Στην ''παράνοια'' της λογικής
Της Αγγέλας Δουλγεράκη
Τυχαίο; Ίσως. Εδώ ωστόσο κι αρκετές ημέρες σιγοτραγουδάω ένα και μόνο σκοπό όταν ακούω και βλέπω τις ραγδαίες αλλαγές στο χώρο της υγείας.
Ποιο; ''Ήταν ένα μικρό καράβι …… ήταν ένα μικρό καράβι ….. που ήταν αααααταξίδευτο , που ήταν αααααταξίδευτο …… και τότε είπαν ποιος, ποιος, ποιος …. θα θα θα φαγωθεί ……. Οε οε οε οε!!!!
Σύμπτωση; Ίσως.
Την ίδια ώρα Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Άγιος Νικόλαος, Σητεία, Ιεράπετρα , Βιάννος, Μεσσαρά, χορεύουν στο ίδιο μουσικό μοτίβο.
Πολίτες , εργαζόμενοι και φορείς αγωνίζονται στους δρόμους για το αυτονόητο μέχρις χθες δικαίωμα στην υγεία.
Σύμπτωση; Ίσως.
Πάνω στην ίδια σύμπτωση έπεσαν οι αιμοκαθαριζόμενοι του Λασιθίου, οι άποροι κι ανασφάλιστοι που ο λογαριασμός της ''πεντάστερης'' σουίτας που έκαναν διακοπές υγείας θα τους βεβαιωθεί στην εφορία αν δεν πλήρωσαν κατά την έξοδο τους.
Πάνω στην ίδια σύμπτωση έπεσαν οι καρκινοπαθείς που σε πολλές περιπτώσεις έμειναν χωρίς τα φάρμακα τους και έπρεπε οι ίδιοι να αγοράζουν.
Επίσης, τα παιδιά που έμειναν ανεμβολίαστα με κάποια από τα εμβόλια να κοστίζουν όσο ένα επίδομα αλληλεγγύης και με τους γιατρούς του κόσμου να κρούουν καμπάνα κινδύνου για την επανεμφάνιση των νόσων του κοκίτη, της διφθερίτιδας, της φυματίωσης …….
Πάνω σε αυτή την σύμπτωση ήρθαν να προστεθούν οι ελλιπείς εφημερίες των κλινικών, οι γιατροί που δεν βρίσκονται αν και τους ψάχνουν, η αξιολόγηση του προσωπικού, οι απομακρύνσεις, οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, οι κατηγορίες για τις ρεμούλες κλπ.
Εδώ ακριβώς πέρασε και η ρύθμιση για τον οργανισμό που θα διαχειρίζεται τα οικονομικά των νοσοκομείων, όπως και το ''μποτιλιάρισμα'' στους διαδρόμους των νοσοκομείων τις πρωινές ώρες παράλληλα με την ανακούφιση του κυκλοφοριακού και την παραπομπή ασθενών στα απογευματινά ιατρεία.
Δεν ρωτώ όσο συνεχίζω κατά συνέπεια αν πρόκειται για σύμπτωση , καθώς γυρίσαμε σελίδα και πήγαμε στο κεφάλαιο με τον τίτλο: ''Σχέδιο''.
Αυτό της απαξίωσης της υγείας και των υπηρετούντων αυτή, ή της τιμωρίας των δεύτερων που άφησαν το πράγμα να ξεχειλώσει, να μην μαζεύεται παράλληλα με την τιμωρία όλων όσοι επισκέπτονταν την υγεία με το πασίγνωστο ''δάγκωμα του ψύλλου και της μέλισσας''.
Στο ποιος φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη ουδείς μπορεί να απαντήσει με ειλικρίνεια.
Στο ποιος μπορεί πλέον να βοηθήσει μία υγεία να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων την ώρα της κρίσης επίσης κανένας.
Η διαχείριση γίνεται με τρόπο που δείχνει έλλειψη σχεδιασμού. Η διαχείριση γίνεται ως άσκηση επί χάρτου μέσα από ένα ''θάλαμο - γραφείο'' που ονομάζεται ''σφαγείο''.
Αυτό που ωστόσο προκαλεί και μάλιστα μέχρι αηδίας είναι η περίφημη φράση: Ότι έγινε έγινε. Τώρα πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε.''
Όχι μεγάλε και συγχώρησε μου την αναίδεια. Αν ήθελες να πεις την αλήθεια θα συντονιζόσουν με το : ''Φάγαμε κι ήπιαμε, γιαυτό και καταντήσαμε από μαγαζί γωνία, σφαγείο. Κι είμαστε πολλοί σε αυτή την ιστορία. Από το γάλα που έπαιρνα στο σπίτι μου ή το μπαμπάκι που έστελνα στο θειο μου , μέχρι το κερασάκι με το φακελάκι''.
Επίσης θα περίμενα ''μεγάλε'' κάποιος να ζητούσε από κάποιον τα φαγωμένα και τα τιμημένα, αλλά ξέχασα πως σε αυτή την πολιτεία όταν μιλάμε γιαυτό, κανείς δεν ξέρει, δεν άκουσε, δεν είδε, ενώ με το δαχτυλάκι του δείχνει στην άλλη μεριά του χάρτη.
Ποιο είναι λοιπόν το σχέδιο για την ίαση της υγείας;
Ακόμα και μία έκθεση ιδεών απαιτεί ένα επίλογο. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό.
Ο επίλογος ας φέρει την άποψη - πρόταση του καθενός από εμάς. Όλες μαζί μπορούν να αποσταλούν στον υπουργό. Ίσως τα επιχειρήματα μας είναι λύσεις ισχυρότερες του μνημονιακού τους έργου.
Στο δικό μου επίλογο θα κλείσω με την παραδοχή ενός πολιτικού που είπε δημόσια: ''Κακώς είπα τα φάγαμε όλοι μαζί γιατί συνεχίζουμε να τα τρώμε και τα τρώμε πολύ καλά''.
Σαφέστατα δεν αναφερόταν κάπου συγκεκριμένα. Σαφέστατα δεν αναφέρθηκε σε ονόματα, κλάδους, παραγωγικές τάξεις.
Ελπίζω να μην μιλούσε για τους άνεργους , του χρεωμένους, τους άπορους όλους εντέλει τους ανασφάλιστους κι αδύναμους.
