Η σημασία μιας ιστορικής απόφασης

Απόψεις
Η σημασία μιας ιστορικής απόφασης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άρθρο του Γιώργου Ψαρουλάκη για το αποτέλεσμα της δίκης της Χρυσής Αυγής

Η σημασία του αποτελέσματος της δίκης της Χρυσής Αυγής, παρότι ακόμη έχουμε να ακούσουμε τις ποινές, είναι ήδη τεράστια. Αυτό που φωνάζαμε χιλιάδες άνθρωποι σε όλη τη χώρα από τη στιγμή της εμφάνισης των νεοναζί στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, ότι είναι μια εγκληματική οργάνωση και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπίζεται, πλέον είναι και η επίσημη γραμμή της ελληνικής Πολιτείας! Ως εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου θα αντιμετωπίζονται οι χρυσαυγίτες, ως τέτοιους τους έκρινε η Δικαιοσύνη, αφού ήδη τους είχε κρίνει ο ελληνικός λαός.

*Γράφει ο Γιώργος Ψαρουλάκης

Όχι όλος, φυσικά. Κοντά μισό εκατομμύριο Έλληνες, μάλιστα, δε δίστασαν ακόμη και να τους ψηφίσουν, βάζοντάς τους στη Βουλή με ποσοστά εκτός πραγματικότητας για πολιτικά “περιθωριακό” κόμμα. Και όπως σημείωνα και χθες, αυτοί οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι και αρκετοί ακόμη “συμπαθούντες” θα είναι το επόμενο “μεγάλο πρόβλημα” της Δημοκρατίας μας. Δεν είναι λίγο, ένα τέτοιο ποσοστό των κατοίκων της χώρας να είναι εκφασισμένο. Θα είναι πολύ εύκολο το έργο τους μελλοντικά, εφόσον αυτοί που έφεραν στο προσκήνιο τη Χρυσή Αυγή θέλουν να φέρουν ένα άλλο φασιστικό μόρφωμα. Θα έχουν ένα τεράστιο κοινό, έτοιμο να τους ακούσει και να τους ψηφίσει. Αυτά όμως βρίσκονται στο μέλλον και... έχουσιν γνώσιν οι φύλακες. Επί του παρόντος, αυτό που μας απασχολεί είναι η Δικαίωση!

Οι δικαιωμένοι

Το αποτέλεσμα της δίκης της Χρυσής Αυγής, μέχρι στιγμής, αποτελεί μια μεγάλη δικαίωση.

Δικαίωση πρώτα απ' όλα για τον αδικοχαμένο Παύλο Φύσσα και την οικογένειά του και κυρίως για τη συγκλονιστική μητέρα του, Μάγδα, η οποία υπέφερε τα πάνδεινα, έχασε τον γιο της με τόσο άδικο τρόπο, που λοιδορήθηκε, συκοφαντήθηκε, χλευάστηκε από τους θρασύτατους ναζί, που άντεξε τον πολυετή αγώνα. Δικαίωση για όλα τα υπόλοιπα θύματα των ναζί, ντόπιους και μετανάστες, που χτυπήθηκαν από τους μπράβους της εγκληματικής οργάνωσης.

Δικαίωση για τους δημοκρατικούς πολίτες αυτής της χώρας, που από την αρχή έως το τέλος μιλούσαν για μια συμμορία του κοινού ποινικού δικαίου, που μεταμφιέστηκε σε πολιτικό κόμμα και εισήλθε στη Βουλή. Δικαίωση για όλους τους αγωνιστές της Αριστεράς, που από την εμφάνιση της εγκληματικής συμμορίας αγωνιζόταν κατά του φασιστικού τέρατος.

Δικαίωση για την ίδια τη Δικαιοσύνη, που κατά καιρούς έχει προκαλέσει το αίσθημα της κοινής γνώμης με τις αποφάσεις της, αλλά σε αυτήν την περίπτωση αφουγκράστηκε την κοινωνία και αποφάσισε ανάλογα.

Τι περιμένουμε

Το θέμα βεβαίως δεν είναι να μείνουμε εδώ. Υπάρχουν και οι ποινές. Οι ναζί ΠΡΕΠΕΙ να μπουν στη φυλακή. Εκεί είναι η θέση τους. Όχι στους δρόμους να συνεχίζουν τη δράση τους - ο Κασιδιάρης ήδη έχει αρχίσει με το καινούργιο του πολιτικό σχήμα να ετοιμάζει “ομάδες εφόδου” σε κεντρικές γειτονιές της Αθήνας. Δε σκοπεύουν να σταματήσουν να κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν. Είναι εγκληματίες, καταδικάστηκαν, πρέπει να μπουν στη φυλακή. Κι εδώ υπάρχουν αρκετές παγίδες, αφού αν τους αναγνωριστούν ελαφρυντικά, πρότερος σύννομος βίος κ.λπ., μπορεί ακόμη και να... αφεθούν ελεύθεροι, έχοντας απλώς μια καταδίκη μερικών χρόνων με αναστολή.

Το έργο της Δικαιοσύνης πρέπει να ολοκληρωθεί με την ανακοίνωση αυστηρών ποινών, που θα καθιστούν βέβαιο ότι τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης - φυσικά πρώτα απ' όλα η ηγεσία της - θα κάνουν για πολύ καιρό παρέα στον Ρουπακιά στη φυλακή.

Μόνο με τον τρόπο αυτό θα δικαιωθούν πραγματικά ο Παύλος Φύσσας και όσοι έχουν υποφέρει από τους ναζί, και θα κλείσει αυτός τουλάχιστον ο κύκλος της φασιστικής λαίλαπας στη χώρα μας. Μέχρι τον επόμενο, που πολύ φοβάμαι ότι μπορεί να έρθει πολύ γρηγορότερα απ' ό,τι φανταζόμαστε.

Η ελληνική ιδιαιτερότητα

Η χθεσινή απόφαση έχει και μια ύψιστη συμβολική σημασία. Η Ελλάδα ήταν μία από τις χώρες που κατά την κατοχή από τους ναζί επέδειξε εξαιρετικά δραστήρια (και μαζική!) εθνική αντίσταση, πάλεψε κατά του βάρβαρου κατακτητή και προσπάθησε να βοηθήσει τον αγώνα όλου του ελεύθερου κόσμου κατά της ναζιστικής λαίλαπας. Για τον λόγο αυτό πλήρωσε βαρύτατο φόρο αίματος, με τεράστιους αριθμούς νεκρών, με μαρτυρικά χωριά να εξαφανίζονται από προσώπου γης, με εκτελέσεις αμάχων, γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων. Όχι μόνο από τους Γερμανούς, αλλά και από τους ντόπιους συνεργάτες τους, τα τάγματα ασφαλείας.

Δυστυχώς, μεταπολεμικά η Ελλάδα έγινε η μοναδική χώρα που δεν τιμώρησε τους δωσίλογους, ταγματασφαλίτες, λαδέμπορους και γενικώς τους συνεργάτες των ναζί. Αντίθετα, μέσα στην έκρυθμη ατμόσφαιρα του εμφυλίου, οι συνεργάτες των ναζί έγιναν περίπου... ο εθνικός κορμός, αφού στελέχωσαν την Αστυνομία, τη Χωροφυλακή, το στράτευμα και ακόμη και το Δημόσιο. Οι διαπρεπέστεροι αυτών, βέβαια, έγιναν εξέχοντα μέλη της ελληνικής αστικής τάξης.

Ουδέποτε ήρθε σε αυτή τη χώρα η κάθαρση που ήρθε σε άλλες χώρες, που δίκασαν, καταδίκασαν και εκτέλεσαν ή φυλάκισαν μαζικά τους συνεργάτες των ναζί. Εδώ... κάνανε κουμάντο στη χώρα.

Φτάσαμε τόσες δεκαετίες μετά για να έχουμε την πρώτη επί της ουσίας καταδίκη του ναζισμού από την ελληνική Δικαιοσύνη και την επίσημη Πολιτεία. Και αν μη τι άλλο, ο συμβολισμός αυτής της καταδίκης δεν μπορεί να παραγνωριστεί. Είναι μια δικαίωση, για να συνεχίσουμε με τους δικαιωμένους, των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας κατά την Κατοχή. Μια και πλέον οι ιδεολογικοί επίγονοι των συνοδοιπόρων του Χίτλερ είναι και με τη βούλα εγκληματίες.

(φωτογραφία Intime)

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News