Γράφει ο Εμμανουήλ Μουλακάκης, εκπαιδευτικός
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, κ. Ιερώνυμος στην πρόσφατη συνάντηση του με τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Κρήτης στις 30 Σεπτεμβρίου 2021, (από όπου και η πιο κάτω φωτογραφία), τον χαρακτήρισε «δάσκαλο της ταπείνωσης, της συναίνεσης, της σωστής σκέψεως και άξιο για παραδειγματισμό».
Και όχι άδικα. Η γαλήνη του προσώπου του, η ευγένειά του, το κύμα αγάπης που σε πλημμυρίζει όταν τον βλέπεις, η σεμνότητα, το φως και η χάρη που εκπέμπει αυτός ο άνθρωπος, τον κάνουν μοναδικό στις συνειδήσεις των πιστών. Όλη του η ζωή αδιάκοπη προσευχή και εργασία, με ελάχιστη ή μηδαμινή ξεκούραση προκειμένου: να απαντά στα αμέτρητα τηλεφωνήματα και προβλήματα των ανθρώπων, να ενστερνίζεται τον πόνο του κάθε ανθρώπου, να μεταβαίνει παντού, να μοιράζει αυτοπροσώπως ολόκληρο τον μισθό του στην Αρχιεπισκοπή σε πλήθος ανθρώπων, να εργάζεται όπως ένας απλός εργάτης σε δράσεις και έργα της Αρχιεπισκοπής, να φυτεύει λουλούδια και δέντρα για παιδιά, να εμπνέει και να καθοδηγεί νέους, να συμμετέχει σε εκπομπές εώς μετά τα μεσάνυχτα, και με λίγα λόγια να προσφέρει όλο του τον εαυτό σε όλους. Ψηλά το κεφάλι, αναντρανιστά, τα συνήθη λόγια του...
Διαβάστε επίσης
⇒Σύνοδος για τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης, σε πρωτοφανές παρασκήνιο μεθοδεύσεων
Οι άνθρωποι εντός και εκτός Κρήτης τον εκτίμησαν και τον αγάπησαν πολύ από την πρώτη στιγμή. Του το έδειξαν και το δείχνουν μέχρι σήμερα, όπου συχνά βγαίνει στο μπαλκόνι της Αρχιεπισκοπής να χαιρετίσει και να δώσει θάρρος σε περαστικούς γνωστούς και μη της πλατείας Αγίου Μηνά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αγάπης των ανθρώπων, αυτό της Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011, όπου στην παρέλαση του Ηράκλειου, οι πολίτες απαίτησαν να αποχωρήσουν όλοι οι εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου και να παραμείνει στην εξέδρα των επισήμων μόνο ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης. Τα λόγια περιττεύουν...
Τις τελευταίες ημέρες πολύς λόγος γίνεται για μεγάλη ανάγκη διαδοχής, μετά από την ενός έτους περίπου επιβάρυνση της υγείας του... Από ότι καταλαβαίνω αυτό έχει λυπήσει βαθιά τους περισσότερους πιστούς, οι οποίοι ακούνε από τα ΜΜΕ διάφορα. Το ενδεχόμενο οι Κρητικοί να χάσουν τον πρωθιεράρχη τους, την ελπίδα και τον στηριγμό τους είναι ορατό.
Θα ήθελα, λοιπόν, να εστιαστώ σε μερικά από τα επιχειρήματα, που ακούγονται σχετικά με την επιτακτική ανάγκη διαδοχής. Εστιάζομαι και έχει νόημα να εστιαστώ στην νοοτροπία, και όχι σε οποιουσδήποτε και να το λένε (κληρικούς, απλούς πιστούς ή δημοσιογράφους). Κατά αυτήν την έννοια, παραθέτουμε εδώ 4 επιχειρήματα:
- Ο Αρχιεπίσκοπος Ειρηναίος δεν μπορεί να λειτουργεί και να κηρύττει.
Θέλω να ρωτήσω: Υπάρχει άραγε μεγαλύτερο κήρυγμα από αυτό του Αρχιεπίσκοπου Κρήτης; Ο ίδιος αποτελεί πρότυπο παραδείγματος για τους πονεμένους και μη ανθρώπους, Όσο για τις λειτουργίες, για αυτό υπάρχει ο Βοηθός Επίσκοπος. Ο ίδιος ο απόστολος Παύλος δεν βάπτιζε κανέναν και έδινε το έργο αυτό στους βοηθούς του.
- Δεν μπορεί να διοικεί. Υπάρχουν διοικητικά προβλήματα.
Δεν υπάρχουν διοικητικά θέματα. Όλες οι υπηρεσίες και οι δράσεις της Αρχιεπισκοπής λειτουργούν. Σε όλα τα συμβούλια, όπως εξάλλου προβλέπει ο νόμος, υπάρχει ο αναπληρωτής. Στην Αρχιεπισκοπή ο Πρωτοσύγκελος, στην Σύνοδο ο Προεδρεύων.
Έχω την αίσθηση το πρόβλημα είναι αρκετά πιο βαθύ, κατά την ταπεινή μου γνώμη, και λέγεται εκκοσμίκευση. Νομίζουμε η Εκκλησία είναι κοσμικού είδους οργάνωση, τύπου Unisef; Ο αρχηγός και κυβερνήτης της Εκκλησίας δεν είναι ο ίδιος ο Χριστός, που είναι πάνω στο σταυρό; Θα του λέγαμε ποτέ "Δεν σε θέλουμε για αρχηγό της Εκκλησίας, γιατί δεν μπορείς να διοικείς πάνω στο σταυρό, ή εν προκειμένω στην ασθένειά σου"; Τί πιο ιερό και άγιο πράγμα από το σήκωμα ενός σταυρού - ασθένειας, και μάλιστα χαρούμενος, από τον πρωθιεράρχη της Εκκλησίας, όπως επεικονίζεται σε φωτογραφίες ο Σεβασμιώτατος;
- Δεν πειράζει να απομακρυνθεί παρά την επιθυμία του, χωρίς να παραιτείται. Είναι μεγάλος στην ηλικία.
Δεν είναι αυτό μια αγνώμονα συμπεριφορά; Τον πατέρα που θυσιάζει όλη του την ζωή για τα παιδιά του, μόλις αρρωστήσει, τον περιφρονούν μη σεβόμενοι την επιθυμία του και τον βγάζουν από την θέση του; Ο Σεβαμιώτατος στην ζωή του έχει βοηθήσει χιλιάδες ανθρώπους. Ποιος δεν του το αναγνωρίζει; Δεν είναι σαν να του γυρίσουμε την πλάτη τουλάχιστον;
- Δεν πειράζει που δεν απομακρύνθηκαν άλλοι Αρχιεπίσκοποι σε ανάλογες περιπτώσεις.
Ο προκάτοχος του Αρχιεπίσκοπου Κρήτης, κ. Τιμόθεος (+2006) και ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας, κ. Στυλιανός (+2019), παρέμειναν στις θέσεις τους για πολλά έτη παρά την σωματική τους αδυναμία. Όμως, καμία επιτροπή ιατρών δεν κλήθηκε να αποφανθεί για την απομάκρυνσή τους. Έχουμε, λοιπόν, δύο μέτρα και δύο σταθμά στον Αρχιεπίσκοπο Ειρηναίο; Δεν είναι άξιος, τουλάχιστον του ίδιου σεβασμού;
Στην τόσο δύσκολη και ταραγμένη εποχή μας, νιώθω έντονα πως έχουμε ανάγκη από αγίους ανθρώπους, όχι από διοικητές. Από ανθρώπους που με ένα βλέμμα τους, σου μεταδίδουν την ειρήνη στα κατάβαθα της ψυχή σου, και όχι από εξυπνάδα και σπουδαία λόγια. Από ζωντανό άγιο παράδειγμα, φορτωμένο με καρπούς ουράνιας γλυκύτητας στο πρόσωπό του, και όχι από κηρύγματα ωραία, αλλά στην ουσία ανεφάρμοστα από τον ομιλητή. Η αλήθεια του κηρύγματος φαίνεται στο πρόσωπο.
Φθάνοντας στο τέλος, νομίζω άξιο προβληματισμού είναι το συγκλονιστικό ερώτημα του δημοσιογράφου Μιχάλη Στρατάκη σε σχετικό άρθρο του: «Αν ο καλός Θεός δεν ήθελε τον Ειρηναίο, Αρχιεπίσκοπο Κρήτης, δεν θα τον είχε πάρει κοντά του;».
Αν θέλουμε, ας λάβουμε σοβαρά υπόψιν τα παραπάνω, όσο έχουμε καιρό. Πάντως, αν δεν αντιλαμβανόμαστε την χάρη του Θεού αυτού του ανθρώπου και συνεχίζουμε έτσι, έχω την αίσθηση θα καταλήξουμε να έχουμε έναν νέον διωκόμενο Άγιο Νεκτάριο στην Εκκλησίας μας, που ο Θεός θα τον δοξάσει μετά από χρόνια.
Κλείνοντας, νομίζω ταιριάζει συγκλονιστικά στην περίπτωση Αρχιεπισκόπου Κρήτης, Ειρηναίου, το ακόλουθο βίντεο, το οποίο λέει:
«Αυτός που πάει τη ζωή
λιγάκι παραπέρα,
Ειν’ ο πιο μοναχός στη γη (σημ: τον εγκαταλείπουν)
όταν τελειώνει η μέρα (σημ: στα τέλη της επίγειας ζωής)
Λένε πως μες στους ουρανούς
οι άγγελοι πετάνε,
Μα εγώ τους βλέπω ζωντανούς
στη γη να περπατάνε»
