Διαζύγιο: Οι διαφορές μεταξύ συναινετικού και κατ’ αντιδικίας - Το δικαστήριο και η ψυχολογία των παιδιών

Απόψεις
Διαζύγιο: Οι διαφορές μεταξύ συναινετικού και κατ’ αντιδικίας - Το δικαστήριο και η ψυχολογία των παιδιών

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γράφει ο Μίμης Κολοκούρης *

Το διαζύγιο αντιστοιχεί στη διακοπή ενός γάμου ενώ και οι δύο σύζυγοι είναι εν ζωή. Την πρωτοβουλία για τη λήψη διαζυγίου είναι δυνατόν να την πάρει είτε ο ένας, είτε και οι δύο σύζυγοι. Επιπλέον, είναι πιθανόν να παρθεί διαζύγιο κατόπιν δικαστικής απόφασης, βάσει ορισμένων προβλεπόμενων λόγων (Φανί Κοέν Ερλέμ, 2006).

Όσον αφορά τα είδη των διαζυγίων, αυτά είναι δύο. Ειδικότερα, υπάρχει το συναινετικό διαζύγιο, στο οποίο αμφότεροι οι σύζυγοι συναινούν για τη λύση του γάμου τους, και το κατ’ αντιδικία διαζύγιο, στο οποίο εντοπίζεται διαφωνία ανάμεσα στους δύο συζύγους, με αποτέλεσμα να καταλήξουν στη λύση του γάμου τους.

Εν σχέσει με το συναινετικό διαζύγιο, θα πρέπει να επισημανθεί πως για την έκδοσή του κρίνεται αναγκαία η κοινή συμφωνία των δύο συζύγων. Το συναινετικό διαζύγιο καλύπτει και τις περιπτώσεις του πολιτικού και τις περιπτώσεις του θρησκευτικού γάμου. Επιπλέον, αξιοσημείωτη προϋπόθεση για να εκδοθεί συναινετικό διαζύγιο είναι ότι ο γάμος θα πρέπει να έχει τελεστεί τουλάχιστον ένα έτος πριν την υποβολή αίτησης του διαζυγίου. Η δήλωση, τέλος, της συμφωνίας των συζύγων θα πρέπει να γίνει σε δύο διαφορετικές συνεδριάσεις του Δικαστηρίου, οι οποίες πρέπει να απέχουν μεταξύ τους ένα διάστημα τουλάχιστον έξι μηνών. Αυτή η δήλωση πραγματοποιείται εκ μέρους των συζύγων είτε αυτοπροσώπως στο Δικαστήριο, είτε μέσω ειδικού συμβολαιογραφικού πληρεξούσιου, που πρέπει να συνταχθεί ενώπιον συμβολαιογράφου μέσα στον τελευταίο μήνα πριν την πραγματοποίηση της εκάστοτε συνεδρίασης. Εάν περάσουν δύο έτη από την πρώτη συνεδρίαση του Δικαστηρίου, τότε η δήλωση της συμφωνίας παύει να ισχύει. Κατόπιν, λοιπόν, της ολοκλήρωσης αυτής της διαδικασίας, καθίσταται δυνατή η έκδοση του συναινετικού διαζυγίου (Σπυριδάκης, 2006).

Αναφορικά με το κατ’ αντιδικία διαζύγιο, θα πρέπει να αναφερθεί πως, όταν η σχέση των δύο συζύγων έχει κλονιστεί σοβαρά, τότε οι προαναφερθέντες αποφασίζουν τη λήξη του γάμου τους με το διαζύγιο κατά αντιδικία. Ο ισχυρός κλονισμός ενός γάμου αντιστοιχεί σε εκείνη την κατάσταση κατά την οποία η σχέση των δύο συζύγων γίνεται αφόρητη εξαιτίας κάποιου γεγονότος ή κάποιας συμπεριφοράς η οποία κρίνεται σοβαρή, οδηγώντας στη λύση του γάμου. Ορισμένες εξ αυτών ενδέχεται να είναι αυτές του ξυλοδαρμού, της εγκατάστασης του ενός συζύγου σε άλλη οικία, του εθισμού του ενός συζύγου σε κάποιες ουσίες, της προσβολής της ηθικής του ενός συζύγου από τον άλλον, της αποκάλυψης επαγγελματικών μυστικών ή των σοβαρών μεταδιδόμενων ασθενειών. Αν, λοιπόν, ένας σύζυγος κατηγορηθεί για κάποιο από τα προαναφερθέντα γεγονότα, όπως, ακόμη, και για περιπτώσεις επιβολής της ζωής του άλλου συζύγου, μοιχείας ή διγαμίας χωρίς να είναι σε θέση να αποδείξει το αντίθετο, τότε προκύπτει η αγωγή του διαζυγίου κατά αντιδικία (Σπυριδάκης, 2006).

Το διαζύγιο σαν λόγος λήξης του γάμου έχει ρυθμιστεί μέσω των άρθρων 1438 μέχρι και 1446 του Αστικού Κώδικα. Πιο συγκεκριμένα, σχετικά με το διαζύγιο κατ’ αντιδικία (δυνάμει του άρθρου 1439 ΕΔ. α’, β’ του Αστικού Κώδικα - Οικογενειακό Δίκαιο), ορίζεται πως καθένας εκ των συζύγων δικαιούται να ζητήσει μέσω αγωγής στο αρμόδιο κατά τόπον δικαστήριο (Μονομελές Πρωτοδικείο) να εκδοθεί απόφαση διαζυγίου, εάν οι σχέσεις μεταξύ τους κλονίστηκαν τόσο ισχυρά εξαιτίας κάποιου λόγου που σχετίζεται με κάποιον από τους δύο συζύγους, ώστε να αποδεικνύεται βάσιμα πως η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης είναι αφόρητη για τον ενάγοντα. Όσον αφορά στο συναινετικό διαζύγιο (άρθρο 1441 του Αστικού Κώδικα), η έκδοσή του πλέον προϋποθέτει να υπάρχει κοινή συμφωνία των συζύγων για λήξη του γάμου (πολιτικού ή θρησκευτικού) περιεχούσης ειδική ρύθμιση για τα ζητήματα που αφορούν στην επικοινωνία, την επιμέλεια και τη διατροφή των ανηλίκων τέκνων, εφόσον οι σύζυγοι απέκτησαν τέκνα από τον γάμο τους. Ο γραμματέας του αρμοδίου Ειρηνοδικείου θεωρεί το γνήσιο της υπογραφής των συζύγων σε τούτη τη συμφωνία. Δέκα ημέρες κατόπιν της υπογραφής της συμφωνίας ενώπιον του γραμματέα του Ειρηνοδικείου, τα μέρη μπορούν να προβούν σε υπογραφή συμβολαιογραφικής πράξης λύσης του γάμου τους παρουσία συμβολαιογράφου, τον οποίο έχουν επιλέξει από κοινού. Στη συμβολαιογραφική αυτή πράξη θα ενσωματωθεί το κείμενο του ιδιωτικού συμφωνητικού, το οποίο υπέγραψαν οι σύζυγοι παρουσία του γραμματέα του αρμοδίου Ειρηνοδικείου.

Το συναινετικό διαζύγιο - πέρα του ότι η έκδοσή του είναι πλέον ταχύτατη - συνιστά πάντοτε την ορθότερη επιλογή και είναι προς το συμφέρον των ανηλίκων τέκνων, προκειμένου ο γάμος των γονέων να λήγει με συναινετικό τρόπο, δίχως περαιτέρω δικαστικές διαμάχες και αντιδικίες, οι οποίες πιθανότατα θα ασκήσουν αρνητική επιρροή στην ψυχολογία των παιδιών.

* Ο Μίμης Κολοκούρης είναι φοιτητής Νομικής Αθηνών και έχει ήδη πτυχίο Εκκλησιαστικής Μουσικής & Ψαλτικής από την ΠΑΕΑΚ και MSc στη Δημόσια Διοίκηση και Πολιτική, επίσης είναι συγγραφέας.

Βιβλιογραφία

Αστικός κώδικας https://www.nb.org/Greek/astikos-kwdikas-tsepis-v8.html.

Σπυριδάκης Ι. Σ. (2006). “Το διαζύγιο”. Αθήνα. Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα.

Φανί Κοέν Ερλέμ (2006). “Διαζύγιο: Απαντώντας στις ερωτήσεις των παιδιών”. Αθήνα: Lector. (Μτφ. Παίζη Μαρία)

(Φωτογραφία Unsplash)

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News