Οι βουτιές μας απόμειναν και ο θαλασσινός αέρας. Γεμίζουν οι παραλίες με παιδιά, απολαμβάνεις το ηλιοβασίλεμα, ονειρεύεσαι, ελπίζεις ότι λίγο παρακάτω κάτι μπορεί να αλλάξει.
Δροσίζεσαι , ξεκουράζεσαι από την ένταση της ημέρας.
Πάνω στο όνειρο ξεκινά κι αυτή η μυρωδιά να σου προκαλεί δυσφορία.
Γυρίζεις το βλέμμα ψάχνεις και αναρωτιέσαι από πού αναδύει.
Όταν ανακαλύπτεις την εστία παραμιλάς.
Είναι η νοικοκυροσύνη εκείνης της μανούλας που ''ξέχασε'' να μαζέψει τα ρούχα και την ''γεμάτη'' πάνα των παιδιών της.
Ένα ευχαριστώ όμως οφείλουμε να το πούμε.
