Το ότι η χώρα μας δεν επλήγη στο πρώτο κύμα της πανδημίας (συγκριτικά, για παράδειγμα, με το θανατικό που “θέρισε” την Ιταλία) πιστώθηκε ως επιτυχία της κυβέρνησης, ενώ από ουκ ολίγους θεωρήθηκε ως προσωπικό επίτευγμα του πρωθυπουργού. Επιτρέψτε μου να έχω διαφορετική άποψη.
Πού συνίσταται, άραγε, η μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης της Ν.Δ. στο ζήτημα της αντιμετώπισης της εξάπλωσης του κορωνοϊού στην Ελλάδα; Μήπως στο ότι όταν διαπίστωσε ότι η κατάσταση ξεφεύγει - και - στην Ευρώπη αποφάσισε να πάει σε ολικό lockdown;
Σίγουρα επρόκειτο για μια ορθή πολιτική απόφαση. Ήταν, ωστόσο, το προφανές, δεδομένου, φυσικά, ότι μια κυβέρνηση οφείλει να νοιάζεται πρωτίστως για το καλό των πολιτών και δευτερευόντως για τα υπόλοιπα.
Ήδη, πάντως, από τον Μάρτιο-Απρίλιο είχε τεθεί εμφατικά επί τάπητος από τους κυβερνώντες το αφήγημα της ατομικής ευθύνης, προφανώς για την περίπτωση που τα πράγματα δεν εξελίσσονταν ομαλά. Αυτό που δεν τέθηκε επί τάπητος ήταν η κυβερνητική-κρατική ευθύνη: Η κυβέρνηση απέφυγε να πράξει τα δέοντα για τη στελέχωση του δημόσιου Συστήματος Υγείας, το οποίο δεν περίμενε την έλευση του COVID για να φανεί “γυμνό”, αφού, τα χρόνια της κρίσης, το μερίδιο του κρατικού προϋπολογισμού για την Υγεία είχε μειωθεί σημαντικά.
Η Ελλάδα όντως τα πήγε καλά κατά το λεγόμενο πρώτο κύμα της πανδημίας. Παρά το ότι δε στηρίχτηκε όπως έπρεπε το ΕΣΥ, οι πολίτες της χώρας - σε πολύ μεγάλο βαθμό - τήρησαν με ευλάβεια τα μέτρα αντιμετώπισης του κορωνοϊού, όσο επώδυνα και πρωτοφανή κι αν ήταν αυτά... Η επιτυχής αντιμετώπιση της πανδημίας, λοιπόν, οφείλεται, εν πολλοίς, στο ότι ο ελληνικός λαός ανταποκρίθηκε - και με το παραπάνω - στο κομμάτι της ατομικής ευθύνης.
Αφού, λοιπόν, τον περασμένο Μάιο εξήλθαμε σταδιακά από το lockdown, άρχισαν οι διθύραμβοι για την κυβέρνηση, με μεγαλοδημοσιογράφους να μη διστάζουν να χαρακτηρίζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως “Μωυσή”. Πάντως, το ότι γλιτώσαμε τις εκατόμβες νεκρών που υπήρξαν σε άλλες χώρες είχε ως αποτέλεσμα να ξεχαστούν τα μέτρα που δεν έλαβε η Πολιτεία για στελέχωση των νοσοκομείων με τη μαζική πρόσληψη ιατρικού-νοσηλευτικού προσωπικού και με την αύξηση των κλινών ΜΕΘ.
Ακολούθησε τον Ιούνιο το “restart” στον τουρισμό, με τον πρωθυπουργό να λέει, με φόντο το ηλιοβασίλεμα στην Καλντέρα, ότι υπάρχει «σχέδιο και, όπως πιστεύω ότι υποδειγματικά διαχειριστήκαμε την πρώτη φάση της πανδημίας, το ίδιο υποδειγματικά θέλουμε να διαχειριστούμε και το άνοιγμα του τουρισμού με ασφάλεια».
Το τι ακολούθησε με το άνοιγμα των συνόρων για τους τουρίστες είναι πλέον γνωστό τοις πάσι. Την ίδια ώρα που οι πρόσφυγες και οι κρατούμενοι στοιβάζονταν, στα καμπ και τις φυλακές, αντίστοιχα, η κυβέρνηση άνοιγε τα σύνορα σε τουρίστες από χώρες κάποιες εκ των οποίων συνέχιζαν να έχουν σημαντικό αριθμό κρουσμάτων. Αυτό συνέβη, ωστόσο, χωρίς οι επιστήμονες να έχουν βρει τρόπο εξολόθρευσης του ιού και φυσικά χωρίς να έχουν “θωρακιστεί” τα νοσοκομεία της χώρας.
Έτσι, αυτό που δεν κατάφερε ο ιός σε πρώτη φάση στην Ελλάδα (να επεκταθεί, δηλαδή, δραματικά όπως συνέβη στις δυτικές και κεντρικές ευρωπαϊκές χώρες λόγω της συχνότητας των διακρατικών μετακινήσεων του πληθυσμού), κατέστη τελικά εφικτό με την επανεκκίνηση του τουρισμού. Κατά τα φαινόμενα, τα κρούσματα αυξήθηκαν, ακολούθως, και με τον συνωστισμό του κόσμου στα μέσα μαζικής μεταφοράς ανά την επικράτεια.
Την ίδια ώρα το “χάιδεμα” σε ιεράρχες και ιερείς, οι οποίοι αμφισβητούν ευθέως την ύπαρξη του ιού, συνεχιζόταν, με την κυβέρνηση να υποστηρίζει ότι η Εκκλησία έχει κρατήσει μια υπεύθυνη στάση όλο αυτό το διάστημα. Αντίθετα, στο στόχαστρο μπήκαν -σχεδόν αποκλειστικά - οι «ανεύθυνοι νέοι που μαζεύονται στις πλατείες», όταν έτσι κι αλλιώς στον ελλαδικό χώρο λειτουργούσαν - σχεδόν - τα πάντα!
Φτάσαμε, λοιπόν, στο κρίσιμο σημείο όπου η αλματώδης αύξηση των κρουσμάτων οδηγεί στα όριά του - όπως φαίνεται - το Σύστημα Υγείας στη Βόρεια Ελλάδα. Βλέποντας την κατάσταση να ξεφεύγει, η κυβέρνηση επέλεξε ξανά τη λύση της καραντίνας. Δεν μπορούμε να πούμε ότι η συγκεκριμένη απόφαση είναι λανθασμένη. Το ζήτημα είναι τι δεν έγινε όλο το προηγούμενο διάστημα και φτάσαμε ξανά στο σημείο “μηδέν”.
Κατά την άποψή μου, η βασική αιτία είναι πρόδηλη: Είναι η τοποθέτηση της “ανταγωνιστικής οικονομίας”, της “υγιούς ανάπτυξης” και της “ελεύθερης αγοράς” πάνω από το υπέρτερο έννομο αγαθό της δημόσιας υγείας. Στην εποχή του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, τα παραπάνω σχεδόν “αγιοποιούνται” και η οικονομία λογίζεται από τους κυβερνώντες (όχι μόνο της Ελλάδας) ως το απόλυτο αγαθό: Η δημόσια υγεία και εντέλει η προστασία της ανθρώπινης ζωής μπήκε σε προτεραιότητα, στην Ελλάδα, μόνο κατά την πρώτη φάση της πανδημίας.
Αυτό αποδεικνύεται από τις κεντρικές αποφάσεις που λήφθηκαν το διάστημα που ακολούθησε τη λεγόμενη α' φάση στη χώρα μας: Η κυβέρνηση προτίμησε να μοιράζει εκατομμύρια ευρώ στους μιντιάρχες της χώρας, αντί να “θωρακίσει” το ΕΣΥ ενόψει του δεύτερου κύματος που φαινόταν να έρχεται... Σου λέει “αφού μπορέσαμε και τη γλιτώσαμε την πρώτη φορά, χωρίς να ξοδευτούμε για την υγεία, γιατί να το κάνουμε τώρα;”.
Σήμερα, ωστόσο, ο κίνδυνος “εμφράγματος” του Συστήματος Δημόσιας Υγείας είναι ορατός και η λύση της καραντίνας φαντάζει ως η μόνη ενδεδειγμένη, προκειμένου να “μη γίνουμε Ιταλία”... Καλή δύναμη σε όλους μας!
Φωτογραφία: INTIME
Διαβάστε ΕΔΩ όλες τις ειδήσεις για τον κορωνοϊό.
