Τον Γιάννη Αντετοκούμπο τον εκτιμώ και τον θαυμάζω όπως , τον εκτιμούν νομίζω οι περισσότεροι Έλληνες.
Τον εκτιμώ γιατί δεν κληρονόμησε τη δόξα και το όνομα , δεν είναι ο γιος κάποιου. Τα κατάφερε παλεύοντας μόνος του.
Είναι ένα φτωχόπαιδο, που μεγάλωσε στα Σεπόλια.
O Γιάννης Αντετοκούνμπο κατάφερε από τις φτωχογειτονιές της Αθηνάς με τα δύσκολα παιδικά του χρόνια να φτάσει στην κορυφή του πρωταθλήματος στην Αμερική .
Ήταν μέλος μια πολύ φτωχής οικογένειας μεταναστών («λάθρο» όπως τους λένε κάποιοι σήμερα) που ζούσε σε ένα υπόγειο.
Πολλές φορές η φτώχια δεν επέτρεπε στους γονείς του να εξασφαλίσουν ακόμα και ένα πιάτο φαγητό για τα παιδιά τους. Το ρεύμα και το νερό στο σπίτι ήταν πολυτέλεια, ενώ οι ενοχλήσεις από τη σπιτονοικοκυρά λόγω των πολλών ενοικίων που χρωστούσαν, ήταν καθημερινό φαινόμενο.
Για να καταφέρει να επιβιώσει , έκανε δουλειές του ποδαριού.
«Γελούσαμε, όμως παρά τις δυσκολίες ... σίγουρα όλα αυτά μας έκανε πιο δυνατούς».
«Πουλούσα γυαλιά, ρολόγια, CD και DVD. Ήμουν ο καλύτερος πωλητής. Το μυστικό μου ήταν ότι δεν τα παρατούσα ».
Τα άσχημα γεγονότα της περιόδου εκείνης είναι πολλά. Όσα κι αν βίωσε όμως τότε ο Γιάννης, είχαν τη σημασία τους.
Μέσα από τα δύσκολα , κατάφερε να σμιλέψει τον χαρακτήρα του.
Το 2007, ο Γιάννης ξεκίνησε να ασχολείται με την καλαθοσφαίριση .
Δεν ήθελε να παίξει μπάσκετ, το όνειρό του ήταν να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο όπως ο πατέρας του που υπήρξε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.
Για να έρθει στην ομάδα του Φιλαθλητικό, έπεισαν τους γονείς του ότι θα τους έβρισκα δουλειά, … θα πει ο τότε Έλληνας προπονητής του.
Στις 28 Απριλίου του 2013, ανακοινώθηκε ότι ο Αντετoκούνμπο θα συμμετάσχει στο ντράφτ του ΝΒΑ και τελικά στις 27 Ιουνίου του 2013 επιλέχτηκε στο νούμερο 15 του ντραφτ.
Λίγο αργότερα, τον Ιούλιο, υπογράφει συμβόλαιο με τους Μιλγουόκι Μπάκς και φεύγε για την Αμερική.
Το ψιλόλιγνο εκείνο παιδί από τα Σεπόλια μεγάλωσε, δυνάμωσε και έχει καταφέρει πια να γίνει ένας από τους καλύτερους παίκτες του κόσμου.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο εκτός από σούπερ σταρ του μπάσκετ που κατάφερε να γίνει, είναι κι ένας άνθρωπος με μνήμη. Δεν ξεχνά τη ρίζα του, δεν λησμονεί τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, δεν βγάζει από το μυαλό του τους παλιούς του γείτονες στα Σεπόλια.
Κι είναι ένας άνθρωπος με κοινωνικά αντανακλαστικά τρυφερός και ευαίσθητος .
Στις δύσκολες αυτές εποχές της πανδημίας, ο Γιάννης, μαζί με την οικογένεια του, ψώνισε αγαθά πρώτης ανάγκης και τα μοίρασε στα Σεπόλια και την εκκλησία του Αγίου Μελετίου. Κούτες ολόκληρες, μαζί με άφθονη αγάπη.
Το ίδιο είχε κάνει και μετά τις πλημμύρες στην Καρδίτσα, όταν, μαζί με τα αδέρφια του, έστειλε είδη πρώτης ανάγκης στους πληγέντες.
Η χθεσινοβραδινή κίνηση του Γιάννη στα Σεπόλια δεν θα γινόταν γνωστή αν δεν το αποκάλυπτε η κυρία Αλεξία Κοζιονά με μια φωτογραφία στο Facebook και λεζάντα: «Ο Γιάννης πριν λίγο μοίρασε κούτες τροφίμων στην εκκλησία του Αγίου Μελετίου. Απίστευτες ποσότητες και χωρίς να καλέσει καμία κάμερα. ΑΝΘΡΩΠΟΣ».
Ο ίδιος θέλησε να το κρατήσει κρυφό γιατί αυτός ο τόσο ταλαντούχος Έλληνας (κι ας τον βρίζουν «πίθηκο» , λόγο χρώματος και καταγωγής, κάποιοι ανόητοι), αποδεικνύεται ότι είναι … Άνθρωπος …! Ωραίος άνθρωπος!
