Γράφει ο Αντώνης Γκορτζής, Πρόεδρος Επιχειρηματικής Ηθικής
Ξεφύλλιζα πριν από λίγες μέρες τις σημειώσεις μου και στάθηκα σε δυο αποφθέγματα, ενός Καναδού φιλοσόφου, θεωρητικού των ΜΜΕ και ενός Άγγλου συγγραφέα.
Λέει ο Μάρσαλ Μακλούαν: «Δεν υπάρχουν επιβάτες στο διαστημόπλοιο γη, όλοι είμαστε πλήρωμα».
Λέει ο Όσκαρ Γουάιλντ: «Η σκληρή δουλειά είναι καταφύγιο όσων δεν έχουν τίποτε να κάνουν».
Τελικά που βρίσκεται η αλήθεια για την εργασία;
Τι σημαίνει εργάζομαι, παράγω, αποδίδω, δημιουργώ σε εποχές οπού η ανεργία με βάση κάποιες στατιστικές του ΟΑΕΔ μάλλον πρέπει να έχει ξεπεράσει το 25%
Όταν «η εργασία» είναι πιο παραγωγική και το κόστος της πιο ελκυστικό και ανταγωνιστικό, η ζήτηση για εργαζόμενους και για στελέχη θα είναι συγκριτικά πολύ μεγαλύτερη.
Αντίθετα, όσο πιο πολύ επιβαρύνεται η εργασία με περίπλοκους κανονισμούς, εμπόδια στην ευελιξία και την προσαρμοστικότητά της κ.λπ., τόσο λιγότερο ενθαρρύνονται οι προσλήψεις.
Έπειτα μη ξεχνάμε ότι υπάρχει ζήτηση για εργασία, επειδή, όπως υποστήριζε και ο Αριστοτέλης, («Πολιτικά» Β7, 1267b 4) («εις απείρων δουν εκείνης της επιθυμίας ούσης, και των ποιητικών απείρων επιθυμούσαν» και «αεί δέονται του πλείονος, έως εις άπειρον έλθωσιν, άπειρος γάρ η της επιθυμίας φύσις, ης προς την αναπλήρωσιν οι πολλοί ζώσιν»), «η επιθυμία των ανθρώπων για ζωή δεν έχει όριο και είναι ατέλειωτες οι επιθυμίες των ανθρώπων για αγαθά».
Για να ικανοποιηθούν αυτές οι ανάγκες, χρειάζεται εργασία, χρειάζονται εργατικά χέρια χρειάζονται στελέχη. Επομένως, πάντα θα υπάρχει ζήτηση για ανθρώπους. Στην περίπτωση της νεολαίας σύμφωνα πάλι με στατιστικές , η ανεργία και η επαγγελματική αποκατάσταση είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα. Το 54,5% των νέων σπουδάζει με γνώμονα όχι την απόκτηση μόρφωσης αλλά την εξασφάλιση ενός προσοδοφόρου επαγγέλματος. Το 68% των νέων πιστεύει, μάλιστα, ότι η ανεπάρκεια του εκπαιδευτικού συστήματος εστιάζεται στην ελάχιστη σύνδεσή του με την αγορά εργασίας.
Μέσα σε όλο αυτό το οικονομικοκοινωνικό πλαίσιο αναρωτιέται κανείς τι πρέπει να γίνει ιδιαίτερα στο χώρο της εκπαίδευσης .
Οι σχολές διοίκησης επιχειρήσεων πρέπει να κατανοήσουν τις αλλαγές που έχουν συντελεστή στις αγορές και να υιοθετήσουν μια νέα στάση ως φορείς ακαδημαϊκών υπηρεσιών, που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες συγκεκριμένων κλάδων επιχειρήσεων, ενώ παράλληλα θα αναβαθμίζουν την ποιότητα των δικών τους ερευνών όπως επίσης και ανάπτυξη νέων προγραμμάτων, όπως πχ.το μάθημα της επιχειρηματικής ηθικής.
Το κέρδος είναι μία επιχειρηματική έννοια, όχι φυσική. Αν καλλιεργήσετε φέτος το χωράφι σας, του παίρνετε ως καρπό αυτό που έχει ήδη μέσα του και αύριο θα χρειασθεί να του ξαναδώσετε λίπασμα. Η μόνη προσθήκη που είναι ανεξάντλητη είναι ο άνθρωπος.
Οι πολιτικοί είναι εκείνοι που πολλές φορές αγνοούν τι σημαίνει διοίκηση, επίτευξη αποτελέσματος με το μικρότερο κόστος, κράτος χρήσιμο και όχι παρασιτικό, κράτος που εξυπηρετεί και δεν εξυπηρετείται, κράτος που έχει γνώση και όχι άγνοια.
Έχοντας στο μυαλό μας όλο το φάσμα της εργασίας και των συμπαρομαρτούντων της με όραμα την καλλιέργεια ενός νέου τρόπου διοίκησης, έχουμε ιδρύσει τον, το Ελληνικό Ινστιτούτο Επιχειρηματικής Ηθικής.
Στόχος του Ινστιτούτο, είναι η προώθηση των αρχών της Επιχειρηματικής Ηθικής, της Εταιρικής Κοινωνικής Υπευθυνότητας και της Εταιρικής Διακυβέρνησης στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, στην ακαδημαϊκή κοινότητα και σε εθελοντικούς οργανισμούς.
Τα υποψήφια στελέχη των οργανισμών/ επιχειρήσεων σήμερα θα πρέπει να έχουν ξεκάθαρους στόχους, δηλαδή να ξέρουν τι θέλουν να κάνουν. Πρέπει να τα διακρίνει δημιουργικότητα και αντικειμενικότητα. Θα πρέπει να μάθουνε ότι κάποιος αποδέχεται και την γνώμη των άλλων ή ακόμη ότι σφάλλει. Πρέπει επίσης να έχουνε αναλυτική σκέψη (ικανότητα ανάλυσης ενός προβλήματος). Προσωπική εντιμότητα, διερευνητικότητα, αυτοπεποίθηση, διαισθητικότητα και ηγετική ικανότητα με έμφαση στο να μπορεί κάποιος να βοηθήσει μια ομάδα ατόμων.
Ομαδική εργασία και διαπραγματευτική ικανότητα και διπλωματία. Βέβαια το κυριότερο χαρακτηριστικό είναι η επικοινωνία. Βασικό χαρακτηριστικό που πρέπει να καλλιεργείται συνέχεια.
Η επιχειρηματικότητα πλέον δεν πηγάζει μόνο από τον επιχειρηματία, αλλά δημιουργείται από όλους μαζί τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως ιεραρχικής θέσης και ειδικότητας και δίνει έμφαση στον άνθρωπο. Το στέλεχος του σήμερα χρειάζεται να έχει λόγο και να συνεισφέρει την άποψή του σε όλα τα θέματα που απασχολούν την επιχείρηση. Άρα αυτό σημαίνει, συνεχή μελέτη και ενημέρωση σε όλο τα φάσμα της κάθε επιστήμης.
Η ταχεία συσσώρευση γνώσεων, οι εξελίξεις της τεχνολογίας και οι συντελούμενες κοινωνικοοικονομικές μεταβολές καθιστούν τη διά βίου μάθηση έναν σημαντικό συντελεστή ανάπτυξης του ανθρώπινου δυναμικού. Είναι γεγονός ότι οι δομικές αλλαγές στην αγορά εργασίας σε συνδυασμό με την προσπάθεια για μείωση της ανεργίας και την απαίτηση για ποιοτική αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού απαιτούν μια δυναμική συνεχούς ανανέωσης γνώσεων και δεξιοτήτων.
Η συνεχής λοιπόν παιδεία αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την ανάπτυξη στη σύγχρονη κοινωνία.
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜOΣ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΓΝΩΣΗ.
