Βρισκόμαστε ήδη στο 2022 και με το “καλημέρα” μάς έδειξε τα... δόντια του.
Του Μάνου Δασκαλάκη*
Η έξαρση της πανδημίας, οι προκλήσεις της Τουρκίας, αλλά και τα ανοικτά μέτωπα της καθημερινότητας μάς θυμίζουν ότι η ζωή είναι μια αέναη μάχη για το αυτονόητο. Αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω είναι την κακία αλλά και την ανασφάλεια με την οποία λειτουργούν πολλοί άνθρωποι σε μια εποχή που, δυστυχώς, όλα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Το 2022 είναι εδώ και έχει 2.022 ανοικτά ζητήματα, που πρέπει να αντιμετωπίσουμε και, αν δεν τα λύσουμε, πρέπει τουλάχιστον να συμπορευτούμε. Στη χρονιά των νέων προκλήσεων πρέπει όλοι μας να οπλιστούμε με υπομονή και κυρίως τη λογική να μπορούμε να πούμε άφοβα τη γνώμη μας. Πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε τις τοξικότητες και τη μιζέρια ανθρώπων που βρίσκονται ακόμα και σε θέσεις αποφάσεων και εξουσίας; Πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε τους τύπους της διπλανής πόρτας να μας σηκώνουν το δάχτυλο επειδή πολύ απλά η στενομυαλιά είναι χαρακτηριστικό τους;
Η πανδημία κάνει “πάρτι”, η Τουρκία μάς θυμίζει πως είναι εκεί έτοιμη για όλα, η οικονομία βουλιάζει στη σιωπή της και την ίδια ώρα η μέση ελληνική οικογένεια προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο. Αλήθεια, τι μπορεί να είναι παράλογο στην καθημερινότητά μας, όταν αυτή η παγκόσμια υγειονομική αλλά και ανθρωπιστική κρίση έχει κάνει παράλογη την ίδια τη ζωή; Είναι ασύλληπτο να κατανοήσω, ακόμα και δύο χρόνια μετά την έναρξη της πανδημίας, πόσο μη φυσιολογική πρέπει να είναι η ζωή μας για να θωρακίσουμε ακόμα και τους ανθρώπους που αγαπάμε. Αντί λοιπόν να γίνουμε όλοι μια γροθιά και να ξορκίσουμε το κακό, εμείς πάλι φαγωνόμαστε, γιατί απλά έτσι μάθαμε. Ας αναλογιστεί ο καθένας τι ζει σήμερα, τι τον περιμένει αύριο, αλλά κυρίως πώς μπορεί να το αλλάξει. Αυτό το τελευταίο ίσως είναι η απάντηση στην τοξική μαυρίλα κάποιων ανθρώπων, που σε όλες τις μεγάλες κρίσεις θέλουν να είναι απέναντι, μιας και το μαζί δεν υπάρχει στη ζωή τους.
Τώρα όμως ήρθε η ώρα του μαζί. Αυτής της πραγματικότητας που θα μπορούσε να αλλάξει αν σκεφτούμε με σύνεση και λογική. Πρέπει όμως και το παγκόσμιο πολιτικό σύστημα να τη δει αλλιώς και να ανοίξει τον δρόμο προς τη σωτηρία. Είναι ίσως η πρώτη φορά που ο πλανήτης ολόκληρος πληρώνει τα λάθη. Λάθη τραγικά, λάθη κραυγαλέα, με την ευχή να μη γίνουν και μοιραία.
Ναι, το 2022 είναι ήδη στην αυγή του και, αντί να πεισμώσουμε, εμείς πάλι βρισκόμαστε στα χαρακώματα και αρχίσαμε τον λεκτικό πετροπόλεμο. Δεν έχουμε άλλα περιθώρια, πρέπει τώρα να παλέψουμε για να πάρουμε τη ζωή μας πίσω... όλοι μαζί. Ναι, το μαζί μπορεί να γίνει το σκαλοπάτι προς την ελευθερία.
*Ο Μάνος Δασκαλάκης είναι δημοσιογράφος
Διαβάστε ΕΔΩ όλες τις ειδήσεις για τον κορωνοϊό.
Φωτογραφία αρχείου ΙΝ ΤΙΜΕ
