Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τις πολιτικές επιλογές της αλλά κυρίως με τον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας και ιδιαίτερα των αποτυχιών της δυόμισι χρόνια τώρα, εξαντλεί και τα τελευταία περιθώρια ανοχής των πολιτών.
Του Βασίλη Κεγκέρογλου*
Σ’ όλες τις περιπτώσεις ανεπάρκειας και αστοχιών των τελευταίων ετών στη διαχείριση των κρίσεων, η κυβέρνηση και ο κ. Μητσοτάκης προσωπικά αναζητούν άλλοθι στην παγκοσμιότητα των προβλημάτων και στην κλιματική κρίση και μεταθέτουν τις ευθύνες στους άλλους, Αυτοδιοίκηση και φορείς αλλά και στους πολίτες, “Μήδεια”, πυρκαγιές καλοκαιριού κ.λπ.
Αυτό επιβεβαιώνουν και τα γεγονότα με την κακοκαιρία “Ελπίδα”, ο διήμερος εξαφανισμός του ίδιου και των αρμόδιων υπουργών, η εμφάνισή τους μόνο για να αποδώσουν ευθύνες στους άλλους και να ζητήσουν από την Τροχαία πρόστιμα για τους πολίτες. Και οι δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη στο Υπουργικό Συμβούλιο αποδεικνύουν ότι δίνει περισσότερο βάρος στην προπαγάνδα και τη διαχείριση των πολιτικών επιπτώσεων της διαχείρισης του χάους, απ’ ό,τι έδωσε για τη διαχείριση της κρίσης, στην πρόληψη και τον συντονισμό για την ασφάλεια και την προστασία των πολιτών. Αναζήτησε άλλοθι και μίλησε για μεσογειακή χώρα που δεν έχει εξοικείωση με τα χιόνια, αλλά δε μας είπε τι απέδωσε το καλοκαίρι η υποτιθέμενη εξοικείωση με τις πυρκαγιές. Δε μας είπε ότι τον Ιανουάριο του 2020 ψήφισαν νέο νόμο για την πολιτική προστασία, αλλά δύο χρόνια μετά ακόμη δεν τον έχουν εφαρμόσει. Τον Σεπτέμβρη, μετά τη δεύτερη αποτυχημένη διαχείριση κρίσης, συνέστησαν αυτοτελές υπουργείο για την “πολιτική προστασία”, αλλά πολιτική ακόμη δεν απέκτησαν. Τέλειωσαν τα άλλοθι, κύριε Μητσοτάκη, το τελευταίο σας ήταν η απαξιωμένη αξιωματική αντιπολίτευση.
Ας θυμηθούμε ότι οι πολίτες, μετά την αποτυχημένη κυβερνητική θητεία ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝ.ΕΛ., που πολιτεύτηκε με αντιθεσμικές παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, μπάχαλο στη διοίκηση/αυτοδιοίκηση, αποτυχία στην πολιτική προστασία κ.λπ., και επέβαλλε υπερφορολόγηση στους μικρομεσαίους, κατακόρυφη αύξηση τελών και φόρων στην κατανάλωση, έδωσαν το 2019 την εντολή στον κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο για την Ελλάδα και τους πολίτες.
Μια εντολή με πολιτικό κεφάλαιο, την απόλυτη αυτοδυναμία και σημαντική πίστωση χρόνου που, αντί να αξιοποιηθούν για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις για να πάει αυτή η χώρα μπροστά αξιοποιώντας τις τεράστιες δυνατότητες που έχει, αναλώνονται από την κυβέρνηση κυρίως στην επιβολή σκοπιμοτήτων και στην εξυπηρέτηση συμφερόντων των λίγων, αλλά και στην επιμονή σε ένα “αποτυχημένο” σύστημα διακυβέρνησης, που έστησαν με τον πρώτο νόμο και ονόμασαν “επιτελικό κράτος”.
Αποτυχημένο, βέβαια, το επιτελικό κράτος για τους πολίτες, το δημόσιο συμφέρον και την προοπτική της χώρας, αλλά επιτυχημένο μέχρι τώρα τόσο για τους λίγους, τη διασφάλιση ολοένα και περισσότερων προνομίων στους ημετέρους, όσο και για τον κ. Μητσοτάκη προσωπικά. Ούτε με την εισηγητική έκθεση του νόμου προφανώς, αλλά ούτε με την κριτική τοποθέτηση της αντιπολίτευσης είχε διατυπωθεί ο πραγματικός ορισμός του επιτελικού κράτους, που κατακτήθηκε επαξίως στην πράξη από τη λειτουργία του δυόμισι χρόνια τώρα:
Επιτελικό κράτος της Ν.Δ. είναι ο μηχανισμός να συγκεντρώνονται και να αποφασίζονται τα πάντα από το πρωθυπουργικό γραφείο και οι μεν επιτυχίες και τα κέρδη να πιστώνονται στον επιτελάρχη κ. Μητσοτάκη, ο οποίος και να επευφημείται, οι δε αποτυχίες να αποκεντρώνονται, να διαχέονται και να χρεώνονται στους άλλους, πολίτες, φορείς, κακό Δημόσιο και ενίοτε σε υπουργούς που αποπέμπονται.
Αυτός ο υπερσυγκεντρωτικός μηχανισμός δεν αντέχει ούτε στην κριτική των νεοδημοκρατών, αφού η πιο αθώα επίπτωσή του είναι να έχει φρακάρει η διοίκηση, εκκρεμούν και σέρνονται πολλές αποφάσεις και υποθέσεις, κρίσιμες για τον πολίτη, με την αναβλητικότητα των υπουργών που, παρά το γεγονός ότι είναι αποκλειστικής αρμοδιότητάς τους, περιμένουν το μακρύ χέρι και την έγκριση του πρωθυπουργικού γραφείου και για τα πιο απλά θέματα.
Το σύστημα βέβαια στήθηκε για τα σοβαρά ζητήματα και τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης της Ν.Δ., που εξυπηρετούνται με την αδιαφανή διανομή μεγάλων τμημάτων της οικονομικής πίτας στους λίγους και ημέτερους, την ώρα που επιβάλλουν στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού να ζήσει μ’ όσα του απέμειναν από την εποχή του ΠΑΣΟΚ και τα λίγα ψίχουλα που μοιράζει στους αδύναμους με μορφή ελεημοσύνης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ν.Δ., αντί να αντιστρέψει τη δυσμενή σχέση έμμεσων και άμεσων φόρων του ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝ.ΕΛ. από 1,15 το 2014, την πήγε στο 1,45 το 2019, που είναι κοινωνικά άδικη και επιβάρυνε ιδιαίτερα τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, μικρομεσαίους και αδύναμους, την επιδείνωσε και με τον τελευταίο προϋπολογισμό αποτυπώνεται στο 1,52.
Στην πανδημία, βουλοπλέει με τις υγειονομικές και κοινωνικές συνέπειες, αλλά φροντίζει τα υπερκέρδη των λίγων με αδιαφανείς προμήθειες χωρίς διαγωνισμούς και προκηρύξεις. Στην οικονομία, αυξάνονται τα ελλείματα, το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος.
Αδυνατεί να αντιμετωπίσει την ακρίβεια, δεν ενισχύει το πραγματικό εισόδημα των μικρομεσαίων και των αδύναμων για να την αντιμετωπίσουν, αλλά προστατεύει τα υπερκέρδη των μεγάλων παικτών, της ενέργειας και των βασικών αγαθών.
Οι πολιτικές επιλογές και σκοπιμότητες της κυβέρνησης και το υπερσυγκεντρωτικό και αδιαφανές σύστημα διακυβέρνησης που επέλεξε εξυπηρετεί με συνέπεια τους λίγους, ισχυρούς και ημέτερους, αλλά βαλτώνει την οικονομία, αυξάνει τη φτώχια και διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες, ενώ προκαλεί χάος κάθε φορά που χρειάζεται μια σοβαρή διαχείριση έκτακτων καταστάσεων και φαινομένων.
Είναι προφανές ότι αυτό το τοπίο πρέπει να αλλάξει και όσο οι κυβερνώντες δεν κατανοούν ότι πρέπει να αλλάξουν πολιτική, τόσο περισσότερο γίνεται συνείδηση στους πολίτες ότι πρέπει να αλλάξει τους κυβερνώντες και, με δεδομένη την αποτυχημένη κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ και την αδυναμία που επιδεικνύει σήμερα, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών στρέφει το βλέμμα και θέλει να εναποθέσει τις ελπίδες της στο ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής.
Η ανάγκη για νέα ΑΛΛΑΓΗ είναι κοινωνική αλλά και εθνική, και το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, με παρακαταθήκη από τη Φώφη Γεννηματά την ενότητα, την αυτόνομη πορεία και την προοδευτική σοσιαλδημοκρατική του ταυτότητα, αξιοποιώντας τη νέα δυναμική που αναπτύχθηκε από τη μεγάλη συμμετοχή στη διαδικασία ανάδειξης του νέου προέδρου Νίκου Ανδρουλάκη, μπορεί να εκφράσει πολιτικά τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία για βιώσιμη ανάπτυξη, κοινωνική προστασία, δικαιοσύνη και ασφάλεια των πολιτών, με σοβαρή και σύγχρονη διακυβέρνηση.
* Ο Βασίλης Κεγκέρογλου είναι βουλευτής ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής.
Φωτογραφία αρχείου ΙΝ ΤΙΜΕ
