Μας τα 'πε ο Θόδωρος Πάγκαλος. Για άλλη μια φορά. Με πρόθεση να προκαλέσει. Με ασαφή τον επόμενο στόχο του. Κάποτε ισχυρίστηκε ότι τα φάγαμε όλοι μαζί. Μετά μας αποκάλεσε περίπου κοπρίτες. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς με τον Θοδωρή τον Πάγκαλο; Και πότε; Σαν να μη θέλει να ξεχάσουμε ότι του είχε δοθεί μια χρυσή ευκαιρία να εκλεγεί δήμαρχος Αθήνας και αυτός μετέτρεψε τον "κύριο τίποτα" σε σημαντικό παράγοντα της δημόσιας ζωής του τόπου μας.
Προσωπικά ξέρω το πώς σκέφτεται στις ανάλογες περιπτώσεις. Δε μου επιτρέπεται να το εκθέσω δημόσια. Μπορώ όμως δημόσια να σχολιάσω αυτό τον τρόπο πολιτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς.
Είναι σαφές ότι δε νιώθει αλληλεγγύη με κανέναν άλλο συνάνθρωπό μας. Με κανένα συνεργάτη του. Με κανένα που δούλεψε μαζί του στη μακρά πολιτική του πορεία. Με κανένα συνοδοιπόρο του.
Είμαι βέβαιος ότι τίποτα από όλα όσα λέγει δεν τον συμφέρουν. Ο Θόδωρος Πάγκαλος είναι ένας ευφυής έως μεγαλοφυής συνάνθρωπός μας. Ένας εξαιρετικά ικανός πολιτικός και μάνατζερ. Η ευφυΐα του όμως τον παγιδεύει καθημερινά. Τον έχω δει σε διεθνή fora. Επιβάλλεται. Με την ευστροφία του. Και με τις θέσεις του. Στο εσωτερικό όμως της χώρας τα έχει χάσει ή τα έχει κάψει σχεδόν όλα. Με κάτι τέτοιες κουβέντες σαν τις χθεσινές.
Κρίμα! Για τον ίδιο και για τη χώρα. Έχει καεί. Και μας εκθέτει.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
