«Ο γέρο Ειρηναίος, ο επίσκοπός μας, είχε φέρει μαύρους στο Καστέλι από την εποχή που εμείς φοιτούσαμε στο οικοτροφείο. Μάθαμε έτσι να ζούμε μαζί τους, χωρίς να σκεφτόμαστε πως είναι έγχρωμοι». Τα λόγια του κ. Παναγιώτη Κουφάκη, ενός αγρότη, που τυχαία συνάντησα στη Γραμβούσα να μας μιλά για το σταμναγκάθι και την καλλιέργειά του, αποτελούν μια άλλη ματιά σε όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες ημέρες στον Έβρο.
Γράφει η δημοσιογράφος Βίκυ Παπαδογιαννάκη
Δίπλα σε μια τεράστια έκταση με νεαρούς από το Μπαγκλαντές να ξεριζώνουν και να καθαρίζουν σταμναγκάθι, ο άνθρωπος αυτός ξεδίπλωσε μια σκέψη που εκφράζει ένα ποσοστό Ελλήνων. Ένα μικρό ίσως ποσοστό, που, πίσω από την απειλητική συμπεριφορά της Τουρκίας, την επιχειρούμενη παραβίαση των συνόρων μας και το εγχείρημα να καταστεί η Ελλάδα εργαλείο πίεσης των ισχυρών της Ευρώπης, βλέπουν ένα άλλο κομμάτι του παζλ... Ανθρωπιστικό.
«Βλέπουμε όλους αυτούς που θέλουν να περάσουν τα σύνορα κι εμείς αναζητούμε εργατικά χέρια. Οι εργάτες που βλέπετε είναι ήρεμοι άνθρωποι χωρίς πονηριά. Δούλευαν στις καλλιέργειες φράουλας, αλλά προτιμούν την Κρήτη και τους ανθρώπους της». Αθώο σκεπτικό, θα πουν οι πιο υποψιασμένοι και με υψηλό πατριωτικό φρόνημα. Είναι όμως αποδεκτό.
Είναι ακόμη ενδεικτικό της ιδιοσυγκρασίας των Κρητικών που έχουν μάθει χρόνια τώρα, και πέρα από επιφυλάξεις, διαφωνίες, πολιτικές ιδεολογίες και στάσεις ζωής, να δέχονται και να αποδέχονται.
Να σμίγουν τα φρύδια κοιτάζοντας καχύποπτα κι ύστερα να ανοίγουν την πόρτα του σπιτιού τους για να δεχτούν τους ξένους. Να τους φορτώνουν στις καρότσες των αγροτικών τους αυτοκίνητων και να τους ξεφορτώνουν στα χωράφια τους. Σε αυτά που κανένας Έλληνας δεν πάει να δουλέψει, όσες κρίσεις κι αν περάσει αυτή η χώρα. Σαν αντίλογος δε σε όσους ισχυριστούν πως «τα φτηνά εργατικά χέρια αναζητούν», η ίδια η πραγματικότητα της κρητικής υπαίθρου αναιρεί την ξεπερασμένη άποψη.
Δεν είναι αλληλεγγύη. Είναι αποδοχή. Δεν είναι μοιρολατρία. Είναι ψύχραιμη αντιμετώπιση αυτού που δεν μπορείς να αλλάξεις. Δεν είναι αφελής στάση σε έναν κίνδυνο πιο ορατό κι από το φως της μέρας, αλλά ικανότητα να διακρίνεις την ανάγκη ευκαιριών στη ζωή. Όχι αδιακρίτως και ανεξαιρέτως. Αλλά υπό όρους και προϋποθέσεις. Όχι μόνο από τη φιλόξενη Ελλάδα, αλλά από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
