Γράφει η Μαρία Ν. Διακάκη*
Καθημερινά έρχονται στην επιφάνεια αποφάσεις-δόγματα για την αντιμετώπιση της πανδημίας και συγχρόνως, σχέδια νόμου (όπως μας βολεύει), για την περαιτέρω πορεία και το μέλλον μας.
Σε ότι αφορά την πανδημία, ξεκινά από το «διατάσσομεν» και «απαγορεύομεν» (κατά το δοκούν), για να καταλήξει στο «επιτάσσομεν» άνευ αντιρρήσεως και μάλιστα με κυρώσεις σε περίπτωση άρνησης.
Το τι γίνεται δε με τα φαρμακεία και την (άνευ ενημέρωσης), τυφλή ανίχνευση του covid-19 (rapid test), είναι άλλο πράγμα.
Απαιτεί η κυβέρνηση και ο υπουργός υγείας, την συνεισφορά και την αρωγή των Φαρμακοποιών, οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, λειτουργούν μονίμως ως να ήσαν ενταγμένοι στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας (δεδομένης της ιδιαίτερης σχέσης τους με τους πολίτες), χωρίς καν να μπει στον κόπο να τους ενημερώσει για τις λεπτομέρειες (και τυχόν επιπτώσεις για την υγεία τους και την υγεία των υπολοίπων ασθενών στον χώρο τους) αυτής της «επίταξης».
Αντί να κάνει προσλήψεις προσωπικού, αντί να επιτάξει τις κρατικοδίαιτες ιδιωτικές κλινικές ώστε να αποσυμφορήσει τα νοσοκομεία (ως οφείλει), καταλήγει σε επιτάξεις ιδιωτών γιατρών και φαρμακοποιών ώστε να λύσει προσωρινά το πρόβλημα και να εισπράξει τα εύσημα.
Ω της άγνοιας και της ανευθυνότητας!
Ας αναλογιστούμε όλοι την κατάληξη αυτής της ιστορίας κι ας αντισταθούμε σ αυτό το θέατρο του παραλόγου!
Η δημόσια υγεία δεν είναι είδος προς εκμετάλλευση των εκάστοτε κυβερνήσεων. Είναι χρέος και ευθύνη ενός κράτους που θέλει να λέγεται υπεύθυνο και δίκαιο!
*Η Μαρία Ν. Διακάκη είναι φαρμακοποιός - πρώην βουλευτής Ηρακλείου
