Διαφαίνεται ότι το πολιτικό σύστημα (κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ/Π.Σ. και ΚΙΝ.ΑΛ.), μαζί με εξωθεσμικούς παράγοντες μεθοδεύουν τον “μεγάλο συμβιβασμό” με την Τουρκία, εγκαταλείποντας κυριαρχικά δικαιώματα, αμυντικές δυνατότητες, κρίσιμους στρατηγικού χαρακτήρα πλουτοπαραγωγικούς πόρους και ποιος ξέρει τι άλλο.
*Του Μάκη Ανδρονόπουλου
Το δραματικό αυτό συμπέρασμα, για τον “μεγάλο συμβιβασμό”, προκύπτει από μια σειρά εξελίξεων που αν συνδυαστούν καταλήγουν εκεί. Ας δούμε τις σημαντικότερες από αυτές...
Σε ανύποπτο χρόνο, εν μέσω της κορύφωσης της “πράσινης πολιτικής”, η κυβέρνηση ανακοινώνει πως δε θα προχωρήσει στην εκμετάλλευση των πιθανών υποθαλάσσιων πηγών πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Αιγαίο.
Προ ημερών ο Σωτήρης Σιδέρης (omegapress.gr) αποκαλύπτει το περιβόητο non paper των ΗΠΑ με το οποίο τερματίζεται η αμερικανική υποστήριξη στο σχέδιο του αγωγού EastMed.
Ο Αλέξανδρος Τάρκας σε ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για το παρασκήνιο της αμερικανικής στροφής εκτιμά πως πρόκειται για μια «μεγάλη στρατηγική ήττα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής» και επισημαίνει ότι «κατέρρευσε το αφήγημα όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, από το 2013 έως σήμερα, για την κατάκτηση ηγεμονικής θέσης στο ενεργειακό παίγνιο από την περιοχή της Κύπρου και του Ισραήλ, μέχρι τα Βαλκάνια και την Ιταλία».
Ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου γράφει ότι «σε μια εποχή που η τιμή του φυσικού αερίου έχει εξαπλασιαστεί, επιβαρύνοντας τις οικονομίες της Ευρώπης και ακόμη περισσότερο της χώρας μας με δισεκατομμύρια ευρώ, διαβάσαμε στον Τύπο, με ανησυχία, ότι οι εταιρείες Εxxon -Total- ΕΛ.ΠΕ. διέκοψαν τις έρευνες για το 2022. Η εξόρυξη έπρεπε να είχε ξεκινήσει πριν από 8 τουλάχιστον χρόνια».
Και εύλογα αναρωτιέται αν υπήρξε κυβερνητική παρέμβαση στις συνεχείς αναβολές της προσφυγής στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) οικολογικών οργανώσεων (WWF, Greenpeace και Ινστιτούτου Κητολογικών Ερευνών) κατά της περιβαλλοντικής έγκρισης για την εξόρυξη των υδρογονανθράκων νοτιοδυτικά της Κρήτης (Exxon, Total).
Στο μεταξύ, περιμένουμε τον νέο πρέσβη των ΗΠΑ, τον Ελληνοαμερικανό επιχειρηματία και νομικό Τζορτζ Τσούνη, για να αισθανθούμε περισσότερη ασφάλεια, ίσως;
Ο ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του ΕΚΠΑ, Π. Ιωακειμίδης, με άρθρο του στα “Νέα” προέτρεπε την ελληνική Πολιτεία να μη σπαταλάει άδικα πόρους, καθώς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την Τουρκία. Η επιχειρηματολογία του άρθρου αποδομήθηκε από πολλούς αρθρογράφους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., που έχει ταχθεί υπέρ της Χάγης, ποιεί τη νήσσα για τα τεκταινόμενα.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, νέος πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ. (με 18 ακίνητα και 848.000 ευρώ καταθέσεις στο εξωτερικό), έχει δηλώσει πως είναι υπέρ ενός νέου Ελσίνκι. Θυμίζουμε ότι το παλιό Ελσίνκι δεν άνοιξε μόνο την πόρτα για την ένταξη της Κύπρου που αναμφίβολα ήταν μια τεράστια διπλωματική επιτυχία, αλλά ταυτόχρονα άνοιξε και την κερκόπορτα για τις κλιμακούμενες τουρκικές διεκδικήσεις, αφού, εκτός από την παραπομπή στη Χάγη τού ζητήματος της υφαλοκρηπίδας, προέβλεπε και την παραπομπή «κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και συναφή θέματα». Μαζί με τους νέους τομεάρχες του ΚΙΝ.ΑΛ., ανακοινώθηκε ότι ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου θα εκπροσωπεί την παράταξη στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Θα δούμε τι σημαίνει αυτό.
Ο Ταγίπ Ερντογάν εμφανίστηκε αυτές τις μέρες υπέρ ενός απευθείας διαλόγου με την Ελλάδα για την επίλυση των διαφορών, αλλά δήλωσε ότι, «παρά τις αδικίες που αντιμετωπίζει η Τουρκία, η Ε.Ε. παραμένει στρατηγική μας προτεραιότητα και συνεχίζουμε την προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση. Είμαστε έτοιμοι να ενισχύσουμε τον διάλογο και τη συνεργασία με την Ε.Ε.!».
Θα μπορούσαν να καταγραφούν κι άλλες σχετικές εξελίξεις. Εκείνο που προκύπτει μετά βεβαιότητας είναι πως υπάρχει πολύ παρασκήνιο και κινήσεις πάνω στη σκακιέρα. Ο αγωγός EastMed υποστηρίχτηκε από τις ΗΠΑ ως έργο απεγκλωβισμού της Ε.Ε. από το ρωσικό φυσικό αέριο και ως αντίπαλο δέος στον Nord Stream ΙΙ, αλλά τώρα όλα δείχνουν πως θα τον καταπιούν. Ένδειξη για τον “μεγάλο συμβιβασμό”.
Άσχετα αν τώρα βγήκε ο πολύς Στόλτενμπεργκ και είπε πως το μέλλον του θα εξαρτηθεί από τη στάση της Ρωσίας στο Ουκρανικό. Σε κάθε περίπτωση ο EastMed παραμένει στη σκακιέρα μέχρι να κλείσει η παρτίδα, η οποία θυμίζει πώς παίζεται το μεγάλο παιγνίδι από τους μεγάλους παίκτες εις βάρος των μικρών.
Κατά διαβολική σύμπτωση, τώρα που βιώνουμε την επέτειο των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο Μελέτης Μελετόπουλος σε άρθρο του μας θύμισε ότι «κορυφαίοι ιστορικοί (Μαρκεζίνης, Ψυρούκης, Σακελλαρόπουλος, αλλά και ξένοι) έχουν επισημάνει ότι η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε από τη Δύση ως μοχλός εκβιασμού του Κεμάλ, προκειμένου αυτός να αφήσει εκτός των ορίων τού «υπό διαμόρφωσιν» τουρκικού κράτους την πετρελαιοφόρο περιοχή της Μοσούλης, που διεκδικούσαν οι Σύμμαχοι», ασχέτως εάν η εκστρατεία ήταν μονόδρομος και ο Βενιζέλος ρεαλιστής.
*Ο Μάκης Ανδρονόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Φωτογραφία αρχείου Pexels
