Υπουργικές κοπάνες

Απόψεις
Υπουργικές κοπάνες

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Οι δημοσκοπήσεις, ακόμη και τώρα που η κυβέρνηση έχει μπει στον κύκλο της φθοράς, δείχνουν ότι αυτοί οι ψηφοφόροι στον Μητσοτάκη, και όχι στη Ν.Δ., δάνεισαν την ψήφο τους, όχι μόνο για να απαλλαγούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για να αλλάξει υπόδειγμα διακυβέρνησης»

Τις εκλογές του 2019 ποιος τις κέρδισε; Ο Μητσοτάκης ή η Ν.Δ.;

Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είχε γίνει πρόεδρος, ποιος από τους διαθέσιμους “αρχηγίσιμους” μπορούσε να έχει πείσει τον κόσμο της κεντροαριστεράς να στηρίξει με την ψήφο του μια κυβέρνηση “της Δεξιάς”;

Της Κατερίνας Γαλανού*

Οι δημοσκοπήσεις, ακόμη και τώρα που η κυβέρνηση έχει μπει στον κύκλο της φθοράς, δείχνουν ότι αυτοί οι ψηφοφόροι στον Μητσοτάκη, και όχι στη Ν.Δ., δάνεισαν την ψήφο τους, όχι μόνο για να απαλλαγούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για να αλλάξει υπόδειγμα διακυβέρνησης.

Το επιδίωξε και σε ένα βαθμό το πέτυχε, συγκροτώντας ουσιαστικά μια κυβέρνηση ευρύτερου “πέλους”, χωρίς να έχει υποχρεωθεί από τον εκλογικό νόμο ή το αποτέλεσμα της κάλπης και φτιάχνοντας μια επιτελική δομή ελέγχου της υλοποίησης του κυβερνητικού έργου.

Αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγους για τους οποίους ο πρωθυπουργός μπορεί να στηλιτεύει - με την αμεσότητα που το έκανε στην τελευταία συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου - την τακτική υπουργών, που ανησυχούν υπερβολικά ότι ένας εκλογικός αιφνιδιασμός θα τους βρει απροετοίμαστους και έχουν κατεβάσει τα μολύβια.

Δικαιούται ένας υπουργός να αμφιβάλει για τις προθέσεις του προέδρου της κυβέρνησης, όταν έχουν δηλωθεί με τόσο απόλυτο τρόπο;

Βεβαίως. Αρκεί να παραιτηθεί.

Επειδή η προσωπική αγωνία του δε συνάδει ούτε με τις κατευθύνσεις του πρωθυπουργού, ούτε με τις ανάγκες της κοινωνίας που ρητά λέει “όχι” σε πρόωρες εκλογές και λέει με κάθε τρόπο στην κυβέρνηση να κάνει τη δουλειά της. Αυτή για την οποία ζήτησε την ψήφο του ελληνικού λαού. Όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Στους κόλπους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. υπάρχουν μερικοί - και ακόμη λιγότεροι στο Υπουργικό Συμβούλιο - που δεν αισθάνονται άνετα με το επιτελικό σχήμα. Δεν είναι ευχάριστα η αυστηρή εποπτεία του κυβερνητικού έργου, οι πίνακες απόδοσης, τα χρονοδιαγράμματα και ο πανεπόπτης. Μαζί ούτε η αλλαγή της επετηρίδας στους ανασχηματισμούς. Η πλειοψηφία των απλών βουλευτών ομολογεί ότι χωρίς το διευθυντήριο η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα είχε αποσταθεροποιηθεί ήδη από τις πρώτες μέρες της ζωής της.

Στη μείζονα εθνική κρίση που έστησε η Τουρκία με την απειλή της μαζικής εισβολής μεταναστών στον Έβρο, ή στο εξάμηνο του τουρκικού πολεμικού πυρετού, στο Αιγαίο. Ή στο ξέσπασμα της πανδημίας.

Το επιτελικό κράτος υπήρξε ασπίδα των υπουργών, προλαμβάνοντας και θεραπεύοντας. Αλλά δε βοηθάει και πολύ στην κοπάνα από τα υπουργικά καθήκοντα προς χάριν μιας μακράς προεκλογικής εκστρατείας. Στο παρελθόν πολλοί υπουργοί και κομματικά στελέχη εκλήθησαν να “κατέβουν από το τρένο”. Πρωθυπουργός που να εξαναγκάστηκε από τους υπουργούς του να πάει σε εκλογές γιατί βιάζονταν να επανεκλεγούν δεν υπήρξε...

*Η Κατερίνα Γαλανού είναι δημοσιογράφος και συντάκτρια.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News