Γράφει ο Αλέκος Μαρινάκης*
Οι πρόσφατες πυρκαγιές σε Κακοδίκι Χανίων, Ασίτες Ηρακλείου, Αμμούδι Ρεθύμνου κ.α. επαναφέρουν στην επικαιρότητα τη συζήτηση για τις αιτίες και τη φύση των πυρκαγιών, και για το αν υπάρχει στο νησί μας η κατάλληλη και η ανάλογη προετοιμασία για την τρέχουσα αντιπυρική περίοδο. Γενικότερα, αν υπάρχει ο σχεδιασμός, η πρόληψη και οι υποδομές προστασίας της ζωής και της περιουσίας του λαού και του φυσικού περιβάλλοντος...
Για τις καταστροφές, οι κυβερνήσεις και η περιφερειακή/τοπική διοίκηση προσπαθούν να μας πείσουν για τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Βέβαια, από τον εντοπισμό των όποιων αλλαγών στο κλίμα και τα έντονα καιρικά φαινόμενα, έως το σημείο να χρησιμοποιούνται αυτά σαν άλλοθι για να συσκοτιστεί η γύμνια του κρατικού μηχανισμού, της υποβάθμισης της Πολιτικής Προστασίας, υπάρχει χάσμα αγεφύρωτο.
Οι καταστροφές που εξελίσσονται διαχρονικά σε όλη την Ελλάδα, οι ανθρώπινες ζωές που χάνονται και οι κατεστραμμένες περιουσίες φανερώνουν την προώθηση μιας πολιτικής “ανάπτυξης” στην οποία μοναδικό κριτήριο είναι η συνεχής αύξηση του κέρδους. Αυτό το κριτήριο του κέρδους είναι που αποκλείει μέτρα προστασίας από τους κινδύνους, αποκλείει τις προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, την επαρκή χρηματοδότηση κατάλληλων δομών και εξοπλισμού, όπως και τον ολοκληρωμένο σχεδιασμό με στόχο τις κοινωνικές ανάγκες.
Αυτή η πολιτική εφαρμόστηκε από όλες τις κυβερνήσεις - Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ - και στηρίχτηκε από τους εκλεκτούς τους στην τοπική διοίκηση. Αυτή η πολιτική κλέβει τον πλούτο του λαού και τον δωρίζει στους επιχειρηματικούς ομίλους, αφήνοντάς τον απροστάτευτο! Κυβερνήσεις, περιφερειακή και δημοτικές Αρχές ξέρουν να είναι χουβαρντάδες όταν πρόκειται για τη στήριξη της κερδοφορίας των μεγαλοεπιχειρηματιών, ενώ την ίδια στιγμή έχουν “καβούρια στην τσέπη” όταν πρόκειται για την προστασία της ζωής και του κόπου του λαού.
Ειδικά για την αντιπυρική προστασία, η κατάσταση αυτή αποτυπώνεται στις συνεχώς μειούμενες πιστώσεις των κρατικών προϋπολογισμών. Συγκεκριμένα, σε βάθος 12ετίας διαπιστώνεται η σωρευτική αποστέρηση από το Πυροσβεστικό Σώμα ποσού 1.216.558.131 ευρώ. Ακόμη κι από αυτές τις κουτσουρεμένες πιστώσεις, μεγάλο μέρος δεν αξιοποιούνται για την ενίσχυση του εναέριου και επίγειου κρατικού μηχανολογικού μηχανισμού, αλλά μεταφέρονται στους ιδιώτες μέσω της ενοικίασης εναέριων μέσων, με νατοϊκούς και άλλους διαγωνισμούς.
Επιπλέον, είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι για το 2021, από τα συνολικά 17,7 εκατομμύρια ευρώ που ζητούσαν τα Δασαρχεία όλης της χώρας για έργα αντιπυρικής θωράκισης, η κυβέρνηση πίστωσε μόλις 1,7 εκατ. ευρώ για όλη την Ελλάδα, περικομμένα κατά 62%, σε σχέση με πέρυσι! Κάτι λιγότερα από ψίχουλα δηλαδή, αφού με τα παραπάνω κονδύλια έπρεπε να γίνουν συντηρήσεις των υφιστάμενων αντιπυρικών ζωνών, διάνοιξη νέων, καθαρισμοί δασών και άλλα πολλά. Οι Διευθύνσεις Δασών σε όλη τη χώρα είναι υποστελεχωμένες, ενώ είναι σοβαρές οι ελλείψεις σε μέσα. Στην Κρήτη η κατάσταση των ελλείψεων είναι δραματική.
Η Πολιτική Προστασία, μετά την ψήφιση του Νόμου 4662/2020 και του λεγόμενου “Εθνικού Μηχανισμού Διαχείρισης Κρίσεων”, μετασχηματίζεται σε άτυπο κατασταλτικό μηχανισμό. Για το Πυροσβεστικό Σώμα διατηρείται η στρατιωτικοποιημένη του δομή, επαναφέρεται η χουντικής έμπνευσης οπλοφορία των στελεχών του, ενώ το σύνολο των φορέων της Πολιτικής Προστασίας τίθενται στη διάθεση του ΝΑΤΟ, για την αξιοποίησή τους στους εγκληματικούς του σχεδιασμούς, χρηματοδοτούμενους μάλιστα με μυστικά κονδύλια. Επίσης, από τη δύναμη του Πυροσβεστικού Σώματος, με ευθύνη της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης, έχουν δεσμευτεί περί τους 1.400 πυροσβέστες στα ιδιωτικοποιημένα αεροδρόμια της Fraport, της Hochtief, τους ιδιωτικοποιημένους αυτοκινητόδρομους και τις πυροσβεστικές υπηρεσίες των ΒΙ.ΠΕ.
Οι πυροσβέστες που ασκούν ένα από τα πλέον επικίνδυνα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, όχι μόνο δεν προστατεύονται, αλλά υφίστανται τις συνέπειες της διαχρονικά ασκούμενης αντιλαϊκής πολιτικής (εκατοντάδες ώρες απλήρωτης εργασίας, διακοπή των αδειών ανατροφής τέκνου για μητέρες πυροσβέστριες την αντιπυρική περίοδο, μη χορήγηση προγραμματισμένων ημερήσιων αναπαύσεων, “ψαλίδισμα” προγραμματισμένων κανονικών αδειών, κατάργηση του αμετάθετου από τον τόπο συμφερόντων και συνεχές ξεσπίτωμα, μέσα από έναν νέο, αντιδραστικό, άδικο και ρουσφετολογικό κανονισμό μεταθέσεων).
Ταυτόχρονα, προωθείται ακόμη περισσότερο σε όλο το φάσμα της πυρασφάλειας και της δασοπροστασίας η μεταφορά αρμοδιοτήτων σε Δήμους, Περιφέρειες, ιδιώτες, εθελοντικές οργανώσεις και ΜΚΟ, με στόχο την ακόμη μεγαλύτερη μείωση δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού και τη μετακύλιση - μέσω της ανταποδοτικότητας - του κόστους για την πυροπροστασία και τη δασοπροστασία εκ νέου στις πλάτες του ελληνικού λαού.
Μαζί με τα παραπάνω, η πολιτική τής εμπορευματοποίησης της δασικής γης και της κερδοφορίας από την εκμετάλλευση των δασών και όλων των φυσικών πόρων διαμορφώνει τις συνθήκες που οπλίζουν το χέρι των εμπρηστών. Το περιβάλλον, τα δάση αντιμετωπίζονται ως πεδίο διεύρυνσης της επιχειρηματικής δράσης. Εκχωρούνται στους ομίλους γη, δάση, αέρας, θάλασσα και παραλίες για κάθε είδους εκμετάλλευση, για το επενδυτικό “πράσινο” γιουρούσι των επιχειρηματικών συμφερόντων, μεταλλεία, λατομεία, logistics για τουριστικές επενδύσεις, χώρους εγκατάστασης ΧΥΤΑ, κατοικία κ.λπ., ακολουθώντας τις οδηγίες του μεγάλου κεφαλαίου, του ΣΕΒ και των τραπεζών.
Περιφέρεια και Δήμοι έχουν τεράστια ευθύνη όχι μόνο για μέτρα πρόληψης που πρέπει να παίρνουν πριν την αντιπυρική περίοδο, αλλά στο ότι έχουν αποδεχτεί και ψηφίσει τα σχέδια Πολιτικής Προστασίας (“Βορέας”, “Δάρδανος”, “Ιόλαος”, “Εγκέλαδος”), σύμφωνα με τα οποία μειώνονται το προσωπικό και η χρηματοδότηση της Πολιτικής Προστασίας. Η περιφερειακή Αρχή Κρήτης, ταυτισμένη με την κυβερνητική γραμμή, εισηγήθηκε στο Περιφερειακό Συμβούλιο και ψήφισε κατά πλειοψηφία αυτούσια αυτά τα σχέδια με τα βαρύγδουπα ονόματα, επαναλαμβάνοντας τις γνωστές κυβερνητικές φανφάρες για τον εκσυγχρονισμό της Πολιτικής Προστασίας, ενώ γνώριζε πως είναι σχέδια επί χάρτου, που τελικά “πνίγηκαν” στα λασπόνερα των καταστροφών από τις πλημμύρες του 2020 στην Κρήτη.
Η αλήθεια που ο λαός μας γνωρίζει καλά είναι πως, ενώ η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν προχωρήσει πολύ και μπορούν να συμβάλουν στην αποτελεσματική Πολιτική Προστασία, δεν αξιοποιούνται, γιατί αυτή δεν αποφέρει κέρδη για το κεφάλαιο και θεωρείται κόστος. Δεν είναι επιλέξιμα τα έργα Πολιτικής Προστασίας για τα κρατικά/κοινοτικά “χρηματοδοτικά εργαλεία”, αφού δεν μπορούν να δώσουν κέρδη και μάλιστα αμέσως.
Αυτήν την πολιτική χρειάζεται να σημαδέψει ο λαός μας, παλεύοντας με αποφασιστικότητα, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, της ζωής και της περιουσίας των λαϊκών οικογενειών, για να υπάρξει ολοκληρωμένο σχέδιο για μέτρα, έργα, υποδομές και στελεχωμένες υπηρεσίες για την Πολιτική Προστασία, με χρηματοδότηση και ευθύνη του κράτους. Να συνδεθεί η πάλη του με την προοπτική της εργατικής εξουσίας, για να σταματήσει και η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, των λαϊκών δυνάμεων και της γης, των δασών.
* Ο κ. Αλέκος Μαρινάκης είναι μέλος του Γραφείου Περιοχής της Ε.Π. Κρήτης του ΚΚΕ και περιφερειακός σύμβουλος με τη “Λαϊκή Συσπείρωση”.
