Γράφει ο Στέλιος Ζερβός
Η περασμένη Άνοιξη ήταν μια καλή εποχή για την χώρα μας , εν μέσω πανδημίας. Με λίγα κρούσματα κάθε μέρα, όλο και πιο πολλοί είχαν πια την εντύπωση πως η ο Covid ήταν μια υπόθεση ξένη προς τη δική τους ζωή, ένα κόλλημα και μια υπερβολή των δελτίων.
Αντιμέτωπη με τη μεγάλη πρόκληση της υγειονομικής και οικονομικής κρίση, η Ελλάδα ξανά κατεβάζει ρολά.
Η (εθνική) ενότητα, που είχαμε την περασμένη Άνοιξη, εν πολλοίς οφειλόταν στην αποφασιστικότητα της κυβέρνησης, στη διαχείριση της πανδημίας σε συνδυασμό με τον φόβο που προκαλούσαν η άγνωστη ασθένεια και οι εικόνες των θανάτων από τη γειτονική Ιταλία. Οι Έλληνες σχεδόν αγόγγυστα αποδεχθήκαμε τις «θυσίες» που επέβαλαν οι περιστάσεις. Αναλάβαμε την «ατομική μας ευθηνή».
Μήνες μετά τη δραματική αύξηση των κρουσμάτων κορωνοϊού και την αύξηση των διασωληνωμένων, ο πρωθυπουργός αποφασίζει να κάνει δεκτή την εισήγηση των λοιμωξιολόγων που ζητούσαν γενικό lockdown.
Ποιος φέρει την ευθύνη τόσους μήνες μετά που η χώρα μοιάζει ανοχύρωτη και το σύστημα υγείας, ανίκανο να αντιμετωπίσει το δεύτερο κύμα της πανδημίας; Γιατί η Ελλάδα πρέπει να κλείσει ξανά;
Η υπομονή μας σήμερα, πολλούς μήνες μετά την καραντίνα, δείχνει να τελειώνει. Βαρεθήκαμε να ακούμε μόνο για «ατομική ευθύνη», η οποία έγινε ο βασικός πυλώνας της κυβερνητικής ρητορικής. Η κυβέρνηση κατηγορείται σήμερα για αναποφασιστικότητα και λάθος πολιτική απέναντι στην πανδημία .
Σήμερα που ανακοινώθηκε το νέο κλείσιμο, όλοι λένε απογοητευμένοι για τον χαμένο χρόνο. Τον χρόνο που χάρισαν στην κυβέρνηση Μητσοτάκη η πειθαρχία και η αποφασιστικότητα των Ελλήνων που ανέλαβαν όταν έπρεπε την «ατομική τους ευθύνη».
Πειθάρχησαν και έκλεισαν μαγαζιά και επιχειρήσεις και έμειναν ήσυχοι στα σπίτια τους.
Έτσι έδωσαν την ευκαιρία στο ελληνικό κράτος να οργανωθεί και να πάρει τις δικές του ευθύνες. Τις κρατικές ευθύνες !
Η φάση στην οποία έχει περάσει η χώρα, όπως τονίζουν οι ειδικοί και οι επιστήμονες, είναι ακόμα πιο δύσκολη από τις ημέρες της καραντίνας.
Καθώς στην επιδημιολογική αβεβαιότητα προστίθεται η βεβαιότητα της βαθιάς ύφεσης που ρημάζει τα νοικοκυριά.
Φόβος για τον ιό και φτώχια. Αυτή είναι η εικόνα της χώρας σήμερα.
Η πειθαρχία και η αποφασιστικότητα που επέδειξε ο λαός μας το προηγούμενο διάστημα δεν μπορούν, πλέον, να χρησιμοποιηθούν σαν «μάσκα» για να κρυφτούν οι κρατικές ευθύνες.
Είναι ατομική ή κρατική ευθύνη η εξασφάλιση και η προστασία των εργαζομένων σε όλους τους χώρους δουλειάς;
Είναι ατομική ή κρατική ευθύνη η βοήθεια των εργαζομένων στον Τουρισμό που έμειναν άνεργοι και χωρίς επιδόματα;
Είναι ατομική ή κρατική ευθύνη η προστασία των πολιτών στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στο μετρό, τα τραμ, τα λεωφορεία, που στοιβάζονταν ο ένας πάνω στον άλλον
Είναι ατομική ή κρατική ευθύνη το ΦΕΚ που αποφάσιζε την πληρότητα των πλοίων και των πτήσεων, εκεί ο ιός δεν κολλάει;
Είναι ατομική ή κρατική ευθύνη τα μετρά προστασίας και έλεγχου σε κλειστές δομές – γηροκομεία και κέντρα κράτησης προσφύγων;
Είναι ατομική ή κρατική ευθύνη η ασφάλεια των μαθητών και των εκπαιδευτικών στα σχολεία;
Είναι ατομική ή κρατική ευθύνη η διάθεση μαζικών διαγνωστικών τεστ για όλο τον πληθυσμό;
Είναι ατομική ή κρατική ευθύνη η προστασία με δωρεάν μάσκες μικρών και μεγάλων χωρίς τους «μεσάζοντες» της αισχροκέρδειας και το φιάσκο με τις μάσκες στα σχολεία;
Είναι ατομική ή κρατική ευθύνη ένα σχέδιο ουσιαστικής ενίσχυσης και στήριξης των δημόσιων νοσοκομείων;
Είναι ατομική ή κρατική ευθύνη ότι δεν έγινα ακόμα προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών;
Είναι ατομική ή κρατική ευθύνη η δημιουργία νέων ΜΕΘ που θα θωράκιζαν τα νοσοκομεία μας και το ΕΣΥ;
Είναι ατομική ή κρατική ευθύνη η πραγματική στήριξη των ανέργων , των επαγγελματιών, των μικρομεσαίων, των επιστημόνων, των καλλιτεχνών που βυθίζονται;
Όλα αυτά δεν είναι «ατομική ευθύνη». Είναι κρατική και κυβερνητική ευθύνη.
Καλή Καραντίνα!
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΙΝΤΙΜΕ
