Η Φώφη όπως γνωρίζουμε οι περισσότεροι, αν όχι όλοι όσοι σκεφτόμαστε να ψηφίσουμε ελεύθερα και μαζικά την ερχόμενη Κυριακή - όποιον κρίνει καθένας καταλληλότερο για την ηγεσία της Δημοκρατικής Παράταξης - ανέλαβε την ευθύνη της διάσωσης της δημοκρατικής παράταξης όταν τα ποσοστά της βρισκόταν σε ελεύθερη πτώση, τα ράφια του «καταστήματος» ήταν άδεια, και ο «λογαριασμός» της συνεργασίας (μας) με τη Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά μεγάλος και δυσβάστακτος για την κυριολεκτικώς χρεωκοπημένη και κατασυκοφαντημένη παράταξη, λόγω και της ακραίας αξιοποίησης υπαρκτών σκανδάλων που διέπραξαν ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάκτυλα, και χρεώθηκαν όλοι όσοι άντεξαν και συνέχισαν απομονωμένοι να υπερασπίζονται το έργο και κυρίως τις αρχές τις αξίες και τις παραδόσεις της παράταξης.
*Του Ευριπίδη Κουκιαδάκη
Η λεόντειος σύμπραξη Σαμαρά-Βενιζέλου (αναγκαία τότε για τη σωτηρία της χώρας) απεδείχθη μοιραία για τον ίδιο το Βενιζέλο, η ταχύτητα της σκέψης του οποίου υπερβαίνει την ταχύτητα του ήχου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον ίδιο κυρίως. Η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά των ευάριθμων «Ζαππείων», η οποία στήριξε με την ενεργό συμμετοχή και παρουσία στελεχών και ψηφοφόρων της τη διάλυση των παρελάσεων, χέρι-χέρι με τους λοιπούς “αγανακτισμένους”, που εξέθρεψε με την ανοχή και την πολιτική της την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, που έκλεισε σε μια νύχτα τη δημόσια τηλεόραση, για να την απαλλάξει από τα χρέη, έστειλε τον «μπαλαμουτιασμένο» λογαριασμό των Αλογοσκούφη, Παπαθανασίου και Κώστα(κη) Καραμανλή, που έφερε το μνημόνιο, στον κυβερνητικό εταίρο που τον αναδέχτηκε και τον εξόφλησε με το αποθεματικό της παράταξης, η οποία ήδη βρισκόταν σε ελεύθερη πτώση. Ο αρχηγός των Ποδέμος, από την άλλη πλευρά, πριν σκίσει τα μνημόνια, με ένα νόμο κι ένα άρθρο, φρόντισε επιμελώς με την αποκαλυπτική σιωπή του - εντός και εκτός Βουλής - να συγκαλύψει της ευθύνες της Νέας Δημοκρατίας για τη δημιουργία του χρέους, έχοντας στη φαρέτρα την ευγενική χορηγία της τότε ηγεσίας του Αρείου Πάγου, που ακύρωνε τις αθωωτικές αποφάσεις των Εφετείων που δικαίωναν τον Γεωργίου της ΕΛ.ΣΤΑΤ., που απλώς κατέγραψε αξιόπιστα το μέγεθος των «μπαλαμουτιασμένων» λογαριασμών.
Η τρίτη εντολή
Έτσι, κάτω από αυτές τις τραγικές συνθήκες, η «ανίκανη», «ακατάλληλη», «ολίγη» (κυρίως γιατί ήταν γυναίκα) κατάφερε να εξασφαλίσει την είσοδο του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή - καθόλου εύκολη υπόθεση λόγω της οργανωμένης οργής των αγανακτισμένων - ενώ, στη συνέχεια, στις εκλογές του 2019, παρά τις επιθέσεις που δέχτηκαν η ίδια και η παράταξη, τις φυγόκεντρες τάσεις που αναπτύχθηκαν με τις προσχωρήσεις (ως αποστασίες τις καταγράφει συνήθως η ιστορία) ωφελημένων στελεχών της “αλλαγής” προς στη Νέα Δημοκρατία κυρίως, εξασφάλισε παρά ταύτα την τρίτη θέση, δηλαδή την τρίτη εντολή για τον σχηματισμό κυβέρνησης από το Κίνημα Αλλαγής, κατά τις πρόνοιες του Συντάγματος, αν δε σχηματιζόταν αυτοδύναμη κυβέρνηση από τη Ν.Δ., με το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό του 8%. Οι ίδιοι άνθρωποι που την επέκριναν τότε για τη “χαμηλή” επίδοση της παράταξης, αναπόφευκτα - επωφελούμενοι σήμερα από τη θυσία της - θεωρούν ικανοποιητική τη λελογισμένη “κοντρολαρισμένη” δημοσκοπική επίδοση του Κινήματος Αλλαγής, βάζοντας πολύ χαμηλά τον πήχη της επιτυχίας για τη νέα ηγεσία και το ίδιο το Κίνημα, η οποία αν επιβεβαιωθεί εξασφαλίζει με μεγάλη βεβαιότητα, λόγω και της απλής αναλογικής, την τρίτη - γιατί όχι τη δεύτερη - εντολή.
Αν υπερασπιζόμαστε...
Είναι αλήθεια ότι το ποσοστό αυτό μπορούσε να είναι μεγαλύτερο, και με βεβαιότητα θα ήταν μεγαλύτερο, αν υπερασπιζόμασταν τουλάχιστον οι περισσότεροι την παράταξη, τον ιδρυτή της και τους εκάστοτε ηγέτες της - όπως υπερασπίζεται η Ν.Δ. τον δικό της ιδρυτή, αλλά και τους μετέπειτα ηγέτες της, τον σιωπηλό Κωστά(κη) που έκανε τον λογαριασμό χωρίς συνέπειες για τον ίδιο και την παράταξή του και τον αντιμνημονιακό Σαμαρά που αρνήθηκε να συνδράμει στην εξόφληση του χρέους στη διαμόρφωση του οποίου συνέβαλε, όπως έκανε αντίθετα με ευθύνη η κ. Ντόρα Μπακογιάννη (όχι όμως και ο αδελφός της), η οποία δοκιμάζεται επίσης αυτή τη δύσκολη για την υγεία της περίοδο και στην οποία εύχομαι ειλικρινά ό,τι καλύτερο. Κυρίως όμως δεν υπερασπιστήκαμε το έργο της παράταξης, στο οποίο περιλαμβάνονται η κοινωνική επανάσταση του Ανδρέα, ο νόμος για τις προσλήψεις που καταρρακώνεται από τους απανταχού ασυμπαθείς και επικίνδυνους (νεο)μαυρογιαλούρους, το Εθνικό Σύστημα Υγείας το οποίο διασώθηκε προσωρινά λόγω της πανδημίας (η αναδιοργάνωση του οποίου ανετέθη στον κ. Πλεύρη!!), το μεγαλόπνοο πρόγραμμα ανάπτυξης των κυβερνήσεων Σημίτη και η ένταξη της χώρας στην ασφαλή “αγκαλιά” της Ζώνης του Ευρώ, η οραματική εξωτερική πολιτική του «Γιωργάκη», οι ανεξάρτητες Αρχές διαφάνειας που καθιέρωσε η εξαναγκασθείσα σε παραίτηση κυβέρνηση Παπανδρέου, οι μεταρρυθμίσεις στην Αυτοδιοίκηση - τις οποίες υπονομεύει ήδη η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία μας επανέφερε στην εποχή του συμπαθούς Μαυρογιαλούρου (δυστυχώς με την ανοχή, τη συμμετοχή και τη συνενοχή στελεχών της παράταξής μας) - και η προσπάθεια του Βαγγέλη Βενιζέλου για την επίτευξη της καλύτερης δυνατής συμφωνίας για τη ρύθμιση και την εξόφληση του χρέους.
Ειλικρινής προβληματισμός
Με το σημείωμά μου αυτό - στο οποίο διατυπώνω συνοπτικά τον ειλικρινή, αμιγώς προσωπικό προβληματισμό μου, με την άκρως τιμητική ιδιότητα του απλού ψηφοφόρου των εσωκομματικών εκλογών για την ανάδειξη του νέου ηγέτη της ιστορικής Δημοκρατικής Παράταξης - δε διεκδικώ το αλάνθαστο, δεν εκφράζω τη μοναδική αλήθεια και δεν επιδιώκω να επηρεάσω κανένα άλλο με την άποψή μου. Με απλά λόγια δημοσιοποιώ τους λόγους για τους οποίους, μετά τη «λίγη», αλλά γενναία Φώφη, τη γενναιότητα της οποίας αναγνώρισαν άπαντες και κυρίως οι απλοί πολίτες, η οποία έπεσε στις επάλξεις αγωνιζόμενη για τις αρχές, τις αξίες και την ενότητα της παράταξης, επιλέγω τον εξίσου «ανίκανο Γιωργάκη», όπως τον αποκαλούν οι άσπονδοι φίλοι του στο εσωτερικό της παράταξης, τα κακοπληρωμένα “παπαγαλάκια” ορισμένων ακριβοπληρωμένων, αθηναϊκών κυρίως, τηλεοπτικών μέσων, που ομνύουν στο όνομα των αφεντικών τους.
Η άποψη, θα έλεγα η αγωνία του... Πρωτοσάλτε, των εταιρειών ποδηγέτησης της κοινής γνώμης ή και του συμπαθούς Ιορδάνη και του ελάχιστα συμπαθούς μέσου στο οποίο εργάζεται, επηρεάζει εξ αντιδιαστολής τις δικές μου σκέψεις και εντέλει τις επιλογές μου με τις οποίες ενδεχομένως να αδικώ εκείνους που προκλητικά και ξεδιάντροπα υποστηρίζουν. Γνωρίζω, όμως, από τη μεγάλη κοινωνική μου εμπειρία ότι οι κρατικοδίαιτοι κυρίως ιδιοκτήτες μέσων προστατεύουν κατά κανόνα τις επενδύσεις τους, αν και κατά κανόνα η τελική συλλογική απόφαση των πολιτών τιμωρεί συνήθως τις προκλητικές παρεμβάσεις τους.
Μετά από αυτή τη μακρά εισαγωγική προσέγγιση, έθεσα (και απάντησα μετά από μακροχρόνιο προβληματισμό, τον οποίο μοιράζομαι σχεδόν αφιλτράριστο με όσους αντέξουν να διαβάσουν τον προβληματισμό) τις απαντήσεις μου στα παρακάτω:
Καίρια ερωτήματα:
- Πώς, πότε και ποιος διόγκωσε το δημόσιο χρέος; Ο Γεωργίου της ΕΛ.ΣΤΑΤ. που το κατέγραψε, ο Παπακωνσταντίνου που κλήθηκε και εξουσιοδοτήθηκε να το διαχειριστεί, ο Βενιζέλος που σπατάλησε άδικα το πολιτικό του κεφάλαιο και τα αποθέματα της παράταξης για να το ρυθμίσει, ή ο Αλογοσκούφης και όλοι ή άλλοι που αλόγιστα το δημιούργησαν για να ικανοποιήσουν πρόσκαιρα τους πελάτες του «καταστήματος»;
- Μπήκαμε στο μνημόνιο γιατί παρερμηνεύτηκε η περίφημη φράση του Παπανδρέου «Λεφτά υπάρχουν» ή γιατί ανακοίνωσε την απόφαση της κυβέρνησής του, στην οποία συμμετείχαν υψηλόβαθμα στελέχη σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ., για την ανάγκη προσφυγής στο ΔΝΤ από το Καστελόριζο, χωρίς να εκφράσουν επιφυλάξεις ή αντιρρήσεις;
- Τι προτείνουν οι υποψήφιοι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ για τις μεταρρυθμίσεις στην Αυτοδιοίκηση, θα ανεχτούμε τη διατήρηση των αντισυνταγματικών διατάξεων που απαξίωσαν πλήρως μία από τις πλέον σημαντικές μεταρρυθμίσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ ή θα επιδιώξουν την επαναφορά της απλής αναλογικής, εξοπλισμένη και θωρακισμένη με κανόνες συνεργασιών και προγραμματικών συμφωνιών;
- Το ΠΑΣΟΚ αν όλα εξελιχθούν ομαλά - αν δηλαδή κεφαλαιοποιήσουμε το σπουδαίο έργο της προέδρου μας, πριν, κατά, αλλά και μετά θάνατον, την οποία δε σεβάστηκαν όλοι, αν και σε γενικές γραμμές ήταν γνωστά τα προβλήματα της υγείας της - θα αποφύγει το δίλημμα του ισχυρού, γιατί όχι του ισχυρότερου ρυθμιστή των μετεκλογικών εξελίξεων, και δη εντός των ασφυκτικών προθεσμιών των συνταγματικών ρυθμίσεων, γνωστού όντως ότι ο πρωθυπουργός επιθυμεί διακαώς τη διενέργεια επαναληπτικών εκλογών για να αποφύγει τις ισότιμες συνεργασίες;
- Ποιος διογκώνει σήμερα το δημόσιο χρέος, με πλήρη αδιαφάνεια, με ταχύρρυθμες λόγω πανδημίας διαδικασίες, αγνοώντας συστηματικά τους ενοχλητικούς συμμετοχικούς θεσμούς και τις θεσμοθετημένες διαδικασίες διαφάνειας και ελέγχου;
- Κάθε καλόπιστος ψηφοφόρος της Ν.Δ., που κάποιοι σκέφτονται να του υποδείξουν να ψηφίσει στις εσωκομματικές εκλογές άλλου κόμματος - άλλη παρόμοια κίνηση δεν έχει παρατηρηθεί στο παρελθόν, ούτε μέχρι τώρα - οφείλει να αναρωτηθεί: πώς εξυπηρετεί την παράταξή του η προτροπή αυτή;
- Πού οφείλεται ο εύκολος δανεισμός της χώρας με χαμηλά επιτόκια, στην πολυδιαφημισμένη ανάπτυξη της οικονομίας ή στις προσωρινές ως το τέλος του 2022 εγγυήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, με τη λήξη των οποίων θα επανέλθουμε ως «μωρές παρθένες» στα προ πανδημίας πρωτογενή πλεονάσματα με κίνδυνο νέας προσφυγής στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης;
- Δεν είμαι ειδικός, αλλά η περίφημη οικονομική ανάπτυξη είναι πλασματική και οφείλεται στην «αντί πινακίου φακής» πώληση των «κόκκινων» δανείων, χωρίς να έχουμε ζήσει ακόμη τις «νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου» για τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις και νοικοκυριά;
Οι απαντήσεις μου στα παραπάνω ερωτήματα
α) Οι απαντήσεις μου για τα δύο πρώτα ερωτήματα δίδονται άμεσα στη μακροσκελή εισαγωγή μου, εμπεριέχονται έμμεσα στα ίδια τα ερωτήματα, αλλά έχω δώσει τις ίδιες απαντήσεις κατά το απώτερο παρελθόν, λίγες ημέρες ή και ώρες πριν από τις εκάστοτε εθνικές εκλογές με δημοσιεύματά μου στον τοπικό Τύπο. Παρά ταύτα, επειδή καθόρισαν τη στάση μου απέναντι στον εξαναγκασθέντα σε παραίτηση εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας, με τον οποίο μας συνδέει σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης από το παρελθόν, από το 1982 ακόμη, όταν δημιούργησε τον πρωτοποριακό θεσμό της Λαϊκής Επιμόρφωσης.
Τη σχέση αυτή τη διατηρούμε διακριτικά από τότε μέχρι και σήμερα, χωρίς να επιδιώξω ποτέ να την εξαργυρώσω σεβόμενος τον θεσμικό του ρόλο, αλλά και χωρίς να διαταραχθεί ακόμη και τότε που δε στήριξα, όχι μόνο γιατί διαφωνούσα, την ίδρυση του ΚΙΔΗΣΟ, αλλά κυρίως γιατί πίστευα αδιαπραγμάτευτα στη Φώφη. Πίστευα στο ήθος, στην εργατικότητα, στην ανθρωπιά, στη φιλία, στην αμοιβαία απόλυτη εμπιστοσύνη (η οποία διαμορφώθηκε από τις πρώτες ημέρες της συνεργασίας μας στην Ένωση Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων) και πρωτίστως στις ικανότητές της να συνθέτει ασυμβίβαστα διαφορετικές απόψεις ξεροκέφαλων ανδρών κυρίως, τον ευγενικό ιδιότυπο και άγνωστο στους πολλούς τσαμπουκά της, και την πλήρη “ανικανότητά” της να συμβιβαστεί με τη διαπλοκή, τον λαϊκισμό και την ασυνέπεια η νέα, τότε, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, η μέγιστη, όπως απέδειξε η ζωή της, φίλη μου Φώφη Γεννηματά, κάτι που απλά πιστοποιήθηκε αυθεντικά με τον απρόοπτο, αν και προδιαγεγραμμένο, θάνατό της.
β) Ο Γιώργος μετά την ίδρυση του Κινήματος Αλλαγής στήριξε με όλες του τις δυνάμεις την πρόεδρό του και συνέβαλε με τη στάση του στην ισχυροποίηση της παράταξης, όταν άλλοι αρκούντως ευλογημένοι από την παράταξη, εξασφαλισμένοι διά βίου με τις ευκολίες της παράταξης, ζέσταιναν τις μηχανές τού καλολαδωμένου για τη «μάχη των μαχών» μηχανισμού, για να ανατρέψουν τη γενναία, τη μέγιστη, τη σπουδαία όπως οψίμως την αποκαλούν, για να κεφαλαιοποιήσουν μικρό έστω τμήμα της πλούσιας άυλης κληρονομίας της. Κανείς μας δεν είναι βέβαιος τι θα έκανε η ίδια αν βρισκόταν στη θέση μας, ούτε μπορεί να ερμηνεύσει αυθεντικά την τελευταία βούλησή της, όμως με απόλυτο σεβασμό στις κοινές μας αξίες, τις οποίες υπηρετήσαμε αταλάντευτα, χωρίς να χρειαστεί ποτέ προηγούμενη συνεννόηση ακόμη και για τις πιο σύνθετες επιλογές, με ήσυχη τη συνείδηση, επέλεξα να δημοσιοποιήσω τον προβληματισμό μου και να αναλάβω αιτιολογημένα την ατομική ευθύνη που μου αναλογεί για το μέλλον της παράταξης και της χώρας.
γ) Η Κρήτη, ιδίως η Ανατολική, οφείλει αποκλειστικά στον Γιώργο Παπανδρέου την ίδρυση του Εφετείου Ανατολικής Κρήτης, ο οποίος πριν από τις εκλογές του 2007, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υποσχέθηκε την ίδρυσή του, την οποία υλοποίησε ως πρωθυπουργός, με τη συμβολή του στενού του συνεργάτη Χάρη Καστανίδη. Η παράτολμη και ριψοκίνδυνη για την εποχή υπόσχεση ξένισε τους πάντες, πλην των ελαχίστων που γνώριζαν τη διαδικασία λήψης της απόφασης, η οποία είχε προετοιμαστεί με εχεμύθεια πριν από την επίσημη επίσκεψη των φορέων της Ανατολικής Κρήτης στο γραφείο του στη Βουλή - όσα δε ψευδή διαδίδονται από δήθεν συνδιαμορφωτές της απόφασής του είναι ακάλυπτες επιταγές. Ως σοβαρός και καθαρός ηγέτης, πείστηκε για την αυτονόητη σοβαρότητα των προτάσεών μας και ως γνήσιος δημοκράτης, μεταρρυθμιστής και αποφασιστικός, σύγχρονος και αντισυμβατικός πολιτικός, ως γνήσιος Παπανδρέου δηλαδή, σεβάστηκε την υπόσχεσή του χωρίς να ασχοληθεί ξανά με το θέμα, παρά τις αφόρητες πιέσεις για το πολιτικό κόστος της επιλογής του, η οποία συνέβαλε εντέλει αποφασιστικά στην ορθολογική ανάπτυξη της ενιαίας Κρήτης, με την άρση ενός εμποδίου που ευνοούσε μόνον όσους διακομματικά επένδυαν στη διαίρεσή της και τον χωρίς μέτρο τοπικισμό.
δ) Το Ηράκλειο, ο νομός Ηρακλείου και κυρίως οι δημότες και ο Δήμος του Ηρακλείου οφείλουν στον υπουργό Παιδείας της πρώτης κυβέρνησης Σημίτη, Γιώργο Παπανδρέου, την ουσιαστική αντιμετώπιση του άλυτου ως τότε στεγαστικού προβλήματος της πόλης του Ηρακλείου, κυρίως. Τα περισσότερα σχολεία της πόλης μας λειτουργούσαν με διπλές και τριπλές βάρδιες, γεγονός το οποίο οφείλουν να πληροφορηθούν οι νεότεροι δημοτικοί παράγοντες. Οι σημερινοί νέοι αντιδήμαρχοι, οι οποίοι δεν περιορίζονται στα αναφαίρετα δικαιώματα της ελεύθερης επιλογής τους, είμαι βέβαιος ότι αγνοούν την τεράστια συμβολή του στην επίλυση του προβλήματος.
Ο δήμαρχος όμως της πόλης γνωρίζω ότι γνωρίζει, σέβεται και αναγνωρίζει την προσφορά του αυτή, την οποία επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία, κι έτσι, οι αντιδήμαρχοί του δεν πρέπει να αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τον ασύμβατο με τον θεσμικό τους ρόλο χαρακτηρισμό του «ταλιμπάν». Είμαι βέβαιος ότι δεν εκφράζει την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και τον ίδιο τον υποψήφιο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος με τις ειλικρινείς, όπως πιστεύω, δημόσιες δηλώσεις έχει αποδοκιμάσει ήδη την ύπαρξη και ακραία λειτουργία των μηχανισμών, πολλώ δεν μάλλον των ακραίων «ταλιμπάν», έστω και αν πρόκειται για την απλή μεταφορική έκφραση της απόλυτης πίστης τους σε αυτόν, την οποία σέβομαι απολύτως, έχω και διατυπώνω δημόσια άλλωστε ανάλογο σεβασμό και πίστη σε πρόσωπα.
Ηρεμία και ψυχραιμία, παιδιά, υπάρχει και δεύτερος γύρος και κυρίως η συνέχεια της παράταξης ενωμένης με κάθε πρόεδρο. Αυτό από μόνο του όμως δεν εξασφαλίζει τη “σιωπή των αμνών”. Τη συνέχεια της παράταξης την εξασφαλίζουν η πλήρης διαφάνεια των εκλογικών διαδικασιών, ο αμοιβαίος σεβασμός, η ειλικρίνεια στις σχέσεις μας, η δημοκρατική λειτουργία των οργάνων και των θεσμών, και φυσικά ο σεβασμός μας στις αρχές και τις αξίες της παράταξης.
Με την αναγκαία διευκρίνιση ότι έχουν γνώση, εμπειρία, θέληση και το ανάλογο ηθικό φορτίο και κύρος οι φύλακες, όποιος θελήσει να υπερβεί τους κανόνες του «ευ αγωνίζεσθαι» θα μας βρει μπροστά του με ονόματα, διευθύνσεις και τηλέφωνα, και ιδίως αν υπάρξει ανορθόδοξη προσπάθεια επηρεασμού του εκλογικού αποτελέσματος, με μαζικές εγγραφές ευάλωτων και εξαρτημένων κοινωνικών ομάδων, προσπάθεια που παρατηρήθηκε μαζικά στο παρελθόν, και απλώς επισημάνθηκε στους «δημιουργούς».
Τα πράγματα δεν είναι καθόλου ίδια και η προσωπική και κυρίως η μαζική αχαριστία προκλητική και εν πολλοίς προσβλητική από ανθρώπους οι οποίοι του οφείλουν ανέκαθεν τα πάντα, ενώ το στοιχείο της εντοπιότητας, το οποίο δεν μπορεί να καλύψει το μέγεθος της αχαριστίας των ευάριθμων αχάριστων, χρησιμοποιείται ως «φύλλο συκής». Άλλωστε οι οικογενειακοί, συγγενικοί, εκπαιδευτικοί και εργασιακοί δεσμοί των παιδιών του Παπανδρέου με την Κρήτη αποτελούν επιλογές που υπερκαλύπτουν το κριτήριο της εντοπιότητας.
ε) Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία της παράταξης είναι η δημόσια αναγνώριση από όλους τους υποψήφιους προέδρους της παράταξης, τουλάχιστον, ότι το δυσβάστακτο ύψος του χρέους ήταν έργο της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, η οποία ως αξιωματική αντιπολίτευση με πρόεδρο τον Αντώνη Σαμαρά αρνιόταν την αυτονόητη ευθύνη της να στηρίξει την εκλεγμένη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και όχι να την υποχρεώσει σε παραίτηση χρησιμοποιώντας την πίεση των προθύμων - και υπήρξαν πολλοί που πίεζαν αφόρητα χωρίς να εκδηλώνονται δημόσια, ενώ μερικοί μάλιστα δεν τόλμησαν να εκδηλώσουν τις απόψεις τους ακόμη μέχρι και σήμερα.
στ) Το ύψος του χρέους προκάλεσε ασφυξία στην πιστοληπτική ικανότητα της χώρας, η οποία αδυνατούσε πλέον να ικανοποιήσει στοιχειωδώς της υποχρεώσεις της, κι έτσι είναι προφανές ότι το ύψος του χρέους και ο όχι ο συμβολισμός του Καστελόριζου ή της φράσης «λεφτά υπάρχουν», η οποία διαστρεβλώθηκε δεόντως από τα “παπαγαλάκια”, επέβαλε την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στον νεοσύστατο στη συνέχεια Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, με ό,τι αυτό σήμαινε για την παράταξη που ανέλαβε το βάρος και την ευθύνη της εθνικής αυτής επιλογής για να αποτραπεί η επίσημη τυπική αναγνώριση της προϋπάρχουσας πτωχεύσεώς μας, υπό την αφόρητη μάλιστα πίεση των αγανακτισμένων των πλατειών, τις οποίες στήριζαν όλες οι ετερόκλητες δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Έτσι, ένα μείζον εθνικό θέμα. η λύση του οποίου απαιτούσε εθνική ομοψυχία, αντιμετωπίστηκε ως ευκαιρία καταδίκης του «πυροσβέστη» που κλήθηκε να «σβήσει τη φωτιά», ενέργεια που απάλλαξε τον «εμπρηστή» που «άναψε τη φωτιά».
ζ) Η πρόταση για ισχυρή δημοκρατική διακυβέρνηση μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη διατήρηση του εκλογικού νόμου της απλής αναλογικής, η οποία είναι ασύμβατη με τις απόψεις εκείνες που εκφράζονται εντίμως και με ευθύνη πριν από τις εκλογές, αλλά de facto διατηρούν την εγχώρια Σοσιαλδημοκρατία στη θέση του αδύναμου κρίκου και όχι ισχυρού συνομιλητή που θα κληθεί για άλλη μια φορά να πληρώσει τον λογαριασμό που γίνεται τώρα κατά κανόνα με αδιαφανείς, ταχύρρυθμες και ευέλικτες διαδικασίες στο όνομα της αποτελεσματικότητας με άλλοθι την πανδημία. Διαδικασία που αξιοποιούν δεόντως όλοι - χωρίς πολλές εξαιρέσεις - οι φορείς που διαχειρίζονται δημόσιους πόρους.
Πειστικές απαντήσεις και αξιόπιστες λύσεις μπορεί εξασφαλίσει με βεβαιότητα η μαζική ελεύθερη συμμετοχή και η ισχυρή εντολή από την πρώτη Κυριακή, αφού απαντήσουμε υπεύθυνα μπροστά στον καθρέπτη μας τα τέσσερα τουλάχιστον ανάλογου προβληματισμού ερωτήματα. Όποιοι δε αποδώσουν την ευθύνη στον «πυροσβέστη» και όχι στον «εμπρηστή», αναλαμβάνουν ευθέως την ευθύνη του νέου μνημονίου και του συμπληρωματικού ρόλου της δημοκρατικής παράταξης.
η) Αν μη τι άλλο, ως τελικό αισιόδοξο συμπέρασμα, η ευλόγως καθυστερημένη συμμετοχή του πρώην πρωθυπουργού στην εκλογική διαδικασία - είναι γνωστό ότι η απαράμιλλη ευγένειά του δεν του επέτρεπε να υπονομεύσει την αείμνηστη πρόεδρό μας όσο βρισκόταν αδύναμη σωματικά, αλλά ισχυρή ψυχικά και πνευματικά, στις επάλξεις της κοινής προσπάθειας - τάραξε τις διαμορφωμένες ισορροπίες στο εκλογικό σώμα, τις δημοσκοπικές επιδόσεις των κομμάτων και βεβαίως τις εκλογικές ισορροπίες εντός του Κινήματος Αλλαγής. Η παρουσία του στην πρώτη γραμμή κινητοποιεί αδρανείς υγιείς δυνάμεις τού πάλαι ποτέ ισχυρού αλλά και κατασυκοφαντημένου ΠΑΣΟΚ, οι οποίες μετά τον θάνατο της Φώφης δεν είχαν ενδιαφέρον, κίνητρο και λόγο συμμετοχής.
- «Είμαι και εγώ Γιώργος» αναφώνησε κρατώντας τη σημαία του ΠΑΣΟΚ η γνωστή λοιμωξιολόγος κ. Λινού.
- Είμαστε πολλοί «Γιώργος» γιατί καταδικάζουμε τον εμπρηστή και τιμούμε τον πυροσβέστη.
- Είμαστε οι περισσότεροι με τον Γιώργο γιατί είμαστε ΠΟΛΥ με τη ΦΩΦΗ.
- Είμαστε ακόμη περισσότεροι με τον Γιώργο γιατί είμαστε με το Νέο, το Σύγχρονο και το Ανατρεπτικό.
* Ο Ευριπίδης Κουκιαδάκης είναι δικηγόρος.
Φωτογραφία αρχείου IN TIME
