Κι ἦταν ὅλα σιωπηλά,
γιατί τὰ ’σκιαζε ἡ φοβέρα
καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά"
"Ὕμνος εἰς τὴν Ελευθερίαν"
Διονύσιος Σολωμός 1823 Ζάκυνθος
Μια πραγματικά μεγάλη φοβέρα κυβερνά όλο τον πλανήτη. Αυτή η φοβέρα ξύπνησε την σιωπή. Οι πόλεις έγιναν ‘’βουνά’’ – κανένας θόρυβος και φυσικά κανένα παιδί στις γειτονιές τα βλέπεις μόνο στα μπαλκόνι να κυνηγούν τον ήλιο.
Πως άλλαξαν όλα έτσι ξαφνικά? Όλα μοιάζουν σαν να ξύπνησε το πυρ του κεραυνού και να λαμπάδιασε όλο τον κόσμο. Σχεδόν κανένας δεν μπορεί να ευχαριστηθεί την ζωή του, την ελευθερία του και το πιο φρικτό? Κανείς δεν μπορεί να δει και να πλησιάσει τους ανθρώπους που αγαπά. Οι τελετές αποχωρισμού δίνουν και παίρνουν. Τελετές τελούνται την ημέρα αλλά και την νύχτα. Καρδιά, νους και αισθήσεις μοιάζουν με βιβλίο κλειστό.
Γράφει η Βούλα Νεονάκη
Παρατηρώντας την κοινωνία αντιλαμβάνεται κανείς όλους αυτούς που στοχάζονται αυτά που συμβαίνουν, αντιλαμβάνεται όμως και την στρεβλή λογική που μουρμουρίζει από κάποιους λιγοστούς ανθρώπους. Ναι είναι λιγοστοί μα μπορούν να δημιουργήσουν ‘θόρυβο’ και ταραχή. Ποιος να το περίμενε… …..Λίγα χρόνια πριν μια γενιά ανθρώπων να θυσιάσει τη ζωή και το μέλλον της για τους δικούς της ανθρώπους. Πρόκειται για συνταξιούχους που επέλεξαν αντί για φάρμακα και σωστή διατροφή να μοιράζονται τα σπίτια και τις συντάξεις τους για τα δικά τους παιδιά. Τα παιδιά τους που δεν είχαν δουλειά, σπίτι, δεν είχαν τίποτα. Αυτή η γενιά λοιπόν που τότε άπλωσε το χέρι, σήμερα απειλείται από έναν αόρατο εχθρό. Η μόνη προστασία τους? Η μοναξιά. Τόσο δύσκολο είναι πια να τους αφήσουμε στη μοναξιά που θα τους χαρίσει τη ζωή?
Νέοι και νέες σκύψτε το κεφάλι και αφοσιωθείτε σ αυτούς που βούρκωσαν για εσάς, σ αυτούς που χαμογελούν με το δικό σας χαμόγελο. Μείνετε επιτέλους σπίτι σας ή σε κάποιο σπίτι που δεν έχει ηλικιωμένους ανθρώπους. Θυμηθείτε ιστορίες της ζωής σας και πάρτε τους τηλέφωνο για να τις αφηγηθείτε και να τους δώστε κουράγιο. Οι τυχόν συναντήσεις είναι το φαρμάκι της ζωής τους. Αν θέλετε να ξημερώσει και ο ήχος τους να μην σας λείπει … δημιουργήστε μια επιβλητική ερημιά και όχι ένα φοβερό σεισμό. Τώρα όλοι νιώθουν σαν τα άφτερα πουλιά…αυτή η χιονισμένη γη όμως, κάποτε θα ζεσταθεί!
