυχώς που υπήρξαν οι απλοί πυροσβέστες, αστυνομικοί και ψαράδες και καπετάνιοι που έσπευσαν να γίνουν σωτήρες τους.
Καλύτερα λοιπόν να σιωπούσαν αν δεν είχαν κάτι άλλο να μας πουν…Όταν δεν έχεις να πεις κάτι σε όσους θρηνούν, καλύτερα να σιωπήσεις…
