Έλα , τι περιμένεις τόση ώρα και δεν το τολμάς ;
Φοβάσαι μην πιάσεις πάτο;
Άντε κάνε την επιτέλους τη βουτιά !
Μη φοβάσαι θα είμαι εγώ εδώ να σε πιάσω . Να κοίτα με !
Είμαι ακριβώς μπροστά σου , μη διστάζεις !
Θα σε πιάσω εγώ ……
Μονολογώντας , παρότρυνα το γιο μου να βουτήξει από το μόλο .
Ο ίδιος είμαι σίγουρη δεν άκουσε ούτε λέξη . Κοίταζε την επιφάνεια του νερού μαγνητισμένος , τόσο συγκεντρωμένος στις δυο φωνές μέσα στο μυαλό του .
Τη μία είναι σα να την ακούω τώρα δα «έλα βούτα !»
Και η άλλη ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά «και αν χτυπήσω , αν πιω νερό , αν η μαμά δε με πιάσει , αν πιάσω πάτο , αν πνιγώ» ;
Εδώ ολόκληρη μαμά και δεν μπορεί να ακυρώσει το δίλλημα , να πέσω ή να μην πέσω.
Ούτε με άκουγε , ούτε με έβλεπε , το μόνο που έβλεπε μπροστά του ήταν η θάλασσα και το μόνο που σκεφτόταν ήταν πως θα νικήσει το φόβο του .
Ολόκληρη μαμά και δεν μπόρεσε να βοηθήσει προσφέροντας τόσες εγγυήσεις ασφάλειας !
Κάποιες φορές στη ζωή , δε μας ωφελεί στο παραμικρό η βοήθεια των άλλων . Είναι αυτές οι φορές που αναμετριέσαι με τον εαυτό σου . Σκληρός αντίπαλος .Τα βάζεις με τις φοβίες , τα άγχη σου , τις αδυναμίες που ξαφνικά γίνονται οι άτιμες τόσο δυνατές μέσα στο μυαλό σου . Τα βάζεις με το κομμάτι σου αυτό, που κρύβεται στο σκοτάδι μέσα σου και επιχειρεί κάθε τρεις και λίγο να σε τραβήξει και εσένα εκεί μέσα στα σκοτεινά .
Τα βάζεις με όλες εκείνες τις φορές που έκανες πίσω , που δεν πήρες ανάσα και δεν τόλμησες να κάνεις το βήμα μπροστά . Που έμεινες στην ησυχία , την ασφάλεια της γνώριμης καθημερινότητας σου . Έμεινες ενώ γνώριζες ότι αυτή η ησυχία κάνει το μέσα σου να σβήνει , να αργοπεθαίνει , να παραδίνεται . Ενώ γνώριζες ότι αυτή η συνθήκη , σου βγάζει τον κακό σου εαυτό , το μίζερο , τον γκρινιάρη , τον αδύναμο .Σε κάνει να συρρικνώνεσαι ψύχη και πνεύμα , να κουλουριάζεσαι ,να μικραίνεις . Μα θα μου πεις ότι έχεις συνηθίσει , τα έχεις βρει με τα ελαττώματα σου . Έλα μου όμως που από ελαττώματα , γίνανε τα κύρια χαρακτηριστικά σου . Και τώρα πως θα σηκωθείς , πως θα πάρεις βαθιά ανάσα , πως θα σκεφτείς τη ζωή σου αλλιώς , πως θα αναλάβεις την ευθύνη σου ;
Τώρα στέκεσαι εκεί στο μόλο . Το σώμα σου ταλαντεύεται μια μπρος και μια πίσω .
Πάλι φοβάσαι , φοβάσαι τι θα συμβεί το επόμενο δευτερόλεπτο. Διάλεξε λοιπόν .
Ή θα μείνεις εκεί όρθιος και στεγνός ή θα βουτήξεις και η θάλασσα θα ξεπλύνει φόβους , σκέψεις και αδυναμίες .
Για την ιστορία , ο μικρός το τόλμησε , τα κατάφερε και όταν με κοίταξε είχε ένα χαμόγελο τεράστιο και ήταν 5 πέντε πόντους πιο ψηλός !
ΥΓ. Αν όπου θάλασσα και πάτος βλέπετε την Ελλάδα , σας συνιστώ τάχιστα μια βουτιά στα δροσερά νερά του κρητικού πελάγους !
