Κάτι σαν την παράκληση μπροστά στην εικόνα του θεού που πιστεύεις, καθώς οι τραγωδίες δεν μας έδειξαν το δρόμο της προστασίας και οι κουβέντες περί πρόνοιας και σχεδιασμού δεν έφτασαν ποτέ στα αυτιά μας.
Κάτι σαν κανόνας που αρνούμαστε να ακολουθήσουμε ατίθασοι από τη φύση μας.
Έτσι η Πολιτική Προστασία συνεχίζει να τρέχει πίσω μας, για τη δική μας σωματική ακεραιότητα.
«Οι θέσεις κλειδιά στα αρμόδια τμήματα της Αυτοδιοίκησης στελεχώθηκαν από ανθρώπους που ουδεμία σχέση έχουν με το αντικείμενο. Θέσεις αιχμής θυσιασμένες στο βωμό των προεκλογικών γραμματίων» λένε εκείνοι που ξέρουν.
Γιαυτό και στις συνεδριάσεις των αρμόδιων οργάνων, οι προτεραιότητες πολλών εξ αυτών είναι διαφορετικές. Γιαυτό και τους ζητούν επιτακτικά να παραστούν. Γιαυτό και πολλές φορές εκείνοι που πρέπει, τους υπενθυμίζουν τις υποχρεώσεις τους, που απορρέουν από το νόμο.
Οι υπόλοιποι για κάποιους «γραφικοί» καθώς τηρούν με το γράμμα του νόμου, το νόμο και τις πρόνοιες αυτού.
Όμως στις απλές ερωτήσεις κι απαντήσεις κρύβονται τα μυστικά. Αλήθεια σε περίπτωση κάποιου φυσικού φαινομένου που προκαλεί καταστροφές πως κινούμαστε, που πάμε, ποιος μας δείχνει την οδό διαφυγής, ποιος θα σωθεί πρώτος;
Σε περίπτωση συνοδών φαινομένων πως διαχειρίζεται η έκτακτη ανάγκη που προκαλείτε;
Πόσοι και ποιοι Δήμοι διαθέτουν σχέδιο επικαιροποιημένο , σχέδιο γενικότερο, πόσοι από τους πολίτες έχουν ενημερωθεί για το που θα πάνε και τι θα κάνουν, πως θα βοηθηθούν οι ευπαθείς ομάδες;
Τα παραπάνω σχόλια κι ερωτήματα προκύπτουν για άλλη μία φορά εξαιτίας των βιωματικών εργαστηρίων που πραγματοποιούνται σε Χανιά και Ρέθυμνο από τον ΟΑΣΠ στην κατεύθυνση της γρήγορης αντίδρασης μας.
Στα δύσκολα κεφάλαια, ο τομέας της συνεργασίας μεταξύ των αρμόδιων υπηρεσιών και κατ’ επέκταση ο σχεδιασμός κι η τήρηση αυτού από τους πολίτες σε ώρα κρίσης. Ο τρόπος εκκένωσης μίας περιοχής, η εξεύρεση χώρων συγκέντρωσης, η παραμονή και φιλοξενία πολιτών εκτός των εστιών τους, όπως κι η διαχείριση αντιμετώπισης συνοδών φαινομένων ενός σεισμού.
