Περασμένα μεσάνυχτα πια... Κι όμως, το τσούγκρισμα των ποτηριών συνεχίζεται! «Γεια μας». «Εβίβα». Το σύνθημα το δίνει σταθερά ο Γιόχαν. Ένα τρίωρο έχει περάσει και δεν έχει σταματήσει να σηκώνει το ποτήρι, να εύχεται, να ευχαριστεί.
Ευχαριστεί για την παρέα. Για το καλό φαγητό. Για το καλό κρασί. Ευχαριστεί για τις στιγμές, την παρεΐστικη ατμόσφαιρα, την ξεγνοιασιά.
Τι κι αν έχει φτάσει αισίως τα 70, ο Αυστριακός βαρόνος από το μακρινό Γκρατς, που ήρθε εδώ, αγόρασε και αναστήλωσε παλιούς εγκαταλελειμμένους μύλους στο Επάνω Μεραμπέλο, νιώθει, συμπεριφέρεται σαν μικρό παιδί.
Είναι η ψυχή της βραδιάς. Ο ίδιος μάς έκανε το τραπέζι ως φόρο τιμής, όπως μας είπε, στη γνωριμία και στους καλούς φίλους. Εμείς τα τιμώμενα πρόσωπα, αυτός αναμφίβολα η ψυχή της βραδιάς.
Τον παρατηρώ όλη τη βραδιά. Σαν το μικρό παιδί, που το έχουν πάει στο λούνα-παρκ κάνει ο Αυστριακός.
“Ρουφά” κάθε στιγμή, κάθε ατάκα που πέφτει στο τραπέζι. Ξέρει ποιον και πώς να τον πειράξει, πώς να “ανάψει” τη συζήτηση.
Πειραχτήρι, διάολος στην παρέα ο Αυστριακός. Τον κοιτάζεις και λες: «Ρε παιδί μου, στην όψη μοιάζει Αυστριακός, στην καρδιά όμως Κρητικός και δη βέρος! Τύπος “έξω καρδιά”».
Ξέρει να απολαμβάνει τη ζωή. Να απολαμβάνει την κάθε στιγμή. Ξέρει, κυρίως, να απολαμβάνει τα απλά πράγματα.
Ναι, στο Γκρατς, που θα γυρίσει σε λίγες μέρες, τον περιμένει ένα “φτωχικό” κάστρο με 45 δωμάτια, τεράστιες αίθουσες και παρεκκλήσια.
Ξέρει όμως - και μας το λέει - ότι αυτά που βρίσκει εδώ στην Κρήτη, κάθε φορά που μας επισκέπτεται, δεν τα βρίσκει πουθενά αλλού.
Είναι η απλότητα, η κρητική φιλοξενία, οι ζεστές καρδιές, το παραδοσιακό φαγητό. Είναι αυτό το μαγικό πράμα που έχει ετούτο εδώ το νησί, όχι απλά να “αγκαλιάζει” όσους το “αγκαλιάζουν”, αλλά να τους κάνει Κρητικούς. Να τους κάνει κομμάτι της κρητικής γης, της κρητικής ψυχής.
Το είδα καθαρά στον βαρόνο και τη σύζυγό του, Βίλμα.
Είδα στα βλέμματα, στα πρόσωπα και στα λόγια τους την αγάπη, τη λατρεία για την Κρήτη. Είδα το πάθος για την Κρήτη, την ιστορία, την παράδοση, τον πολιτισμό, τη φύση...
Το έχω όμως δει καθαρά και παλαιότερα. Είχα τη χαρά να γνωρίσω κι άλλους ξένους που μας ήρθαν από μέρη μακρινά και έγιναν ένα με μας.
Ένα πρόσωπο, που πολλοί το ξέρετε, είναι ο γνωστός καθηγητής Ιστορίας, Γλώσσας και Πολιτισμού και γνωστός αποκρυπτογράφος Γκάρεθ Όουενς.
Γνωστός τοις πάσι ο Βρετανός από την ενασχόλησή του με την αποκρυπτογράφηση του Δίσκου της Φαιστού.
Προσωπικά, είχα τη χαρά και την τιμή όχι απλά να τον γνωρίσω, αλλά να τον έχω και καθηγητή στα Αγγλικά πριν από κοντά μια 25ετία!
Ένας από τους καθηγητές μου, σε γνωστό φροντιστήριο ξένων γλωσσών, μου έμεινε αξέχαστος για δύο πράγματα: την εμφανή αγάπη του για τον τόπο μας και το άσβεστο πάθος του για τη μελέτη και αποκρυπτογράφηση του Δίσκου της Φαιστού.
Θα το θυμούνται, άλλωστε, και άλλοι μαθητές που πέρασαν από τα χέρια του Ελληνοβρετανού καθηγητή. Αγαπημένο του ερώτημα στα τεστ που μας έβαζε η ερμηνεία των γραφομένων στον Δίσκο της Φαιστού.
Καλά, θα μου πεις, από εσάς, μικρούς μαθητές, περίμενε ο καθηγητής να αποκαλύψετε, και μάλιστα στην αγγλική γλώσσα, το μυστηριώδες περιεχόμενο του δίσκου; Κι όμως! Δε μας έβαζε το τεστ έτσι απλά για να μας το βάλει. Ήθελε να δει τι σκεφτόμασταν, ήθελε να δει σενάρια ερμηνείας του δίσκου. Ήθελε να δει ιδέες που μπορεί και να του έδειχναν... δρόμους στο εγχείρημα αποκρυπτογράφησης του δίσκου.
Αυτό έμεινε χαραγμένο στο μυαλό μου. Μπορεί να έχω χρόνια πολλά να τον δω από κοντά, δε θα ξεχάσω όμως ποτέ τη φλόγα στα μάτια, το πάθος και την κρητική καρδιά του Βρετανού Γκάρεθ Όουενς.
Δε θα ξεχάσω ποτέ επίσης, όσα χρόνια κι αν περάσουν, το ίδιο αυτό ασίγαστο πάθος για την Κρήτη, την ίδια κρητική καρδιά που γνώρισα στο πρόσωπο του Αυστριακού βαρόνου Γιόχαν και της συζύγου του, Βίλμα.
Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Αν μπορούμε ως τόπος να εμπνέουμε τόσο πολύ ξένους ανθρώπους, ε, τότε, μέσα στα πολλά κακά που μπορεί να έχουμε, προφανώς και έχουμε κάτι πολύ καλό. Κάτι αυθεντικό. Κάτι πολύ ξεχωριστό, που ευτυχώς έχουμε κρατήσει στο διάβα του χρόνου και πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού και στα χρόνια που θα έρθουν...
