Φόβοι , επιφυλάξεις, αντιδράσεις, συνομοσιολογίες, γκρίνια, ελλείψεις;
… «Μπέρδε και μπέρδε μπέρδευε,
μπερδέματα μεγάλα»….
Θυμήσου τους στίχους του κρητικού τραγουδιού και προσάρμοσέ το στο σημερινό σκηνικό.
Πρωινό Δευτέρας 14 Σεπτεμβρίου 2020, πάμε σχολείο παρέα με τη μάσκα, με τη γκρίνια, το φόβο, το θυμό, την ευθύνη, την αντίδραση, τις διαφωνίες, τη χαρά – κυρίως τα παιδιά μας – γιατί οι ενήλικες άστα...
Γονείς, εκπαιδευτικοί , καθαρίστριες, δημοτικοί παράγοντες, κυβερνητικοί, ειδικοί και μη , άπαντες μπερδεμένοι.
«Οι απόψεις μας ποικίλες: «Πάνε ή όχι τα παιδιά μας στο σχολείο; Πως πάνε, ποιος λέει την αλήθεια και ποιος όχι, ο κορωνοϊός είναι πραγματικός ή η κρίση είναι «φτιαχτή», θέλουνε να μας «ξεπαστρέψουνε» ή να μας χαλιναγωγήσουνε, ποιος φταίει αν και ξέρετε ποιος είναι, ε;»
Κι όσο πάει μπερδευόμαστε όλο και πιο πολύ. Ακούσματα, απόψεις, θέσεις, κριτική, εμμονές κι επιμονές , πολιτικές θέσεις κι εκ των πραγμάτων διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων…
Αυτό που αποφεύγουμε είναι ωστόσο να μπούμε στη θέση των παιδιών μας, που μας ακούν, μας βλέπουν και μας «αγνοούν» πλέον επιδεικτικά. Άξιοι της μοίρας μας δεν είμαστε;
Τους είδατε; Τους ακούσατε; Άνετοι κι αποστασιοποιημένοι από όλους μας. Μας έχουνε φτυμένους κι ούτε που το πήραμε χαμπάρι.
«Μάσκα ; Εντάξει μάσκα και μέχρι εκεί. Πάμε σχολείο σήμερα. Έχουμε μπροστά μας σχέδια, όνειρα, στόχους, ο καυγά σας δεν μας αφορά σας το χαρίζουμε»…
… «Μάσκα; Ε, και; Φαγωθείτε μόνοι σας»…
Τους είδα μπαίνοντας στα σχολεία. Κύριοι κι ευτυχώς χωρίς εμάς στις αυλές. Ήρεμοι χωρίς τις δικές μας μιζέριες.
Εμείς στηθήκαμε έξω από τα σχολεία σε δρόμους και πεζοδρόμια, γκρινιάζαμε φευγάτοι... Άλλος έλεγε ότι δεν θα στείλει τα παιδιά του για όσο κρατήσουν τα μέτρα, άλλος ότι δεν θα τα στείλει καθόλου, άλλος ότι θέλει να επανατοποθετηθούν οι ειδικοί που επισημαίνουν τους κινδύνους από τη χρήση μάσκας… Άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη, που λέει έτερο άσμα….
… «Θα πάω στην Ε! τάξη του Δημοτικού, ξέρω ότι πρέπει να φορέσω μάσκα για να προστατευθώ και να προστατέψω τους δικούς μου...», … «Το παρακάνεις μάνα..» , … «Και βέβαια προσέχω…», … «δεν θέλω να έρθεις έξω από το σχολείο είμαι μεγάλο παιδί κι όχι στο προνήπιο»…
Δεν ακούτε τα παιδιά; κι ας φοβόμαστε, μπερδευόμαστε, αλλάζουμε στάση κι άποψη ανά ώρα.
Οδηγός της φετινής σχολικής χρονιάς δεν μπορεί να είναι ο φόβος. Αρκετά. Ούτε τα σενάρια τρέλας.
Να πατήσουμε στο έδαφος πρέπει. Να προασπίσουμε την υγεία μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να αφουγκραστούμε τις αγωνίες και των παιδιών μας γιατί το πράγμα πάει ως εξής: «Με φτύνεις και σε φτύνω».
Να ακούσουμε τους ειδικούς προσεκτικά κι όχι με πανικό. Κάτι βρε αδελφέ θα έχει να προσφέρει η μάσκα, δεν θα την φοράμε δα κι εφ όρου ζωής. Λίγο παραπάνω πλύσιμο δεν θα μας βλάψει. Λιγότερες αγκαλιές και τσιμπομαγουλάδες μπορεί και να μας προστατεύσουνε.
Έτσι απλά!!!
