Τα θέματα της υγείας ήταν τα πιο δύσκολα που αντιμετώπιζαν οι κάτοικοι του χωριού μας…..
Πρόσωπα, ονόματα, αγαπημένοι άνθρωποι, ιστορίες που άκουγα από τον πατέρα μου, σοκάκια που παίζαμε, βρύσες που πηγαίναμε με τα λαήνια για το νερό του σπιτιού, γεύσεις και αρώματα που ξεφυτρώνουν μέσα στη μνήμη βλέποντας μία φωτογραφία, σου διηγούνται τόσες μικρές και μεγάλες στιγμές από τα παιδικά σου χρόνια, σταμάτησαν μπροστά μου μέσα από τα κείμενα του καθηγητή Γιώργου Κονδυλάκη που δημοσιεύτηκαν στην ''Ηχώ της Βιάννου'' και αφορούν στην κάτω Βιάννο, με τον τίτλο:
''Κάτω Βιάννος - Ταξίδι στο Χρόνο''.
Το οδοιπορικό του καθηγητή μέσα στο χρόνο και στην ιστορία ενός χωριού που ακόμα και σήμερα βασανίζεται, ακόμα και σήμερα μοναχικά πορεύεται, είναι μοναδικό, ''φωνάζει'' για τις ευθύνες μας και τις ευθύνες της πολιτείας απέναντί του.
Μέρος 22ο
… Τις απλές ασθένειες τις αντιμετώπιζαν με πρακτικά γιατροσόφια και τον πρακτικό γιατρό. Αλλά όταν χρειαζόταν έτρεχαν στην Άνω Βιάννο όπου υπήρχε Υγειονομικός σταθμός (ιδρύθηκε το 1954) και ιδιώτες ιατροί.
Αν όμως χρειαζόταν Νοσοκομείο τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα αφού η μεταφορά στο Ηράκλειο γινόταν με τα ζώα και τα κάρα. Μετά που ανοίχτηκαν οι δρόμοι τα αγροτικά αυτοκίνητα και τα ταξί έπαιζαν το ρόλο του ασθενοφόρου, μέχρι που λειτούργησε το κέντρο υγείας Βιάννου και ήρθε ασθενοφόρο αυτοκίνητο στην Επαρχία.
Η Τιτίκα Μανδαλάκη, καθηγήτρια αιματολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, με τον σύζυγο της ιατρό κ. Αναστάσιο Γιαννιτσιώτη αποτέλεσε για πολλά χρόνια το καταφύγιο όλων των χωριανών που για θέματα υγείας έφταναν στη Αθήνα. Και οι γονείς της Μάνος και Λίνα βοηθούσαν τους Κατωβιαννίτες πάντοτε. Μετά την κατάρρευση του μετώπου στον πόλεμο της Αλβανίας πολλοί ήταν οι χωριανοί που εγκλωβίστηκαν στην ηπειρωτική Ελλάδα. Όταν επέστρεφαν τους βοηθούσαν κατά την διαμονή τους στη Αθήνα και φρόντιζαν για την επιστροφή τους στο χωριό. Δώρισαν και ένα οικόπεδο στο χωριό για να γίνει πολιτιστικό κέντρο.
Η γέννηση των παιδιών γινόταν παλιά στα σπίτια τους στο χωριό και τις γυναίκες βοηθούσε η πρακτική μαία κ. Αικατερίνη Μανδαλάκη του Ιωάννου.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν αρκετοί Κατωβιαννίτες ιατροί, ειδικά στο Ηράκλειο και οι περισσότεροι χωριανοί απευθύνονται σε αυτούς.
Δημόσια τάξη
Τη δημόσια τάξη επιτηρούσε η Αστυνομία από το ΑΤ. Βιάννου και η αγροφυλακή. Ο Μεραμβελλιωτάκης Γεώργιος υπήρξε για πολλά χρόνια υπεύθυνος Αγροφυλακής (Αρχιφύλακας) όλης της επαρχίας. Αργότερα έγινε γραμματέας αγρονομείου και μετατέθηκε.
Ο Ιωάννης Μανδαλάκης του Ευαγ. ήταν για πάρα πολλά χρόνια γραμματέας του αγρονομείου και αργότερα έγινε και αγρονόμος. Αγροφύλακες στο χωριό υπηρέτησαν οι χωριανοί μας: Χρηστάκης Δημήτριος του Αποστόλου, Παπανικολάου Κων/νος και Αγγουράκης Εμμανουήλ του Δημ. Υπηρέτησαν όμως και από άλλα χωριά όπως οι: Ραπτάκης Δημήτριος, Γιαμαλάκης Ιωάννης, Πλατζουνάκης Ιωάννης, Παπαδημητράκης Ηλίας, Μπιτσακάκης Νικόλαος, Θεοδωσάκης Νικόλαος και άλλοι. Όλοι οι παραπάνω εκτελούσαν και εμβολιασμούς των δένδρων (κέντρισμα). Γινόταν ειδική εκπαίδευση από τον αρχιφύλακα.
Οι κάτοικοι ήταν μονοιασμένοι και δεν γινόταν παραβάσεις. Όλο το χειμώνα άφηναν τις ελιές στους δρόμους και ποτέ δεν τις έκλεψαν, άφηναν ανοικτά τα σπίτια τους και ποτέ δεν χάθηκε κάτι.
( Συνεχίζεται)
