Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε παράδεισο των startups επιχειρήσεων. Όπως είπε χαρακτηριστικά ένας φίλος: «Πριν δυο-τρεις δεκαετίες, αν πετούσες πέτρα σε γεμάτη πλατεία, θα πετύχαινες σίγουρα έναν «πρόεδρο». Τώρα πετυχαίνεις κι επιτυχημένο startuper»! Και είναι πραγματικότητα...
*Του Πέτρου Λάζου
Όποια (επαγγελματική) πέτρα και να σηκώσεις, θα βρεθεί κάποια «νεοφυής επιχείρηση», από κάτω (άκου νεοφυής! Λες και πρόκειται για... μαρούλια! Θου Κύριε...)! Η μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου θεωρεί τις startups σαν κάτι νέο που ξεκίνησε πριν λίγο σχετικά καιρό. Οι περισσότεροι πιστεύουν ως πρώτη startup την Apple του Steve Jobs, του Steve Wozniak και του Ronald Wayne, κάποιοι άλλοι τη Microsoft των Bill Gates και Paul Alen. Κάποιοι λιγότεροι θεωρούν ως μητέρα όλων των startups τη Sinclair και ορισμένοι άλλοι την Intel, των Andy Grove, Gordon Moore και Robert Noyce.
Στην πραγματικότητα η πρώτη startup όλων των εποχών ήταν εκείνος ο τυπάκος που σκέφτηκε να δώσει σχήματα σε κομμάτια πέτρας, ώστε να τον βοηθούν στην επιβίωσή του, κι έφτιαξε τα πρώτα εργαλεία. Η δεύτερη ήταν εκείνος ο άλλος τυπάκος που σκέφτηκε να δώσει στρογγυλό σχήμα σε δύο πέτρες και να τις συνδυάσει με το ξύλινο φορείο που χρησιμοποιούσε για να κουβαλά τα υπάρχοντά του, και το μετέτρεψε σε κάρο! Με απλά λόγια, οι πρώτες startups ήταν αυτοί οι πρόγονοί μας που εφάρμοσαν τις πρώτες γνωστές καινοτομίες. Διότι startup σημαίνει αυτό και μόνο αυτό: εφεύρεση και εφαρμογή καινοτόμων ιδεών, που προσφέρουν καλύτερες και αποτελεσματικότερες λύσεις από αυτές που υπάρχουν, εάν υπάρχουν!
Στην Ελλάδα οι πραγματικές startups, αυτές που διαθέτουν πραγματικά καινοτόμες ιδέες και τις εφαρμόζουν παραγωγικά, είναι ελάχιστες. Όλες οι υπόλοιπες είναι μόνο νεοϊδρυθείσες εταιρείες, με κανονικό αντικείμενο που υπάρχει εδώ και αρκετό καιρό. Απλά, λόγω του υπάρχοντος hype των startups και των πλεονεκτημάτων που τους προσδίδει ο χαρακτηρισμός ως «νεοφυείς» (π.χ. πλούσια χρηματοδότηση αρκεί να παρουσιάζουν στοιχειώδη ανάπτυξη για νέα εταιρεία), έχουν εφεύρει ένα δήθεν καινοτόμο προσωπείο, το οποίο φορούν και εμφανίζονται στο κοινό, ως «καινοτόμες».
Πρόσφατα η στήλη ήταν αρκετά άτυχη, ώστε να έχει την ανάγκη για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες μιας από τις δεύτερες. Εν γνώσει της πως απευθυνόταν σε μια επιχείρηση που απλά χρησιμοποιούσε «δυναμικό μάρκετινγκ», ενώ στην πράξη δεν ασκούσε παρά μια επιχειρηματική δραστηριότητα που υπάρχει στον πλανήτη εδώ και δεκαετίες, χωρίς κάποια ιδιαίτερη καινοτόμα ιδέα, προσπάθησε να έρθει σε επαφή μαζί τους, για να γίνει πελάτης. Μέσω τηλεφώνου μιας και η... startup, η οποία σημειωτέον αυτοδιαφημίζεται ως «η πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη τους είδους της στην Ευρώπη», αυτό το κανάλι πωλήσεων έχει επιλέξει ως κύριο για τη δραστηριότητά της.
Πλήρης απογοήτευση. Είτε καλείς... τον ΕΦΚΑ, είτε τη συγκεκριμένη εταιρεία, ένα και το αυτό. Όσο απαντήσατε... εσείς στα τηλεφωνήματά μου, άλλο τόσο απάντησαν και αυτοί! Και υπήρχε συνέχεια.
Όταν επιτέλους κατόρθωσα να μιλήσω με κάποιον πωλητή, με παρέπεμψε σε εγκαταστάσεις της εταιρείας, για να σχηματίσω άποψη για το προϊόν, «αν και δε συνηθίζεται». Εκεί δεν υπήρχε άνθρωπος να μ’ εξυπηρετήσει, διότι χρειαζόταν «ραντεβού». Ευτυχώς ο υπεύθυνος προσπάθησε να εξυπηρετήσει και πήρα μια ιδέα, για την κάλυψη των αναγκών μου.
Κανονικά θα έπρεπε να ξεχάσω τη συγκεκριμένη... startup και να απευθυνθώ σε κάποια άλλη από τις δεκάδες άλλες επιχειρήσεις, startups και μη, που προσφέρουν ακριβώς τα ίδια προϊόντα και υπηρεσίες, μερικές για δεκαετίες, αλλά, ως γνωστόν, είμαι «ανεπίδεκτος μαθήσεως», οπότε πήρα τηλέφωνο. Όπου ανακάλυψα ότι, εάν σε γνωρίζουν, σου απαντούν αμέσως! Διότι απάντησε τρίτος που με προσφώνησε με το όνομά μου, το οποίο είχε ήδη καταχωρίσει στο τηλεφωνικό κέντρο ο «δικός μου» πωλητής, όπως ενημερώθηκα! Ο πωλητής που με είχε αναλάβει δεν ήταν διαθέσιμος αλλά θα με καλούσε σε λίγο. Όπως και έγινε!
Η λογική και η εξυπηρέτηση, όμως, δεν έμελλαν να διαρκέσουν για πολύ. Στο τελικό τηλεφώνημα και αφού είχα απαντήσει θετικά στην πρόταση προϊόντος και υπηρεσίας, υπήρξαν απαιτήσεις που παραβίαζαν καμιά δεκαριά ευρωπαϊκές οδηγίες και νόμους περί προσωπικών δεδομένων (αυτή μάλλον είναι η... καινοτομία), οπότε και τράβηξα «κόκκινη γραμμή». Ευχαρίστησα για την εξυπηρέτηση και κλείσαμε με ευπρέπεια.
Καθώς αυτές οι απαιτήσεις μού είχαν προξενήσει ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση, προχώρησα σε διερεύνηση, εάν ήταν δυνατόν έστω να εκφράζονται. Εντός μισής ώρας ανακάλυψα πως πιθανότατα ο πωλητής, πολύ κακά εκπαιδευμένος, άλλο εννοούσε και άλλο έλεγε!!! Όταν όμως προσπάθησα να ξαναέρθω σε επαφή για να το επιβεβαιώσω (μιλώ για περισσότερες από 10 προσπάθειες τηλεφωνικής επικοινωνίας, τόσο με τον πωλητή όσο και με την εταιρεία γενικά) δεν απάντησε κανείς. Ούτε στο σχετικό email μήνυμα στον λογαριασμό που δίνει η εταιρεία ως τον λογαριασμό για επικοινωνία. Φανταστείτε να μην ήμουν και υποψήφιος πελάτης...
Δεν αναφέρω τα ονόματα της εταιρείας ή των συγκεκριμένων υπαλλήλων (έτσι τους αποκαλεί το αυτόματο τηλεφωνικό κέντρο όταν καλεί κάποιος και τον κατευθύνει να πληκτρολογήσει το εσωτερικό extension), διότι δεν έχει νόημα. Το μόνο που θα επιτύγχανα έτσι θα ήταν να ξεκινήσει ένας επικοινωνιακός «πόλεμος» απόψεων που δε θα είχε κανένα αποτέλεσμα. Δε σκοπεύω να πλησιάσω πουθενά κοντά τους και θεωρώ πως περιέγραψα αρκετά παραστατικά την εταιρεία. Τουλάχιστον τόσο όσο χρειάζεται ώστε ο κάθε επόμενος υποψήφιος πελάτης να αναγνωρίζει τα «συμπτώματα» άμεσα και να μην ασχολείται με την εταιρεία περαιτέρω.
Μέχρι οι... startupers να καταλάβουν ότι μπορεί στις πραγματικές startups να αρκεί η ιδέα και το όραμα, αλλά στις δήθεν “startups” χρειάζονται επίσης γνώσεις, εμπειρία και επιλογή των καλύτερων συνεργατών. Όπως σε όλες τις κανονικές εταιρείες! Και ν’ αλλάξουν νοοτροπία και πρακτικές!
*Ο Πέτρος Λάζος είναι αρθρογράφος.
Φωτογραφία αρχείου Shutterstock
