«Ήταν ο μικρότερος σε ηλικία και δύναμη από τους Τιτάνες, αλλά ο πιο πανούργος και φιλόδοξος. Ανέτρεψε τον πατέρα του με τη βοήθεια της Γαίας, αλλά φοβούμενος μια ίδια μοίρα κατάπιε τα παιδιά του».
Καταπίνοντας, βομβαρδίζοντας, βιάζοντας και σκοτώνοντας τα παιδιά μας, λιμοκτονώντας και ξεσπώντας πάνω τους τον «κακό» μας εαυτό, λες και μας ζήτησαν να τα γεννήσουμε για να τα θυσιάσουμε, είναι αυτό που πράττουμε και σήμερα κι απλά επικυρώνουμε το μύθο.
«Στο κείμενό της για την ένοπλη σύρραξη η οποία ξέσπασε το 2011, η Ανεξάρτητη Διεθνής Επιτροπή Έρευνας για τη Συρία, απαριθμεί κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των παιδιών: βομβαρδισμούς, χρήση χημικών όπλων, βιασμούς κοριτσιών ακόμη και 9 ετών, εξαναγκαστική στρατολόγηση αγοριών».
Στην παράνοια της λογικής οι πολιτισμένοι κι οι εκπρόσωποι των πολιτισμένων με ψυχραιμία, κυνικότητα, θράσος, μιλάμε για τους αγώνες και το μέλλον των παιδιών μας θεωρητικά, γιατί τα πραγματικά παιδιά δεν είναι παιδιά και δεν τα λαμβάνουμε υπόψη μας. Δεν πονούν, δεν κλαίνε, δεν φοβούνται, δεν πεινάνε, δεν τρέχει στις φλέβες τους αίμα, δεν έχουν δικαιώματα.
Οι ειδικοί του ΟΗΕ υπολογίζουν ότι 2,6 εκατομμύρια παιδιά έχουν εκτοπιστεί εντός Συρίας και άλλα 2,5 εκατ. έχουν μετατραπεί σε πρόσφυγες.
«Μέχρι σήμερα, πάνω από 2,1 εκατ. κορίτσια και αγόρια στη Συρία έχουν πάψει να πηγαίνουν στο σχολείο κανονικά, ενώ δεκάδες χιλιάδες άλλα έχουν χάσει χρόνια εκπαίδευσης».
Πόσες εικόνες «ψυχής» άραγε μπορεί να αντέξει η ανθρώπινη συνείδηση;
Πόσες «κραυγές» μπορούν να αντέξουν τα αυτιά μας; Πόσα ακόμα παιδιά πρέπει να σκοτωθούν, να βιαστούν, να στρατολογηθούν, να δουν τους δικούς τους να καταρρέουν μπροστά στα μάτια τους, να σφάζονται;
«Πολλές», είναι η απάντηση.
Άλλωστε η μονάδα μέτρησης αξίας της ζωής μας έχει «μόνο» τα εξής χαρακτηριστικά: Χρήμα, Εξουσία, Δύναμη, Εξολόθρευση του Εχθρού.
Στο κείμενο της Επιτροπής Έρευνας υπογραμμίζονται τα ψυχικά τραύματα που υφίστανται παιδιά τα οποία βιώνουν επιθέσεις, πολιορκίες, βασανιστήρια, φυλακίσεις και φυγή, γενικά την απώλεια κάθε ίχνους ομαλότητας στη ζωή τους.
Πολλά παιδιά «περιγράφουν ότι υποφέρουν από διάφορες διαταραχές του ύπνου», ή ότι τρέφουν αισθήματα «ανασφάλειας, εγκατάλειψης, εκδίκησης, απελπισίας, φόβου», αναφέρεται στην έκθεση, η οποία επικαλείται 5.000 συνεντεύξεις με παιδιά και ενήλικους στη Συρία».
Και συνεχίζουμε. Τίποτα δεν μας ακουμπάει. Οι συμφωνίες Ειρήνης, οι εκεχειρίες, η κατάπαυση πυρός, το Διεθνές Δίκαιο, βρίσκεται μίλια μακριά από τον αγώνα τους να επιβιώσουν κι όχι να παραμείνουν παιδιά.
Λίγο παραδίπλα κάποιοι άλλοι, λιμοκτονούν, στερούνται των αγαθών που δικαιούνται.
Έτσι είναι η ζωή, απαντούν οι «ψυχραιμότεροι», τα χρήματα έχουν αξία κι ουσία όταν επενδύονται σε όπλα, σφαίρες, πετρέλαια.
45 εκατομμύρια άνθρωποι στη νότια Αφρική - αριθμός χωρίς προηγούμενο - έχουν επείγουσα ανάγκη βοήθειας σε τρόφιμα εξαιτίας της ξηρασίας, των πλημμυρών και της οικονομικής δυσπραγίας, όπως ανακοίνωσε το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα (WFP) του ΟΗΕ…
Στην παράνοια της λογική μου, αναμασάω τον πόνο, το φόβο που με τροφοδοτούν, το ανάστημα μου και τη φωνή μου τα μετρώ κατά το δοκούν, την αλληλεγγύη μου την ορίζω με το «φαίνεσθε».
Ποιος είναι ο εχθρός μετά την παρακμή μας;
