Στη μνήμη του υποσμηναγού Νικόλα Σιαλμά, ο Στέφανος Καραβίδας μάς απέστειλε το παρακάτω κείμενο:
«Όνειρο κάθε Έλληνα αεροπόρου, πριν ακόμη εισέλθει στη Σχολή Ικάρων, είναι να ανοίξει τα φτερά του και να ξεχυθεί στο Αιγαίο. Να γίνει συνεχιστής μιας μακράς παράδοσης Μαχητών της Πατρίδας. Τι ευλογία, τιμή και βαριά ευθύνη να αποτελείς την αιχμή του δόρατος του κράτους, να σου δίνεται το ιερό καθήκον της υπεράσπισης του Αιγαίου μας και του εθνικού συμφέροντος.
Πουθενά αλλού στον κόσμο ο ουρανός, ο ήλιος και η θάλασσα δε δένονται τόσο αρμονικά μεταξύ τους. Και οι αεροπόροι αγκαλιά με αυτά τα τρομερά ατσάλινα πουλιά να γίνονται μύστες αυτής της μυστηριακής και αρχέγονης σχέσης. Μόνο όσοι το έχουν ζήσει μπορούν να αντιληφθούν πλήρως το μεγαλείο αυτού του συναισθήματος. Είναι το ίδιο συναίσθημα που με δέος βίωσε ο Ίκαρος πριν τον χαμό του στο Αρχιπέλαγος. Το ίδιο συναίσθημα που πεισμώνει τους Έλληνες ιπταμένους, όταν, αφού ακούσουν το “ουρλιαχτό της σειρήνας”, απογειώνονται για να εμπλέξουν τους Ανατολίτες εισβολείς. Η ιστορική μνήμη της Φυλής “ρέει” στο αίμα τους. Ηρωικές φιγούρες του παρελθόντος, μνήμες αγώνων και θυσιών και “ιστορικές εκκρεμότητες” με τους νομάδες άρπαγες δεν αφήνουν περιθώριο για αποτυχίες.
Ένα βήμα πριν το πάτημα της σκανδάλης, μια κίνηση μακριά από το “Μaster Αrm”, περνάνε το μήνυμα που μόνο η “σκληρή ισχύς” μπορεί να κάνει κατανοητό στους αλλόπιστους εχθρούς του Γένους. Το μήνυμα που η διπλωματία και η συμμορία του κατευνασμού και της ηττοπάθειας δεν καταφέρνουν να περάσουν. Είναι παράδοξο, αλήθεια, ο αντίπαλος να γνωρίζει την ισχύ σου και πέρα από τα λόγια να μην τολμά το επόμενο βήμα, ενώ το φυγόστρατο πολιτικό, ακαδημαϊκό και δημοσιογραφικό κατεστημένο της Πατρίδας καλλιεργεί αναίτια φοβικά σύνδρομα.
Η ζωή ενός ιπταμένου, ασκητική. Εγκλεισμός, μελέτη, μελέτη, μελέτη, γνώση του μέσου, των διαδικασιών, των όπλων, του αντιπάλου, φυσική κατάσταση, ψυχική και συναισθηματική προετοιμασία, εγρήγορση, ειλικρίνεια στην απενημέρωση, ένας συνεχής κύκλος.
Σύμβολο για τους κοσμοκαλόγερους των πολεμικών Μοιρών ένα σημείο στον χάρτη: Άκρα Σιαλμάς ή αλλιώς Ακρωτήριο υποσμηναγού Νικολάου Σιαλμά, νότιο άκρο Αγίου Ευστρατίου, 25ος Μεσημβρινός...
Τόπος θυσίας, Μνημείο χρέους, Προσκύνημα, και Πηγή αέναου φρονήματος για τους αεροπόρους. Είναι εκεί που στις 18 Ιουνίου του 1992 ο Υπσγος (Ι) Νικόλαος Σιαλμάς από το Θέρμο της Αιτωλοακαρνανίας, με χαρακτηριστικό κλήσης “Σπάρτη”, έγινε για τους αεροπόρους ισάξιος του Λεωνίδα. Έδωσε τη ζωή του, στα 27 του έτη, για το Αιγαίο και την Πατρίδα.
Μια τεράστια ασπίδα, ένα δόρυ προς την Ανατολή και ένα “Μολών λαβέ”».
