Ένα βήμα τη φορά

Απόψεις
Ένα βήμα τη φορά

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άμα μπει στο μυαλό του ανθρώπου μια σκέψη, θα γυρίσει τον κόσμο ανάποδα να κάνει τη σκέψη πράξη

Τώρα που με διαβάζεις να ξέρεις πως είμαι μίλια μακριά. Είμαι στο ταξίδι που σου έλεγα πριν καιρό, στην Ουγκάντα.

Μα αυτό το κείμενο το γράφω δύο μέρες πριν φύγω. Το γράφω για να σου πω ότι τελικά αυτά τα τσιτάτα που ακούς και διαβάζεις καμιά φορά, ότι “όταν κάτι το επιθυμείς πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί και στο δίνει”, να ξέρεις ότι τελικά ισχύουν.

Ναι, αλήθεια ισχύει και το έχω διαπιστώσει πολλές φορές. Αυτή είναι η τελευταία, η πιο πρόσφατη πεντακάθαρη απόδειξη για όλα αυτά τα μοιρολατρικά. Για το σύμπαν που συνωμοτεί. Για τις εικόνες που έχεις ονειρευτεί τόσο πολύ και τόσες πολλές φορές, που δεν μπορεί παρά να είναι πραγματικότητα. Για τη ροή των πραγμάτων που σου φέρνει στη ζωή σου το καθετί στην ώρα του.

Βαθιά μέσα μου παλεύω πολύ να αφεθώ στη μαγεία που κρύβει αυτή η πίστη στο ανώτερο, που τα φέρνει όλα μπροστά σου την ώρα που πρέπει. Είμαι πολύ δυτικό πλάσμα για να αφεθώ σε όλο αυτό. Θέλω να το εκλογικεύσω και να το φέρω στα μέτρα του μυαλού μου.

Το λοιπόν, αυτό το ταξίδι το ονειρευόμουν χρόνια πολλά. Αυτό ακριβώς το ταξίδι. Στην Αφρική, τη χώρα μόνο είχα αφήσει ανοιχτή, σε ένα μικρό οικισμό για εθελοντική δράση. Και έτσι ακριβώς ήρθε αυτό το ταξίδι σε μένα.

Το είχα φυλάξει σαν σκέψη στην άκρη του μυαλού μου. Αργότερα, κάποια στιγμή αναζωπυρώθηκε η επιθυμία να ταξιδέψω στην Αφρική, γιατί το είπε ένας φίλος και ζήλεψα, τόσο απλά! Ζήλεψα που δεν έβλεπε εμπόδια εκεί που εγώ έβλεπα μόνο δυσκολίες, δουλειές, υποχρεώσεις και δεκάδες λόγους να μην το κάνω.

Τότε ήταν που φύτρωσε το πρώτο βλασταράκι από το σποράκι.

Μετά συνάντησα ένα κορίτσι που πάει στην Ουγκάντα συχνά και οργανώνει δράσεις με τα παιδιά. Σκέφτηκα να πάω να τη βρω, αλλά δεν ήμουν ακόμη έτοιμη, όλο και κάτι άλλο που με ενθουσίαζε έμπαινε σε προτεραιότητα. Μετά ήρθε η ομάδα που κάνουμε μαζί το ταξίδι και αυτόματα ένιωσα ότι εδώ ανήκω και μαζί θα ζήσουμε την εμπειρία.

Και τότε όλα οργανώθηκαν απλά και όμορφα. Ούτε εμπόδια έβλεπα, ούτε άλλες υποχρεώσεις, ούτε τίποτε άλλο ανασταλτικό.

Έτσι δεν είναι όταν παίρνεις κάτι απόφαση; Όλα είναι απλά και ξεκάθαρα. Έχεις μπροστά σου τον στόχο και απλά πας σε αυτόν.

Θες να το πεις συγκυρία; Πες το, αν αυτό στο κάνει πιο κατανοητό.

Αυτό που ξέρω, εμπειρικά πλέον, είναι ότι, άμα μπει στο μυαλό του ανθρώπου μια σκέψη, θα γυρίσει τον κόσμο ανάποδα να κάνει τη σκέψη πράξη. Τουλάχιστον αυτό θα πρέπει να κάνει. Και αν δε γίνεται πολλές φορές αυτό που έχουμε στον νου μας, ούτε να απογοητεύεσαι, ούτε να νιώθεις πως κάτι δεν έκανες εσύ καλά. Συμβαίνουν και αυτά! Θες να το πεις θεία πρόνοια, θες να το πεις συμπαντική σοφία; Πες το όπως θες για να το κατανοήσεις.

Εσύ βάλε τα δεδομένα πάλι κάτω και ξεκίνα από την αρχή. Αρκεί να θες ακόμη αυτό το κάτι που σου καρφώθηκε στον νου. Κάνε μια εκτίμηση της κατάστασης και ξεκίνα πάλι από την αρχή.

Τώρα στα λέω με απόλυτη σιγουριά όλα αυτά. Από εδώ που είμαι, μίλια μακριά. Από εδώ που πάντα ήθελα να έρθω, και το κατάφερα. Και αυτή η σκέψη με κάνει να νιώθω δυνατή και έτοιμη για τα επόμενα μεγάλα ταξίδια, για την επόμενη μικρή διαδρομή που θα κάνω, για τον επόμενο μεγαλεπήβολο ή απλό καθημερινό στόχο που θα βάλω.

Όλα στο μυαλό μας είναι και όσο είμαστε εδώ σε αυτό το μικρό- μεγάλο- σοφό- ρεαλιστικό σύμπαν, οφείλουμε να σκεφτόμαστε πού θέλουμε να μας πάει το επόμενο βήμα μας και να το κάνουμε. Ένα βήμα τη φορά, μια δρασκελιά, μια κίνηση τόση δα.

Άμα στυλώσεις τα πόδια κάτω, πουθενά δε θα πας. Ξεκίνα με ένα βήμα τη φορά.

Hatua moja kwa wakati...

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News