default-image

Περιγραφή του χωριού

Κρήτη
Περιγραφή του χωριού

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παλαιότερα ίσως και πριν από την εποχή της Τουρκοκρατίας υπήρχε μια μοναδική βρύση, η Παλιά Βρύση στην άκρη του χωριού προς τη Βιάννο, που έτρεχε νερό πόσιμο συνέχεια και τροφοδοτούσε όλο το χωριό. Υπάρχει και σήμερα. Το νερό αυτό ανάβλυζε από πηγή που υπήρχε κλεισμένη σε προστατευτικό μικρό οίκημα το Χαζινέ......

Κάτω Βιάννος - Ταξίδι στο Χρόνο

Πρόσωπα, ονόματα, αγαπημένοι άνθρωποι, ιστορίες που άκουγα από τον πατέρα μου, σοκάκια που παίζαμε, βρύσες που πηγαίναμε με τα λαήνια για το νερό του σπιτιού, γεύσεις και αρώματα που ξεφυτρώνουν μέσα στη μνήμη βλέποντας μία φωτογραφία, σου διηγούνται τόσες μικρές και μεγάλες στιγμές από τα παιδικά σου χρόνια, σταμάτησαν μπροστά μου μέσα από τα κείμενα του καθηγητή Γιώργου Κονδυλάκη που δημοσιεύτηκαν στην ''Ηχώ της Βιάννου'' και αφορούν στην κάτω Βιάννο, με τον τίτλο:

''Κάτω Βιάννος - Ταξίδι στο Χρόνο''.

Το οδοιπορικό του καθηγητή μέσα στο χρόνο και στην ιστορία ενός χωριού που ακόμα και σήμερα βασανίζεται, ακόμα και σήμερα μοναχικά πορεύεται, είναι μοναδικό, ''φωνάζει'' για τις ευθύνες μας και τις ευθύνες της πολιτείας απέναντί του.

Μέρος 11ο

Κατά καιρούς άνοιγαν το Χαζινέ, καθάριζαν την πηγή και την απολύμαναν με ασβέστη. Το νερό μετέφεραν με πήλινες στάμνες και κουβάδες οι νοικοκυρές στα σπίτια. Υπήρχε και πέτρινη λεκάνη στο έδαφος για το πότισμα των ζώων.

Σήμερα τρέχει ακόμη νερό, σε μικρή ποσότητα, που χρησιμοποιείται μόνο για άρδευση αφού μολύνθηκε από τις αποχετεύσεις και είναι ακατάλληλο για ύδρευση.

Κατά καιρούς ανάβλυζε νερό και η πηγή της Μεργενιάς, όταν είχε πολλές βροχές. Βρισκόταν στη θέση της βρύσης Καταβλοδού. Εδώ έπλεναν και τα ρούχα πολλές φορές οι νοικοκυρές του χωριού. Υπήρχε σχετικός χώρος.

Όταν έγινε το πρώτο υδραγωγείο και η παλιά δεξαμενή, το 1915 όπως δείχνει σχετική επιγραφή, τροφοδοτήθηκε από πηγή που υπήρχε στο Μανίτσι. Ερείπια της δεξαμενής σε πολύ καλή κατάσταση σώζονται και σήμερα πάνω από το σπίτι του Μιχαήλ Βερυκοκάκη.

Πρόεδρος του χωριού ήταν τότε ο Τζανάκης Δημήτριος του Εμμ. (Πιτοδημήτρης).

Επέκταση του υδραγωγείου έγινε το 1934. Τοποθετήθηκαν τότε τρείς βρύσες στα σοκάκια του χωριού, όλες εξωτερικές, για κοινή χρήση. Στην Καταβλοδού στη θέση της πηγής Μεργενιάς , στο Σταυρί, και στην Ακακία. Σε εποχές ανομβρίας το καλοκαίρι που λιγόστευε το νερό, έκλειναν τις βρύσες και έδιναν νερό σε περιορισμένη ποσότητα μόνο από τη βρύση της Ακακίας.

Κατάσταση των κατοίκων τηρούσε ο πρόεδρος του χωριού ο οποίος επέβλεπε.. Έναν κουβά και μια στάμνα την ημέρα σε κάθε οικογένεια. Νερό για οικιακή χρήση έπαιρναν οι κάτοικοι και από τις πηγές του Καβρού, της Πέρδικας, από το χαράκι του Μπιρμανέ και άλλες. Ήταν όμως δύσκολη η μεταφορά του. Στις πηγές αυτές έπλεναν και ρούχα οι νοικοκυρές του χωριού και ειδικά « τα πανιά και τους φάρδους » που χρησιμοποιούσαν για το μάζεμα των ελιών.

Το νερό το ζέσταιναν σε μεγάλες παραστιές που τοποθετούσαν μεγάλα καζάνια και χρησιμοποιούσαν αντί για απορρυπαντικό σαπούνι και πολλές φορές στάχτη που είχαν στην αθωμαντίλα . Τα βαριά ρούχα τα χτυπούσαν με το ξύλινο κόπανο για να καθαρίσουν. Τα άπλωναν στα γύρω κλαδιά, για να στεγνώσουν, να τα πάρουν το βράδυ για το σπίτι.

Αργότερα, προς το τέλος της δεκαετίας του 60, έγινε νέα δεξαμενή, αυτή που υπάρχει και σήμερα, που τροφοδοτήθηκε με νερό από πηγές που υπήρχαν στις θέσεις Μανίτσι, Καμίνι και Αφρατί. Κατασκευάστηκε νέο υδραγωγείο, τοποθετήθηκαν και άλλες εξωτερικές βρύσες και δόθηκε νερό στα σπίτια.

Πρόεδρος του χωριού ήταν τότε ο Τζανάκης Γεώργιος και εργολάβος ο Βασιλικογιαννάκης Δημήτριος. Κάποιες εξωτερικές βρύσες υπάρχουν και σήμερα όπως στην Καταβλοδού. Τότε ανοίχτηκε και η πρώτη γεώτρηση του Καβρού.

(Συνεχίζεται) 23 - 1- 2017

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News