Τελικά το ζωντανό έχει δίκιο να χαίρεται καθώς στην αναμπουμπούλα βρίσκει ευκολότερα την τροφή του ή αλλιώς τα υποψήφια θύματά του.
Κάτι που φέρνει και στην ίδια τη ζωή. Στη κρίση, την αγωνία, την παρακμή, βρίσκεις πιο εύκολα το μονοπάτι να τρυπώσεις για να γεμίσεις το δικό σου το ασκί.
Κάπως έτσι φαντάζει κι αυτή η ιστορία με τις ενέργειες εκείνων που επικαλούμενοι το νόμο της σιωπής, της οικογενειοκρατίας, των πολιτικών γνωριμιών, προσπαθούν να ''περάσουν'' αλλάζοντας λένε δεδομένα την ίδρυση ενός πυρηνελαιουργείου σε περιοχή NATURA σε Δήμο νότια του Ηρακλείου.
Ωστόσο οι φύλακες έχουν γνώσει, όπως μαθαίνω, γιατί δια της νομικής οδού, της συγκέντρωσης υπογραφών, της επιτροπής ποιότητας ζωής του Δήμου, του Δημοτικού Συμβουλίου όπου θα έρθει σύντομα το θέμα, της επιτροπής περιβάλλοντος της Περιφέρειας, προσπαθούν να σώσουν την περιοχή, το φαράγγι και τη θάλασσα.
Λίγο παρακάτω …. Η συνέχεια.
