Αν ρωτήσουμε 100 ανθρώπους στον δρόμο, τι τους έχει εντυπωθεί μέχρι τώρα από την προεκλογική περίοδο θα έβαζα στοίχημα πως 9 στους 10 θα ανέφεραν τη φορολογία στα μερίσματα, τις γονικές παροχές και τις μεγάλες επιχειρήσεις.
*Γράφει ο Τάκης Σπηλιόπουλος.
Είναι εντυπωσιακό πως ο δημόσιος διάλογος μόλις δυόμισι εβδομάδες πριν τις εκλογές είναι εγκλωβισμένος σε θεματολογία που ελάχιστα ενδιαφέρει τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών. Ή, τέλος πάντων, δεν αγγίζει πτυχές της προβληματικής καθημερινότητάς μας και απέχει πολύ από τις ανάγκες των πολλών.
Αν προκύψει κάποιο σοβαρό γεγονός που θα το “σηκώσουν ψηλά” τα ΜΜΕ, τότε ίσως για ένα-δύο 24ωρα να αλλάξει η θεματολογία, για να επιστρέψουμε αμέσως μετά στη φορολογία των μερισμάτων, στις γονικές παροχές και στις μεγάλες επιχειρήσεις. Θαρρείς και είμαστε έθνος επενδυτών και η κύρια απασχόληση των πολλών είναι “εισοδηματίας”. Ούτε Ελβετία να είμασταν!
Για παράδειγμα, πόσο θετική εξέλιξη θα ήταν και πόσο θα προωθούσε την πολιτική της ουσίας κόντρα στην πολιτική των εντυπώσεων, αν στον προεκλογικό διάλογο και στα προγράμματα των κομμάτων είχε θέση η αναχαίτηση της κύριας αιτίας θανάτου των νέων ανθρώπων. Δεν ξέρω πόσοι γνωρίζουν πως στις ηλικίες 18-44 ετών πρώτη αιτία θανάτου στην Ελλάδα είναι τα τροχαία δυστυχήματα.
Δεν υπάρχει η παραμικρή νύξη στη μάστιγα των τροχαίων δυστυχημάτων στις δεκάδες σελίδες των προγραμμάτων των κομμάτων. Ίσως να μην είναι αρκετοί οι 650 νεκροί ετησίως και οι πολλές εκατοντάδες βαριά τραυματίες που θα μείνουν ανάπηροι και θα αλλάξει η ζωή τους για πάντα.
Την τελευταία δεκαετία η αλήθεια είναι πως άλλαξαν πολλά. Αποκτήσαμε σύγχρονους και ασφαλείς αυτοκινητόδρομους και η τεχνολογία στα νέα οχήματα έχει συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην ασφαλή οδήγηση! Αυτό που δεν έχει αλλάξει είναι η συμπεριφορά των Ελλήνων οδηγών και η (προκλητική) αδιαφορία της Πολιτείας να διαχειριστεί ένα διαχρονικό πρόβλημα, που επιφέρει βαρύ φόρο αίματος και ανυπολόγιστο κοινωνικό και οικονομικό κόστος.
Σαράντα χιλιάδες άνθρωποι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία νέοι, έχουν χάσει τη ζωή τους στους δρόμους της Ελλάδας από το 1990 μέχρι σήμερα, ενώ υπερδιπλάσιοι επέζησαν με βαριές αναπηρίες. Η χώρα μας είναι στις τελευταίες θέσεις στον επίσημο απολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην προσπάθεια περιορισμού των τροχαίων δυστυχημάτων. Σήμερα στην Ελλάδα η πιθανότητα θανάτου από τροχαίο είναι διπλάσια απ’ ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη συνολικά και πενταπλάσια απ’ ό,τι στη Σουηδία!
Όμως τίποτα απ’ όλα αυτά δε φαίνεται να προκαλούν ανησυχία και εγρήγορση της Πολιτείας. Δείτε για παράδειγμα την απουσία της Τροχαίας από τους δρόμους. Για έναν άγνωστο λόγο, οι τροχονόμοι έχουν “εξαφανιστεί”. Δεν υπάρχουν έλεγχοι, παρεκτός «εορτών και αργιών» στο εθνικό οδικό δίκτυο, “για τα μάτια του κόσμου”! Η συντριπτική πλειονότητα των τροχαίων δυστυχημάτων συμβαίνει στα αστικά κέντρα, όπου η απουσία της Τροχαίας είναι ολοκληρωτική.
Υπάρχουν στην Ελλάδα φορείς και ειδικοί που γνωρίζουν το πρόβλημα με απόλυτη επάρκεια και που είναι σε θέση να προσφέρουν αποτελεσματική βοήθεια. Που είναι πρόθυμοι να εργαστούν στην κατεύθυνση αυτή και να συμβάλουν με προτάσεις που θα βελτιώσουν τα πράγματα και να σώσουν ανθρώπινες ζωές! Το επιχείρησαν πολλές φορές στο παρελθόν και συνεχίζουν να επιχειρούν. Να αφυπνίσουν την Πολιτεία και τα κόμματα. Χωρίς ανταπόκριση!
Αλλά είπαμε, έχουμε σοβαρότερα θέματα να ασχοληθούμε. Πρώτα τα μερίσματα και μετά οι ανθρώπινες ζωές!
