"Αγαπητέ μου εαυτέ, ευχή και κατάρα σου δίνω!"

Απόψεις
"Αγαπητέ μου εαυτέ, ευχή και κατάρα σου δίνω!"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μου αφήνω ένα γράμμα αν καταφέρουμε να γλιτώσουμε από τις ... πληγές του Φαραώ!

Γράφει η Ανδριανή Αγγελιδάκη

Με όλα αυτά που συμβαίνουν είπα και εγώ η θνητή να γράψω τη διαθήκη μου και μάλιστα τη δημοσιοποιώ για να έχω και μάρτυρες.

Καλά… δεν είναι ακριβώς διαθήκη, περισσότερο ένα γράμμα προς τον εαυτό μου είναι, που του λέω τι να μην ξεχάσει εφόσον βγούμε αλώβητοι από όλα αυτά!

«Αγαπητέ μου εαυτέ

Σε παρακαλώ μην ξεχάσεις την Κυριακή το πρωί μετά που θα έχει περάσει ο Ιανός και θα έχει «ρημάξει» τη χώρα από τους αέρηδες και τις καταιγίδες, να τσεκάρεις τους βολβούς που σου χάρισε ο κύριος Βασίλης και φύτεψες στην μπροστινή αυλή. Θυμήσου να στείλεις στη Βάλια τα αυγά τα καλά από το κοτέτσι στο χωριό και να της πεις ευχαριστώ για τις πατάτες από το περβόλι στο Λασίθι. Εαυτέ μου, τι ωραίο πράγμα να δίνεις. Και τι υπέροχο να σε θυμούνται οι άνθρωποι σου και να σου δίνουν από το καλύτερο τους! Ευλογία! Μην το ξεχάσεις σε παρακαλώ, είναι μάλλον το σημαντικότερο στη ζωή μας όλη.

Αν καταφέρουμε καλέ μου εαυτέ και βγούμε αλώβητοι από τον κορωνοϊό θα σε πάω ένα ταξίδι μέχρι την άλλη μεριά της γης. Και θα τρώμε ότι μας κάνει κέφι ακόμη και από υπαίθριες αγορές, θα κάνουμε χειραψίες και αγκαλιές. Πόσο μου έχει λείψει αυτό δε λέγεται… μην το ξεχάσεις σε παρακαλώ! Μην ξεχάσεις ότι μου έχει λείψει και πόσο σημαντική τελικά είναι η ανθρώπινη επαφή, ακόμη και το πεταχτό φιλί της φιλενάδας στο μάγουλο, δεν συζητώ δε για την αγκαλιά διαρκείας, αυτή άνω των 10 sec που συντονίζονται καρδιές, περνάνε πόνοι και καημοί!

Εαυτέ μου άμα τη βγάλουμε καθαρή και με τον Ερντογάν και αποκατασταθούν οι σχέσεις με τη γείτονα, πάμε μια βόλτα στην Πόλη! Να σουλατσάρουμε στο Βόσπορο, να φάμε γλυκά και να πιούμε σερμπέτια. Όσοι πήγαν μου είπαν είναι μαγικά. Τώρα δεν το νοιώθω καλά να πεταχτώ για βακάνς στην γείτονα… καταλαβαίνεις… είναι ηθικό το ζήτημα(ανεξάρτητα από τον κορωνοϊό και τα χάλια οικονομικά, έρχεται και ο ΕΝΦΙΑ και λιγοστεύουν τα κουκιά….)

Επίσης εαυτέ μου μην ξεχνάς ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζουν στην πραγματικότητα αυτό τον φόβο που εσύ νοιώθεις αδιόρατα και … προληπτικά. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν χρειάζεται ένας μεσογειακός κυκλώνας για να τους αναστατώσει τη ζωή και να τους καταστρέψει σπίτι και περιουσίες, ούτε ένας κορωνοϊός για να τους περιορίσει σε λίγα τετραγωνικά με μάσκα και αντισηπτικό κάθε δέκα λεπτά στα χέρια. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ζουν με λιγότερα χρήματα λόγω Lock down και αναστολής της σύμβασης εργασίας τους.

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν πάντα κυνηγημένοι γιατί έφυγαν κυνηγημένοι από το σπίτι τους για να γλιτώσουν από πόλεμο, αδικία, πείνα, δυστυχία. Γίνονται οι ξένοι, οι μετανάστες, οι πρόσφυγες. Γίνονται αυτοί που περισσεύουν όσο άξιοι και αν είναι. Κανείς δε βλέπει την αξιοσύνη τους, μόνο ότι είναι ξένοι βλέπουν.

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν με μάσκα και στην απομόνωση γιατί αλλιώς θα πεθάνουν. Μικρά παιδιά, νέοι και μεγαλύτεροι άνθρωποι. Και μαζί με αυτούς ζουν με μάσκα και όλοι όσοι τους αγαπούν. Όχι τώρα στον κορωνοϊό. Όχι! Χρόνια τώρα το κάνουν και δεν τους άκουσα ποτέ να βαρυγκωμούν.

Και ξέρεις… πολλοί από αυτούς συνεχίζουν και ζουν! Αληθινά, ουσιαστικά, έστω και αν δεν μπορούν να βγουν έξω, να συναντήσουν κόσμο πολύ. Ζουν και εξελίσσονται. Κάνουν όνειρα, διεκδικούν και προχωρούν.

Εαυτέ μου, όταν περάσουν όλα αυτά και ακόμη και αν έρθουν και άλλα, εσύ να θυμάσαι να κάνεις πιο πολύ παρέα και να κουβεντιάζει με ανθρώπους σαν τον κύριο Βασίλη και τη Βάλια.  Που δίνουν γιατί αυτό τους αρκεί. Ούτε για το αντάλλαγμα, ούτε για το ευχαριστώ.

Δίνουν γιατί έτσι είναι όμορφα, έτσι είναι το ανθρώπινο.

Και εσύ εαυτέ μου να δίνεις, χωρίς να κοιτάς, πόσο δύσκολα περνάς αυτή τη στιγμή. Χωρίς να ξεχωρίζεις τον άλλον. Να δίνεις και να αγαπάς. Εσένα και τους άλλους.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News