Γράφει ο Σταύρος Φωτάκης
Οι συνέπειες αυτού του αντιδημοκρατικού εγχειρήματος, μιας μερίδας παρανοϊκών «σωτήρων», ήτανε πολύπλευρες.
Συλλήψεις, βασανιστήρια, στέρηση της ελευθερίας, η ασθενής Ελλάς στο «γύψο» για οχτώ χρόνια, διωγμοί παντός είδους αντιφρονούντων του καθεστώτος από τις υπηρεσίες τους, αλλά και ανθρώπινα θύματα.
Το χουντικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 με βρήκε να υπηρετώ, νέος Αστυφύλακας δύο ετών, στο ΙΗ΄(18ο) Αστυνομικό Τμήμα Αθηνών, στον Ταύρο. Και τότε, «ΑΠΟΛΥΕΣΘΕ εκ του Αστυνομικού Σώματος, βάσει των διατάξεων του Α.Ν 34/1967 Περί εξυγιάνσεως του Σώματος Αστυνομίας Πόλεων», αναφέρει το απολυτήριο απομακρύνσεώς μου από την Αστυνομία, στις 18 Σεπτεμβρίου του έτους 1967 και τίποτε άλλο. Το μόνο ιδιαίτερα επιβαρυντικό στοιχείο της νοοτροπίας αυτών των ανθρώπων για την εξυγίανση δήθεν της Αστυνομίας ήτανε η διαπίστωση ότι: « Αναγιγνώσκει τον κεντροαριστερόν Τύπον ΒΗΜΑ και ΝΕΑ», η οποία και μου κατελογίζετο και φυσικά η κρητική καταγωγή μου.
Διώχτηκα και ως ιδιώτης, από το Χουντικό καθεστώς, τόσο κατά την αναζήτηση νέας εργασίας, όσο και μετά με την συστηματική παρακολούθηση των κινήσεων, συναναστροφών και δραστηριοτήτων μου, με το στίγμα του διωγμένου, του «αποδιοπομπαίου τράγου», του μη νομιμόφρονα. Η πορεία μου στα οκτώ χρόνια εκτός υπηρεσίας, οι αποστροφές και πίκρες μου, οι παρακολουθήσεις μου στην Αθήνα, στο Ηράκλειο και σ’ όλη την Κρήτη και γενικότερα κάποιες δράσεις μου, θεωρώ ότι ήτανε οφειλόμενες προς τη δημοκρατία και την ελευθερία.
Δικαιώθηκα και επανήλθα στο Αστυνομικό Σώμα μετά από 8 χρόνια το έτος 1975. Λεπτομέρειες αναφέρονται στα απομνημονεύματά μου με τίτλο : «Το μονοπάτι τση ζωής το διάβηκα με κόπο …», που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο έκδοσης.
Τούτες τις λίγες πικρές λέξεις-πικρές αναμνήσεις για τη μαύρη επέτειο και να πω : Ποτέ ξανά φασισμός. Δεν ξεχνώ. Υπάρχω και προχωρώ.
«Στο νου στριφογυρίζουνε πρικές οι γι-αναμνήσεις,
μαύρης ημέρας συφορές που δε μπορείς να σβήσεις.»
