Του Κωστή Μουδάτσου
Ο Αντώνης κάνει την παρθενική του εμφάνιση στο χώρου του βιβλίου με ΤΑ ΜΕΡΑΚΙΑ!
Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια τότε που δουλεύαμε την ΟΡΜΗ ΚΑΙ ΘΥΕΛΛΑ με το Νικο Λιανέρη συμπεριλάβαμε και μαντινάδες του Αντώνη. Κι αυτή ήταν η πρώτη δισκογραφική εμφάνιση του. Μετά βέβαια ακολούθησαν κι άλλες και σήμερα έχομε τη πρώτη του εμφάνιση στο χώρου του βιβλίου, από τις εκδόσεις ΑΕΡΑΚΗΣ-ΣΕΙΣΤΡΟΝ με τη πολύτιμη βοήθεια των Νεκταρία Φιολιτάκη, Κώστα Μανουρά-Προσφύρη και του Νίκου Αγγουριδάκη που επιμελήθηκαν την εργασία του Αντώνη.
Ο Αντώνης μεγάλωσε στα Ανώγεια όπου από χρόνια έχει διαμορφωθεί ένα όμορφο περιβάλλον για το λαϊκό πολιτισμό, την κρητική μουσική και τη μαντινάδα. Σαν παιδί, στην οικογενειακή ταβέρνα, είχε την ευκαιρία να ακούσει σπουδαίους μουσικούς της Κρήτης και ο νους του να αποτυπώνει μαντινάδες και στιχάκια. Είχε την ευκαιρία να απολαύσει τι μερακλήδικες παρέες, τα λαϊκά γλέντια, τις συζητήσεις, τις αντικριστές μαντινάδες και τις καντάδες. Ο κόσμος μπορεί να ήταν φτωχός αλλά ήταν ετοιμόλογος, θυμόσοφος, με χιούμορ και όρεξη για ζωή! Μεγαλώνοντας συμμετείχε κι ο ίδιος βέβαια κι όλα αυτά αποτυπωνόταν στο μυαλό του σαν μεράκια και σαν ερεθίσματα.
Ο αγώνας για επιβίωση έφερε νωρίς τον Αντώνη στο Ηράκλειο. Ντόμπρος κι εργατικός χαρακτήρας, φιλότιμος και πάρα πολύ καλός στη δουλειά του! Καλός μάστορας. Από τότε είχε το συνήθειο ότι κι αν κάνει, να το κάνει καλά, χωρίς ψεγάδια! Αργότερα βρεθήκαμε συνάδελφοι στο Δήμο Ηρακλείου. Αγαπητός στους συναδέλφους και άνθρωπος που ξέρει να κάνει καλή παρέα! Απεχθάνεται τον ψεύτικο κόσμο της πλαστής εικονικότητας και σαν ελεύθερο πουλί αναζητά τους δικούς του δρόμους, πολλές φορές με τη μοναξιά συντροφιά και τις σκέψεις του. Οι έρωτες, οι αγάπες, οι χαρές μα και οι λύπες, οι στεναγμοί και οι πόνοι αλλά και οι αξίες της ζωής αποτελούν πηγή έμπνευσης και αναζήτησης.
Στο βιβλίο ο Αντώνης μας χαρίζει μεστές μαντινάδες, που τις χαρακτηρίζουν οι ανησυχίες και τα μεράκια του. Σκάβει τον εαυτό του και μας χαρίζει το δροσερό νερό από τις πηγές που βρίσκει να αναβλύζουν μέσα του!
Έδυσ’ ο ήλιος κι άρχισε, η σκοτεινιά ν’ απλώνει, βάστα φεγγάρι συντροφιά, σ’ αυτούς που ζούνε μόνοι.
Λίγες καρδιές κατέχουνε, στ’ αλήθεια ν’ αγαπούνε, κι όμως καταδικάζονται, στη μοναξιά να ζούνε.
Ο Αντώνης ξέρει ότι μια ζωή την έχομε κι αυτή περνάει γοργά. Αγαπά τη Φύση, το νερό και γνωρίζει ότι πρέπει να σεβαστούμε και τη Φύση και τα αγαθά της γιατί θα πρέπει να παραδώσομε στις επόμενες γενιές!
Κόντρα πηγαίνω των πολλώ, γι’ αυτό και δεν αρέσω, μα ’ναι μικρός ο κόσμος τους, κι εγώ πού να χωρέσω!
Δώσε στα όνειρα φτερά, τσ' ανέμους μη φοβάσαι, πως είναι λίγη η ζωή, πάντα να το θυμάσαι.
Οι πόνοι μια καλύτερης κοινωνίας τον ευαισθητοποιούν και τα προβλήματα τα σημερινά τον ανησυχούν, …. Ζούμε στην δημοκρατία, είναι άλλη ιστορία, αν μιλήσεις θα το πούνε, τρομοκράτες μας χτυπούνε, βρε δεν πάνε να πνιγούνε!
Ο Στρατής Μυριβήλης έγραφε :
«Η μαντινάδα είναι μια ποιητική ανάβρα στο στόμα των ανθρώπων εδώ. Γέροι, παλικάρια, άντρες και γυναίκες, κοπέλες και κοπέλια την έχουν στο στόμα τους. Ηρωική, ερωτική, ειρωνική, φιλοσοφική, σατυρική, αισθηματική. Είναι ένα δίστιχο που κυκλοφορεί αυθόρμητα από στόμα σε στόμα, που βρίσκει αμέσως την ανταπόκριση της από τον ακροατή, που βάζει τη σφραγίδα της απάνω σε όλες τις καταστάσεις την ζωής του κρητικού λαού.
Είναι υψηλή ποίηση στις ονειροπολήσεις του. Είναι κέντημα αισθητικής στην ενατένιση της ομορφιάς της ζωής και φλογερό βέλος στο ερωτικό πύρωμα της καρδιάς».
Η κρητική διάλεκτος βοηθά τη μαντινάδα. Οι ικανότητες και η δεξιότητα των μαντινιαδολόγων δίνουν θαυμάσια έργα, πολύτιμους θησαυρούς στο σεντούκι του λαϊκού πολιτισμού.
Κι ο Αντώνης το ξέρει πολύ καλά. Την μαντινάδα ξέρει να την στήνει και να βγάλει ότι έχει μέσα του, στο λόγο του, στην μαντινάδα του! Βιώματα μιας ζωής, αποστάγματα σκέψεων με βάση τον αξιακό του κώδικα προσφέρει ο Αντώνης στην πρώτη του προσπάθεια να επικοινωνήσει με τον κόσμο της Κρήτης
Ευχόμαστε στο βιβλίο να έχει καλά ταξίδια και καλή συνέχεια στο δημιουργό του!