Οι μάσκες έμειναν για να καλύψουν αλήθειες που όλοι λίγο-πολύ γύρω μας - κι εμείς οι ίδιοι - ενίοτε κρύβουμε. Κάνουν την εμφάνισή τους σε κάθε αποκριάτικη περίοδο και εσχάτως και σε συλλαλητήρια.
Οι άλλες μάσκες, αυτές οι πλαστικές με τις αστείες ή τις τρομακτικές φιγούρες που κάποιοι φορέσαμε σαν παιδιά για να μεταμφιεστούμε και να ζήσουμε όπως εμείς ξέραμε τις Απόκριες, έμειναν σε πατάρια, αποθήκες ή, στην καλύτερη περίπτωση, ξεχασμένες στα επάνω ράφια της ντουλάπας του πατρικού μας σπιτιού. Τότε που ακόμη οι Απόκριες ήταν μια γιορτή και μια ευκαιρία να χορέψουμε, να ξεφαντώσουμε και να γελάσουμε μέχρι δακρύων.
Από τις αρχαιότερες διονυσιακές γιορτές των Ελλήνων οι Απόκριες, ταυτισμένες με την περίοδο του Τριωδίου, όχι απλά φθίνουν, αλλά έχουν πια περιοριστεί στα μεγάλα καρναβάλια ανά τη χώρα, που ευτυχώς κρατούν αναμμένη αυτή τη φλόγα της ελπίδας και της αναγέννησης.
Γράφει η δημοσιογράφος Βίκυ Παπαδογιαννάκη
Οι εποχές που οι Τσικνοπέμπτες είχαν χρώμα και τρέλα, εκτός από τσίκνα, πέρασαν... Η πρώτη Κυριακή της Αποκριάς φοβάμαι πως σε τίποτα δε θα διαφέρει από μια συνηθισμένη Κυριακή. Μασκαράδες δε θα χτυπήσουν την πόρτα μας κι εμείς μασκαρεμένοι πάψαμε προ πολλού να χτυπάμε τις πόρτες.
Δε θα κρυφτούμε πίσω από την εξώπορτα με τη μάνα να μας δίνει το συνθηματικό για να βγούμε, όταν η γειτόνισσα δε θα μας βλέπει για να μπορούμε να πάμε στο σπίτι της χωρίς να καταλάβει ποιοι είμαστε.
Δε θα πειράξουμε τους φίλους, τους γνωστούς αλλά και τους αγνώστους που χωρίς μάσκες δεν τολμήσαμε να πλησιάσουμε εξαιτίας του φόβου της απόρριψης. Δε θα χορέψουμε ιδρωμένοι και με το κεφάλι να βράζει κάτω από μια ξανθιά σγουρή περούκα.
Δε θα ανάψουμε τσιγάρο για να το καπνίσουμε κάτω από την πλαστική μάσκα χωρίς να μας καταλάβουν οι γονείς μας. Δε θα ξεχαστούμε όπως τότε που κανείς δε μας θύμιζε πως είναι ώρα να επιστρέψουμε σπίτια μας, γιατί απλά δεν είχαμε κινητά.
Γι’ αυτό και οι τόποι που εξακολουθούν να κρατούν ζωντανά τα έθιμα της Αποκριάς και που οι άνθρωποί τους αβίαστα συμμετέχουν στις γιορτές, τα καρναβάλια και τα ξεφαντώματα κρύβουν κάτι από τη μαγεία εκείνης της εποχής... Τη μυρωδιά των αποκριάτικων στολών, την εφηβική διάθεση, την πίστη πως αυτές οι μέρες φωτίζουν τον χρόνο μας. Αυτές τις μέρες νοσταλγώ. Με τις μάσκες τις πλαστικές που όταν βγαίνουν δεν έχεις τίποτα να κρύψεις. Ούτε καν τα ξεβαμμένα από τα γέλια μάτια σου...
