Αυτές τις ημέρες, κυκλοφορεί έντονα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το θέμα "περί δόλου" των δανειοληπτών, των ενταγμένων στο νόμο Κατσέλη, όπως εκφράστηκε στην γραμμή που δόθηκε από την Εθνική Σχολή Δικαστών.
*Γράφει η Ιωάννα Μελάκη
Επειδή, δεν είναι δίκιο και η Δικαιοσύνη οφείλει να στηρίζει, τον έχοντα δίκιο, εμείς ως εκπρόσωποι του κομματιού της κοινωνίας, που ανήκουν οι δανειολήπτες (Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης) λέμε είναι άδικο!
Εδώ, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε έννοιες και πραγματικότητες,
Δόλος, στο Δίκαιο ονομάζεται η πρόθεση εκτέλεσης αδίκου πράξης, δηλαδή ενέργεια με την οποία παραπλανάται κάποιος και πείθεται να κάνει κάτι που ενώ ζημιώνει τον ίδιο, ωφελεί αυτόν που χρησιμοποίησε το τέχνασμα. Του απέσπασε την υπογραφή/συγκατάθεση με δόλο. Επομένως, ένας απλός πολίτης, δεν είχε τα εργαλεία ούτε το γνωστικό πεδίο, για να παραπλανήσει ολόκληρο τραπεζικό σύστημα.
Για τους δανειολήπτες
Ο δανειολήπτης δεν είναι σε θέση, να υποχρεώσει τον πιστωτή (τράπεζα) να αποδεχθεί την πρόταση του, για την κατάρτιση σύμβασης δανείου, ενώ αντιθέτως τα πιστωτικά ιδρύματα έχουν τη δυνατότητα και την υποχρέωση να ελέγχουν τις οικονομικές δυνατότητες του αιτουμένου δανείου και τις λοιπές δανειακές του υποχρεώσεις μέσω του συστήματος "ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ", προβαίνοντας σε "υπεύθυνο δανεισμό" των οφειλετών τους.
Η τυχόν νομολογιακή απαίτηση ότι, ο δανειολήπτης, θα έπρεπε να προβλέψει ότι ανελάμβανε υπέρμετρες οφειλές για το μέλλον, ανεξάρτητα της ακόλουθης αν υπαίτιας του μεταβολής των εθνικών οικονομικών συνθηκών, είναι αβάσιμη, απόλυτα άδικη και αντίθετο στο "περί δικαίου αίσθημα", όταν αποδεικνύεται πως αφού δεν απέκρυψε στοιχεία που του ζητήθηκαν πριν εγκριθεί η δανειοδότηση, δεν ήταν υπέρμετρες, οι οφειλές που ανέλαβε, όπως αξιολόγησαν και οι προστηθέντες ΑΚ 652 και 922 του δανειστή αρμόδια όργανα, επιτροπή των χορηγήσεων.
Έτσι, πρέπει να εξετάζεται επαρκώς, πρώτα ο τυχόν δόλος του δανειοδότη, πιστωτή, αφού μπορεί να προκύπτει πως υπήρχε και υπάρχει σχεδιασμός για "πλουτισμό" και η Πολιτεία οφείλει όχι μόνο να στηρίξει το τραπεζικό σύστημα (Ανακεφαλαιοποίηση), αλλά και τον δανειολήπτη, που περιήλθε σε αδυναμία από την ανυπαίτια, αλλαγή συνθηκών (Οικονομική κρίση – κορωνοϊός)
Επίσης, πρέπει να τονιστεί ότι με βάση τον κανόνα 1 προς 3, αποφάσιζαν τα εγκριτικά συμβούλια των τραπεζών, την χορήγηση δανείων, με βάση αυτόν τον κανόνα, τους πολεμάμε!
Φίλε δανειολήπτη, το δίκιο είναι με το μέρος σου
Αν αποδείξεις, ότι το σύνολο των δόσεων των δανειακών σου υποχρεώσεων, είναι ίσο ή μικρότερο του 1/3 του οικογενειακού σου εισοδήματος, κατά τον χρόνο λήψης των δανείων, τότε η ένσταση της τράπεζας, απορρίπτεται.
Εξάλλου το βάρος της απόδειξης της δολιότητας, το φέρει η τράπεζα και όχι ο δανειολήπτης, σύμφωνα με τις εντελώς πρόσφατες ΑΠ 156/2018 και ΑΠ 515/2018. Τώρα, αν ο δικαστής απορρίψει την αίτηση για δολιότητα, όπως η γραμμή αυτή έχει δοθεί, από την εθνική σχολή δικαστών, τότε θα πρέπει στην έφεση να επικαλεστείτε τον κανόνα 1 προς 3, αν ισχύει στην περίπτωση σας.
Καλό είναι, όμως, ακόμη και αν δεν προταθεί η ένσταση από τις τράπεζες, στην προσθήκη αντίκρουση να επικαλεστούμε τον κανόνα 1 προς 3, ώστε να προλάβουμε έναν προκατειλημμένο δικαστή.
Με τον τρόπο αυτό και εφόσον τα πραγματικά περιστατικά υπάγονται στον κανόνα 1 προς 3, καμία αίτηση δεν μπορεί να απορριφθεί για δολιότητα. Τους πολεμάμε με τα όπλα τους, με σίγουρη επιτυχία.
Παρά ταύτα, η μέχρι σήμερα πορεία των αιτήσεων που κατατέθηκαν στα δικαστήρια της Κρήτης, για τον νόμο 3869/2010, από τους δανειολήπτες, μέλη της΄Ένωσης Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, είχαν θετική κατάληξη, άψογη διαχείριση από τους δικαστές και οφείλουμε να το επισημάνουμε και να το αναγνωρίσουμε.
*Η Ιωάννα Μελάκη είναι Πρόεδρος της Ένωσης Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης Μέλος , στο Εθνικό Συμβούλιο Καταναλωτή και Αγοράς
