Μα την “παράνοια της λογικής μου”

Απόψεις
Μα την “παράνοια της λογικής μου”

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

“Αόρατο έγκλημα” η ενδοοικογενειακή βία; Κι όμως υπάρχει ελπίδα. Να την εξαλείψουμε μπορούμε; Θέλουμε; Όχι. Μπορούμε όμως να την αντιμετωπίσουμε στα ίσα, μιλώντας και καταγγέλλοντας. Ξεπερνούν κάθε λογική, αξιοπρέπεια, ηθική τα στοιχεία περί βίας καθημερινά, με γενναίες εκπτώσεις στα παραπάνω, αλλά και γενναία άλλοθι από τους δράστες, όπως γενναία είναι και τα περιστατικά που καταγράφονται, σε μία κοινωνία που παραμένει εν πολλοίς πατριαρχική

Θύματα σε ποσοστό 70% γυναίκες, 30% άνδρες και μεταξύ αυτών παιδιά- ΑμεΑ - ηλικιωμένοι.

Μα την “παράνοια της λογικής μου”, η Ιωάννα Ροτζιώκου, αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ.-κοινωνιολόγος, μετά την ημερίδα στον Άγιο Νικόλαο (διοργανώθηκε από την Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων, με χορηγό επικοινωνίας την “ΚΡΗΤΗ TV”- “Νέα Κρήτη”- 98,4 - neakriti.gr) με πόνεσε με αυτά που μου είπε.

Ό,τι καταγγέλλεται, δηλαδή, ακόμα και σήμερα μόνο το 14% των περιστατικών... Εξ αυτού και το “αόρατο έγκλημα” σε όλες της τις εκφάνσεις.

«... Ένα πέπλο μυστηρίου που έπεφτε πίσω από τις κλειστές πόρτες και παράθυρα, με την έλλειψη νομοθετικών ρυθμίσεων μέχρι το 2006, την αντίληψη “δε μας αφορά τι γίνεται μέσα στο σπίτι που σημειώνεται η κακοποίηση, ας λύσουν μόνοι τους τις διαφορές τους”, αδιαφορώντας... κ.λπ.».

Η οικογένεια όμως πώς ανέχεται; Δε βλέπει; Δεν ακούει; Δεν παρεμβαίνει; Επιχειρώ και δε θα προσπεράσω το ρήμα “ντρέπομαι... ντρέπεται”; Γιατί ο πόνος και οι συνέπειές του δεν μπορούν να μετρηθούν και κανένας άνθρωπος δεν αξίζει την κακοποίηση.

Να την εξαλείψουμε λοιπόν δεν μπορούμε, όμως μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε στα ίσα κι αυτή είναι η μεγάλη ελπίδα, καθώς τα εργαλεία που διαθέτουμε κάθε μέρα γίνονται περισσότερα, η φωνή όσων “μπούχτισαν” ακούγεται, και γιατί υπάρχουν άνθρωποι που αφουγκράζονται, υπάρχουν υπηρεσίες που μπορούν να παρέμβουν.

Η προτροπή για άλλη μiα φορά είναι «μιλήστε». Είναι αδιανόητο, σημειώνει και η κοινωνιολόγος, το 2022 με τον πολιτισμό μας κι εμάς να κάνουμε άλματα προς τα μπρος, να επιτρέπουμε το γύρισμα της ζωής προς τα πίσω. Είναι αδιανόητο να ακούς πως παγκόσμια τα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου καταγράφουν ότι μία στις τέσσερις γυναίκες σε κάποια φάση της ζωής της έχει πέσει θύμα βίας, δύο γυναίκες σκοτώνονται κάθε εβδομάδα από τον νυν ή πρώην σύζυγο και σύντροφο, εκατοντάδες παιδιά γνωρίζουν τη βία κάθε μέρα, στην Ευρώπη κάθε μέρα εννέα γυναίκες είναι θύματα βίας, κάθε χρόνο διαπράττονται 50.000 γυναικοκτονίες σε όλο τον κόσμο και 2.620 στην Ευρώπη.

Είναι απογοητευτικό να ακούς πως, στην Ελλάδα του πολιτισμού, τα συμβάντα παρουσιάζουν αυξητική τάση χρόνο με τον χρόνο: 5.220 τα περιστατικά το 2019. Το 2020 καταγγέλθηκαν 6.526, ενώ το 2021 καταγγέλθηκαν 8.676 συμβάντα.

Ναι, να την αντιμετωπίσουμε τη βία στα ίσα, για μας και τους άλλους, για το σήμερα και το αύριό μας, αγνοώντας εκείνους που επιχειρούν να κρυφτούν πίσω από το δάκτυλό τους και με άκομψο τρόπο καταφέρονται ή σχολιάζουν εκείνους που μιλούν γιατί δεν αντέχουν πια τον πόνο, όποια μορφή κι αν αυτός έχει.

Ναι, είναι παρήγορο κι οι ελπίδες ζουν και θεριεύουν, γιατί ξέρεις πως υπάρχουν υπηρεσίες και δομές, επαγγελματίες εξιδεικευμένοι που βοηθούν σήμερα.

Χωρίς ντροπή, καθώς η τελευταία συνοδεύει μόνο εκείνους που την προκαλούν.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News