Σαν κοινωνία, πολλές φορές αδυνατούμε να διαχωρίσουμε το καλό από το κακό, το ωραίο από το άσχημο, το αντικειμενικό από το υποκειμενικό. Έχουμε αποκτήσει την ψυχολογία της μάζας. Ότι μας είναι οικείο το δεχόμαστε. Οτιδήποτε διαφορετικό το απορρίπτουμε.
Γράφει ο Αντώνης Γκόρτζης*
Το λάθος που κάνουμε είναι ότι παύουμε να αντιμετωπίζουμε τον άνθρωπο ως μία μοναδική οντότητα, , και τον κρίνουμε με μόνο δεδομένο ότι είναι διαφορετικός από μας, διαφορετικός από τα κοινωνικά καθιερωμένα που μας έχουν επιβληθεί κι εμείς τα έχουμε απορροφήσει χωρίς καμιά σκέψη, ίσως γιατί δεν έχουμε τον χρόνο να το σκεφτούμε.
Κάθε άνθρωπος είναι από την φύση του ένα μοναδικό ον. Με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, με την προσωπικότητά του, με την εμφάνισή του, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του. Δεν υπάρχει περίπτωση ένας άνθρωπος να είναι απόλυτα ίδιος με έναν άλλο. Ούτε εξωτερικά ούτε εσωτερικά. Το απόλυτο δεν υπάρχει στη φύση. Είμαστε όλοι φτιαγμένοι από σάρκα και οστά, αλλά δεν είμαστε ίδιοι. Δεν είμαστε κλώνοι. Και δεν μπορούμε να απαιτούμε να γίνουμε απόλυτα όπως οι άλλοι.
Από την άλλη μεριά η παιδεία είναι η ανατροφή και η εκπαίδευση των παιδιών και των νέων ανθρώπων. Είναι τα μέσα με τα οποία επιτυγχάνεται η μόρφωση και η καλλιέργεια του ανθρώπου, με σκοπό την δημιουργία μιας δυνατής και ελεύθερης προσωπικότητας.
Σύμφωνα με τους φιλοσόφους μας , μόνο η παιδεία μπορεί να πάει τον άνθρωπο μπροστά, μόνο με την παιδεία μαθαίνει ο άνθρωπος να σέβεται την διαφορά, και ο σεβασμός στην διαφορά είναι αυτός που προωθεί την ισότητα.
Και όμως εκείνο που πρώτα από όλα πρέπει να διδάσκουν οι δάσκαλοι αλλά και οι γονείς μας είναι ο σεβασμός στην ελευθερία, στην ισότητα, στην διαφορά.
Ο Αντώνης Γκορτζής είναι οικονομολόγος – Marketer , Πρόεδρος επιχειρηματικής ηθικής, Πρόεδρος Ινστιτούτου επαγγελματικού προσανατολισμού, Αντιπρόεδρος «Παιδείας Αριστείας» και Πρόεδρος Φίλων Πολεμικού Μουσείου.
