Παραμονή Πρωτοχρονιάς και... «μη διανοηθείς να περιμένεις τις παραμονές για να κλείσεις τραπέζι... Δεν πρόκειται να βρούμε και θα μείνουμε σπίτι να υποδεχόμαστε τον νέο χρόνο... Δε νομίζω να θέλεις... κάτι τέτοιο... Οι κουμπάροι περιμένουν από μας να τους βρούμε μαγαζί... Κανόνισε να τους... απογοητεύσουμε»...
Ξέρουμε βέβαια πως παραμονή Πρωτοχρονιάς οι τιμές είναι διπλές σε σχέση με τις άλλες μέρες... Αυτό δεν έχει κάποια λογική βεβαίως. Αλλά... “ας πάει και το παλιάμπελο”, που λένε... Πώς αλλιώς θα υποδεχτούμε τη νέα χρονιά, τρώγοντας, πίνοντας και τραγουδώντας για να... “μας μπει καλά”, ρε παιδάκι μου; Έλα τώρα. Σιγά να μη σκεφτούμε τα λεφτά. Πήραμε και το δώρο. Μια χαρά σου λέω...
Πυρετωδώς ετοιμάζονται τα νυχτερινά κέντρα για να υποδεχτούν τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά.
Και άμα βρεθούμε και Αθήνα; Διαβάζω χαρακτηριστικά σε δημοσίευμα των Χριστουγέννων του 2017: «Με το πακέτο να βγαίνει κυρίως για 4 ή 5 άτομα ανά τραπέζι και τις τιμές ανά φιάλη να κυμαίνονται από 150 μέχρι 220 ευρώ, το μόνο σίγουρο είναι πως οι επιλογές είναι πολλές. Βέβαια τα περισσότερα τραπέζια στα κέντρα όπου τραγουδούν τα μεγάλα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου έχουν κλείσει»...
Και έχει παρακάτω έναν συνοπτικό οδηγό με τις τιμές για την ημέρα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς... Για παράδειγμα: Γουστάρεις Νότη Σφακιανάκη μαζί με Πέγκυ Ζήνα; Κανένα πρόβλημα... Θα... “πλερώσεις” τη φιάλη από 160 ευρώ (κομπλέ) και έχει κρασί ανά δύο άτομα από 80 ευρώ τη φιάλη. Θέλεις Νίκο Βέρτη παραμονή Πρωτοχρονιάς; Κανένα πρόβλημα. Θα “πλερώσεις” 230 ευρώ ανά 4 άτομα (με υποχρεωτική ποικιλία τυριών και αλλαντικών). Και άμα δε σου αρέσουν τα τυριά και τα αλλαντικά... πρόβλημα σου... Μην τα φας... Αλλά θα σου τα φέρουν...
Σου έχω και άλλη πρόταση... Αντώνης Ρέμος, Ελένη Φουρέιρα, Ήβη Αδάμου: VIP 250 ευρώ ανά 4 άτομα, Α’ ζώνη 180 ευρώ ανά 4 άτομα, Β’ ζώνη 160 ευρώ ανά 4 άτομα, Α’ θεωρείο 160 ευρώ ανά 4 άτομα, Β’ θεωρείο 120 ευρώ τέσσερα άτομα... Σαν το καράβι. Όσο πιο πολλά φράγκα διαθέτεις, σε τόσο πιο “κυριλέ” θέση θα βρεθείς για να ταξιδέψεις. Άμα δεν έχεις “μία”, πας κατάστρωμα...
Εντάξει; Ενημερώθηκες; Αφού βρέθηκες Αθήνα, θα τα “σκάσεις” και θα περάσεις “φίνα”, αδελφάκι μου Νεοέλληνα... Νομίζω;...
Και κάπως έτσι κυλούσανε τα χρόνια μας... Μέχρι να φτάσουμε σε τούτη την Πρωτοχρονιά... Εμείς οι Νεοέλληνες... Που κάθε χρόνο είχαμε κατά νου πού θα πάμε να φάμε, να πιούμε, να χορέψουμε, να μεθύσουμε και αφού ξεκοιλιαστούμε στο φαΐ και στο ποτό, να πάμε σπίτι να πέσουμε στο κρεβάτι και να κοιμόμαστε μέχρι το μεσημέρι ή και το... απόγευμα της επόμενης μέρας σαν να μην υπάρχει αύριο... Και, από την πρώτη εργάσιμη μέρα του κάθε “νέου” έτους, να αρχίσουμε πάλι να κλαιγόμαστε που δεν έχουμε λεφτά να βγάλουμε τον μήνα και πώς θα πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας, που στο μεταξύ, σαν... “έθιμον ελληνικόν” κι αυτό, έρχονται πάντα κάθε τέλος της χρονιάς μαζεμένοι και μας... θυμίζουνε πως έρχονται Χριστούγεννα...
Όσο για τα ρεβεγιόν στα σπίτια μας; Λες και το κάναμε επίτηδες. Για να... εντυπωσιάσουμε τους καλεσμένους μας... κρέατα, σαλάτες να φάει ένας λόχος, φαγητά που κατά ένα μεγάλο μέρος τους θα κατέληγαν την άλλη μέρα στα σκουπίδια, με ένα μέρος από το κρέας τουλάχιστον να μπαίνει στο ψυγείο για να μη μαγειρέψουμε τις επόμενες μία με δύο μέρες... Αλλά και πάλι... Πόσο να φας, ρε άνθρωπέ μου; Και πόσο να κρατήσεις στο ψυγείο ένα φαγητό που το μαγείρεψες πριν από δύο-τρεις ημέρες;...
Αυτές τις γιορτές είναι όλα τόσο διαφορετικά... Μιλάμε για τα εμβόλια που ήρθαν “στις αποσκευές” του Αϊ Βασίλη να μας σώσουν από την πανδημία... Αριθμούς... «Τόσοι θάνατοι... Τόσοι διασωληνωμένοι»... Μήνες τώρα δεν ακούμε τίποτε άλλο... Και ούτε τώρα χρονιάρες μέρες μας λένε κάτι άλλο... «Θάνατος»... «Πρόστιμα»... «Καραντίνες»... Να ζούμε με τον φόβο να μη μας ρίξουν τρακοσάρια για “άσκοπες μετακινήσεις”... Και κάπως έτσι φεύγει αυτή η χρονιά... Χωρίς να είμαστε “στην πρίζα” για να προλάβουμε να κλείσουμε το κέντρο που επρόκειτο να περνούσαμε ρεβεγιόν για την υποδοχή του νέου έτους...
Πόσο πιο απλά θα μπορούσαμε, αν ξέραμε τα προηγούμενα χρόνια ότι θα ζούσαμε αυτές τις τραγικές καταστάσεις, να περνούσαμε αυτές τις εορταστικές ημέρες!.. Χωρίς αυτές τις υπερβολές... Να φροντίζαμε να προσφέρουμε στους δικούς μας ανθρώπους την πραγματική αγάπη. Την αγάπη που δε μεταφράζεται σε εντυπωσιακές εμφανίσεις στα “σκυλάδικα”, ούτε μετριέται σε ακριβά δώρα, πολυτελή ρούχα, σε ακριβές διακοπές και σε φαγητό δίχως τέλος σαν να μην υπάρχει αύριο... Θα έλεγα, μάλιστα, πως περισσότερο μου λείπουν οι οικογενειακές στιγμές των παιδικών μου χρόνων... Τουλάχιστον όσο ήμασταν παιδιά αυτές οι γιορτές είχαν μια ομορφιά που δυστυχώς “φροντίσαμε” να θυσιάσουμε, όσο μεγαλώναμε, στις πλασματικές ανάγκες της καταναλωτικής κοινωνίας του κόσμου των μεγάλων... Και δε θα μπορούσα να μην πω σήμερα πως τα σημερινά παιδιά δε ζουν, δυστυχώς, τα μαγικά Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά παλαιότερων εποχών... Σε πιο παλιές κοινωνίες που οι ανάγκες των ανθρώπων ήταν να μπορέσουν να καλύψουν τη διατροφή τους, να μπορούν να έχουν μερικά ρούχα για να μην κρυώνουν και, από ’κει και πέρα, αγκαλιάζονταν γύρω από τη “φωτιά” της ελληνικής παράδοσης και ζούσαν την πραγματική σημασία των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, όχι μόνο ως χριστιανοί αλλά και ως άνθρωποι των παραδόσεων, των ηθών και των εθίμων. Ήταν μάλιστα, ακόμα τότε, ξεχωριστές ετούτες οι γιορτές, όχι μόνο για τους μικρούς, αλλά και για τους μεγάλους.
Όχι, δε φταίει το 2020. Δεν υπάρχουν “κακές χρονιές”. Κάθε χρόνος έρχεται γεμάτος με ελπίδες, όνειρα, χαρά και προσδοκίες... Εμείς οι άνθρωποι φταίμε για τη χρονιά που φεύγει. Και η χρονιά που φεύγει μας έμαθε πολλά, ώστε να κάνουμε καλύτερο τον κόσμο αυτό που ζούμε, κάνοντας με την έλευση του νέου έτους ένα νέο ξεκίνημα χωρίς συμβιβασμούς, για έναν άλλο κόσμο, με τους ανθρώπους να αγκαλιάζονται, να ερωτεύονται, να ζουν... Ας πάρουμε, λοιπόν, το μάθημα μας από το 2020, που φεύγει ντροπιασμένο...
Διαβάστε ΕΔΩ όλες τις ειδήσεις για τον κορωνοϊό.
