Έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο στο πώς μεταλλάσσεται η γεωπολιτική ταυτότητα του διεθνούς συστήματος και στο πώς οι αλλαγές αυτές ενδέχεται να επηρεάσουν στο μέλλον το Δίκαιο της Θάλασσας και τη δομή του ελληνοτουρκικού συστήματος.
Του Κωνσταντίνου Γρίβα*
Ταυτοχρόνως, υποστηρίχτηκε ότι η γειτονική Τουρκία, που είναι πολύ πιο εναρμονισμένη από την Ελλάδα με τις τελευταίες εξελίξεις στη γεωπολιτική ταυτότητα του πλανήτη, κατανοεί ότι “οφείλει” να κυριαρχήσει στις κοντινές της θάλασσες (και στο Αιγαίο) αν θέλει να εκπληρώσει τις γεωπολιτικές της στοχοθετήσεις.
Το γεγονός αυτό την “αναγκάζει” να επιχειρήσει να ακρωτηριάσει την Ελλάδα, “Ιμιοποιώντας” ουσιαστικά ολόκληρο το Αιγαίο και μετατρέποντάς το σε μια “υπεργκρίζα” ζώνη. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι η Τουρκία θα επιτύχει σίγουρα τους στόχους της. Για την ακρίβεια δεν είναι σίγουρο ούτε καν ότι θα επιχειρήσει να τους υλοποιήσει. Το “υποχρεούται” και το “οφείλει” δεν είναι αναπόφευκτες εξελίξεις. Δεν υπάρχουν νομοτελειακές καταστάσεις στη διεθνή πολιτική. Στην πραγματικότητα, η πορεία και οι επιλογές της Τουρκίας θα εξαρτηθούν σε σημαντικό βαθμό από τις επιλογές της Ελλάδας.
Όπως έχουμε υποστηρίξει, οι εξελίξεις στη στρατιωτική τεχνολογία επιτρέπουν στην Ελλάδα να μετατρέψει την αρχιπελαγική δομή του Αιγαίου σε ένα αδιαπέραστο δίχτυ θανάτου για κάθε αντίπαλο. Με άλλα λόγια, η χώρα μας μπορεί να ενισχύσει αποφασιστικά μέσα στο κοντινό μέλλον τις αποτρεπτικές της ικανότητες, καθιστώντας εξαιρετικά επικίνδυνη για την Τουρκία την πολιτική του εξαναγκασμού που ακολουθεί.
Ωστόσο, κάθε στρατιωτική αποτρεπτική πρόταση θα πρέπει να αποτελεί μέρος μιας συνολικότερης υψηλής στρατηγικής που θα ωθήσει την Τουρκία προς άλλες επιλογές. Και μια παρόμοια στρατηγική θα ήταν η γνωστοποίηση προς όλες τις κατευθύνσεις πως η κυριαρχία στο Αιγαίο αποτελεί “υπαρξιακό θέμα” (existential issue) για την Ελλάδα. Δηλαδή, θέμα που αφορά την επιβιωσιμότητα (survivability) της χώρας. Και αυτό δεν είναι υπερβολή.
Αν η Τουρκία προχωρήσει στις στοχοθετήσεις της, τότε μεγάλο μέρος του Αιγαίου κινδυνεύει να μετατραπεί σε τουρκικό “γαλάζιο έδαφος”. Αυτή φυσικά είναι μια ανεπίτρεπτη κατάσταση για την Ελλάδα. Δεν μπορεί να δεχτεί το “γαλάζιο έδαφος” της Τουρκίας, γιατί τότε τα ελληνικά νησιά που θα εγκλωβιστούν μέσα σε αυτό θα μεταβληθούν σε χώρο αμφισβητούμενης κυριαρχίας. Άρα, η μόνη αποδεκτή εξέλιξη για την Ελλάδα είναι να εξελιχθεί το Αιγαίο σε μια αδιαίρετη ενιαία θαλασσοχερσαία ενότητα υπό ελληνικό έλεγχο, όπως προβλέπει και το Διεθνές Δίκαιο.
Εδώ βέβαια μπορεί να προκύψει η κινδυνολογική αντίρρηση ότι σε αυτήν την περίπτωση θα οδηγηθούμε σε πολεμική αναμέτρηση με την Τουρκία. Μια απάντηση σε αυτό θα ήταν ότι, αν επιλέξει η Τουρκία κάτι τέτοιο, τότε εμείς δε θα έχουμε άλλη επιλογή παρά να προστατεύσουμε την ακεραιότητα της χώρας και να προσπαθήσουμε να νικήσουμε στη σύγκρουση που θα μας έχει επιβληθεί. Με άλλα λόγια, δεν μπορείς να αποφύγεις τον πόλεμο αν ο αντίπαλος έχει επιλέξει να σου επιτεθεί. Εκτός φυσικά αν παραδοθείς.
Όμως, αυτή η πολιτική δεν οδηγεί υποχρεωτικά σε πόλεμο. Η ελληνική αποτρεπτική ισχύς μπορεί να φρενάρει αποτελεσματικά την Τουρκία. Ωστόσο, ακόμη πιο αποτελεσματική μπορεί να αποδειχτεί η ξεκάθαρη δήλωση της Ελλάδας ότι ο έλεγχος του Αιγαίου αποτελεί θέμα επιβίωσης γι’ αυτήν. Αντιθέτως, η Τουρκία δε διατρέχει τέτοιο κίνδυνο. Καταρχάς γιατί ποτέ στη μεταοθωμανική ιστορία της δεν κατείχε το Αιγαίο. Με τη Συνθήκη της Λωζάννης ουσιαστικά η Τουρκία είχε δεχτεί τη σχεδόν απόλυτη κυριαρχία του Αιγαίου από την Ελλάδα. Η Τουρκία “ξαναθυμήθηκε” το Αιγαίο μετά το 1974.
Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι οι σημερινές αξιώσεις της είναι απλά μια επιλογή γι’ αυτήν, ενώ για την Ελλάδα είναι θέμα επιβίωσης. Αν η Ελλάδα χάσει το Αιγαίο θα μετατραπεί σε μια θνησιγενή χώρα. Αντιθέτως, αν η Τουρκία στρέψει εκ νέου τις πλάτες της στη θάλασσα, απλά θα στραφεί προς τους ανοιχτούς γεωπολιτικούς ορίζοντες της Ανατολής. Η Τουρκία μπορεί να κινηθεί προς το νέο γεωπολιτικό κέντρο του πλανήτη που διαμορφώνεται στην Ευρασία και να “ερωτοτροπήσει” ή και να ενσωματωθεί σε αυτό.
Με άλλα λόγια, αν η Ελλάδα κυριαρχήσει στο Αιγαίο, τότε η Τουρκία απλά θα αλλάξει στρατηγική πορεία, μάλλον προς όφελός της. Αντιθέτως, αν η Τουρκία ακρωτηριάσει την Ελλάδα στο Αιγαίο, τότε θα την οδηγήσει σε ένα ζοφερό μέλλον. Εν κατακλείδι, αν η Ελλάδα συνδυάσει μια ανανεωμένη στρατιωτική ισχύ με μια δηλωμένη γεωπολιτική ταυτότητα που θα δίνει πολύ μεγάλη έμφαση στο Αιγαίο, αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο, τότε θα έχει αναπτύξει μια συμπαγή αποτρεπτική πρόταση έναντι της Τουρκίας.
Όμως, για να ξεκινήσει να διαμορφώνει η χώρα μας αυτήν την υψηλή στρατηγική θα πρέπει, πριν και πάνω απ’ όλα, να απαντήσει σε ένα κρίσιμο ερώτημα: Θέλει να υπάρχει ή δε θέλει; Θέλει να έχει μέλλον ή δε θέλει; Δεν πρόκειται για ρητορικό ερώτημα. Πρόκειται για ερώτημα που πρέπει πρωτίστως να απαντήσουν οι πολιτικές ελίτ. Θέλουν να επιβιώσει η χώρα της οποίας ηγούνται; Ναι ή όχι; Γιατί το “ναι” συνεπάγεται συγκεκριμένες κινήσεις...
*Ο Κωνσταντίνος Γρίβας είναι καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών
Φωτογραφία αρχείου Pexels
