Η λαϊκή σοφία έχει εγκαθίδρυση αξιακές αρχές, δόγματα, υποδείγματα ακόμη και απόψεις. Η κοινή πείρα έχει δείξει στην κοινωνία ότι «οι καλοί λογαριασμοί κάνουν και τους καλούς φίλους».
Κατά μείζονα λόγο αυτό ως παραδοχή στην πολιτική αφορά τους καλούς λογαριασμούς που ανταποκρίνονται στην περί δικαίου αίσθηση της κοινωνίας και πάνω απ’ όλα στην καλή σχέση της πολιτικής με την κοινωνία.
Αντικείμενο του παρόντος άρθρου μου είναι να κάνω μια μικρή αναφορά αφενός στα θέματα που αφορούν στην ευρωπαϊκή συμπολιτεία και στις αποφάσεις που ελήφθησαν προσφάτως αναφορικώς με την οικονομική ενίσχυση των κρατών-μελών λόγω της πανδημίας και αφετέρου στο να κάνω μια ανάλυση των λογαριασμών, των χρημάτων δηλαδή που θα εισρεύσουν στην Ελλάδα, έτσι ώστε να μην παραπλανάται ο πολίτης από παραπληροφόρηση.
Εκ προοιμίου όμως λόγω της συγκυρίας ας μου επιτρέπουν τα εξής επιτρέπουν τα εξής:
Η Ευρώπη των «προσδοκιών»…
Ανήκω σ’ εκείνους που επί μακρό χρονικό διάστημα, στα χρόνια της σκοτεινής δικτατορίας, στα φοιτητικά μου χρόνια, πίστευα αφελώς ότι οι ευρωπαϊκές πολιτικές, εννοείται των κυβερνήσεων, θα συνέβαλαν αποφασιστικά για την πτώση της χούντας στην Ελλάδα.
Και μπορεί να υπήρξαν πολιτικές όπως η κατ’ ουσίαν αποβολή της Ελλάδας από το Συμβούλιο της Ευρώπης και το πάγωμα της «συμφωνίας σύνδεσης Ελλάδας-ΕΟΚ», αλλά χωρίς το Κυπριακό και το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, δεν θα είχαν επιταχυνθεί εξελίξεις για την πτώση της δικτατορίας.
Τα προαναφερόμενα τα ανακαλούμε στην μνήμη μας, γιατί αυτές οι ημέρες ακριβώς αφορούν και την επέτειο των γεγονότων αυτών, της πτώσης της χούντας και της επανόδου της πατρίδας μας στην μεταπολιτευτική περίοδο, που σε κάθε περίπτωση βεβαίως ,παρά τους παραπικρασμούς και τον λαϊκισμό μεγάλης μερίδας του πολιτικού φάσματος, αφορά ομαλό συνταγματικό και δημοκρατικό βίο.
Ας επανέλθουμε όμως στις ευρωπαϊκές πολιτικές, τις κοινοτικές-ενωσιακές πολιτικές.
Περιττό να επαναλάβω ότι ευρωπαΐκή συμπολιτεία κατ’ ουσίαν δεν υφίσταται. Βασικές αρχές δικαίου όπως η αρχή της αλληλεγγύης, η αρχή της αναλογικότητας, η κοινωνική πολιτική σε αναφορά με την κοινωνική συνοχή, παρά που αποτελούν νομικά βάρθρα του επιχειρούμενου οικοδομήματος, εντούτοις παραβλέπονται ως πολιτικές. Και τούτο διότι κυριαρχεί το προτεσταντικό τιμωρητικό δόγμα σε αιτιώδη σχέση με το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού. Κυρίαρχη δε αναφορά στο «σύμπλεγμα» αυτών των δογμάτων είναι οι πολιτικές εντός του ευρωσυστήματος, αλλά και διότι η ευρωπαΐκή κεντρική τράπεζα (ΕΚΤ) δεν είναι πλέον «ο τελευταίος δανειστής». Τα πάντα παραπέμπονται στις αγορές.
Αφορμή δε και αιτία για το παρόν σημείωμα μου είναι η παραπλάνηση που επιχειρείται σε βάρος του τμήματος εκείνου του ελληνικού λαού που δεν έχει τις παραστάσεις να αποκρυπτογραφήσει την πλάνη που επιχειρείται ότι: δήθεν στην Ελλάδα δίδονται αφειδώς 70 έως 72 δις ευρώ! Μάλιστα οι δεξιοί και όσοι «δεν είναι δεξιοί», αλλά συνεπικουρούν τους δεξιούς ,εμφανίστηκαν από καθέδρας να θριαμβολογούν!
Η απάντηση στο «θρίαμβο»…
«Για την Ελλάδα βεβαίως το αποτέλεσμα ήταν πολύ θετικό, με τον συνολικό εθνικό φάκελο να ξεπερνά τα 70 δισ. ευρώ, συμπεριλαμβάνοντας 32,5 δισ. από το Ταμείο Ανάκαμψης, εκ των οποίων 19,5 δισ. (61%) επιχορηγήσεις και 12,5 δισ. δάνεια (39%), και περίπου 40 δισ. από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό για το ΕΣΠΑ και την Κοινή Αγροτική Πολιτική».
Αυτός είναι ο μύθος της πρωτοφανούς επιτυχίας! Επιτυχίας που είναι κατώτερη των 110 δις ευρώ που κατάφερε ο Γιώργος Α. Παπανδρέου εισάγοντας την πατρίδα στην περιδίνηση των μνημονίων.
Για να δούμε λοιπόν «πως» έχουν τα πράγματα. Από τα ποσά αυτά, μόνο το 19,5 δις μας ενδιαφέρουν ως επιχορηγήσεις αφαιρουμένων όμως των 10 δις που οφείλονται = καθαρά 9,5 δις ευρώ. Και αυτά θα δοθούν σε βάθος έξι (6) ετών που σημαίνει ότι για κάθε Έλληνα πολίτη των 10 εκατομμυρίων αναλογεί λιγότερο από ένα (1) ευρώ την ημέρα, και για να ακριβολογούμε μόλις 0,90 λεπτά την ημέρα ή 328.5 ευρώ το χρόνο. Θρίαμβος! «Έλληνα πολίτη πάρε 328.5 το χρόνο»!.. Αυτή είναι η αλήθεια, με συνεπακόλουθο και την πολύ στενή επιτήρηση σε βάρος των κοινωνικών πολιτικών που αφορούν κυρίως μισθούς και συντάξεις, παροχές στην δημόσια υγεία και στήριξης στην εθνική άμυνα!
Για να δούμε όμως «πώς» φτάνουμε στα 70 δις ευρώ, διότι η παραπάνω εντός εισαγωγικών τοποθέτηση είναι ακριβής αλλά όχι αληθής.
Τα νούμερα δηλαδή είναι ακριβή, αλλά δεν είναι αληθή ως προς το περιεχόμενο και τον προορισμό τους και τούτο διότι:
α) τα 39 δις που αφορούν το ΕΣΠΑ, και την κοινή αγροτική πολιτική (ΚΑΠ) δεν αποτελούν επίτευγμα της κυβέρνησης, καθώς αποτελούν πάγια πολιτική, ενώ:
β) τα 12 δις μπορούμε να τα δανειστούμε. Ερωτάται όμως γιατί να τα δανειστούμε;
Συνεπώς εάν αθροίσουμε 19,5 + 12 δις ενδεχόμενου δανεισμού + 39 δις που αφορούν ΕΣΠΑ και κοινοτικά κονδύλια προϋπολογισμού που σε κάθε περίπτωση θα λαμβάναμε, έχουμε ένα συνολικό ποσό της τάξης των 70 .5 δις ευρώ. Από αυτά όμως μας αφορούν τελικά μόνο οι επιχορηγήσεις των απομενόντων 9,5 δις ευρώ που για κάθε πολίτη όπως προεκτέθηκε θα αναλογεί στην εξαετία το ποσό μόλις του 0,90 λεπτών την ημέρα.
Συνεπώς είναι ώρα...«θριάμβου» !
Το χρέος που πρέπει να υπηρετήσουμε
Κοντολογίς: Υπάρχει ένα «ολόκληρο σύστημα» που η πολιτική μετατίθεται αμιγώς την επικοινωνία. Ο πολίτης δηλαδή επιδιώκεται να μην ενημερώνεται στην ουσία των πολιτικών πραγμάτων, να μην καταγράφει και να μην κρίνει πολιτικές, αλλά να καταντά «καταναλωτής του πολιτικού προϊόντος» .
Σ’ αυτό πρέπει όλοι να εναντιωθούμε! Σε περίοδο ,άλλωστε, μνήμης επανόδου της πατρίδας μας στη δημοκρατική ομαλότητα και μνήμης όλων εκείνων που ενεργά αντιτάχτηκαν στην δικτατορία , αυτοδίκαιο είναι το καθήκον να επαναφέρουμε την πολιτική στο προσκήνιο!..Ειδικώς δε με το ζήτημα που εκ προοιμίου θίγει το παρόν κείμενο, καλό θα είναι οι λογαριασμοί να είναι εύληπτοι από την κοινωνία, για την καλή σχέση της πολιτικής με την κοινωνία ευρύτερα και ασφαλώς με τα οικονομούντα άτομα και τις παραγωγικές δυνάμεις!
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).
